#metoo_not

Χθες βράδυ έπεσα επάνω σε αυτό το δημοσίευμα.

Έτυχε και αφορά πρόσωπα που ζουν κάτω από τους προβολείς της μουσικής δημοσιότητας. Σκέφτηκα: Τί περιμένεις από έναν ψυχάκια που έχει πάρει το όνομά του από έναν serial killer; Τί περιμένεις από ένα βδέλυγμα που εμπορικοποιήθηκε τον απόηχο του θανάτου τόσων αθώων ανθρώπων; Έτσι σκέφτηκα εγώ που κουβαλάω πέντε δεκαετίες στην πλάτη μου. Το κορίτσι όμως που ήταν 19 χρονών δεν είχε μάθει να σκέφτεται έτσι. Δεν ήταν υποχρεωμένο να το μάθει ποτέ κι από κανέναν. Κι όχι μόνο αυτό το κορίτσι. Όλα αυτά τα κορίτσια που έχουν ποδοπατηθεί στην ψυχή και στο σώμα. Αυτά που έχουν μιλήσει, αυτά που δεν πρόλαβαν και άλλα, εκείνα που έχουν αποφασίσει πως δεν θα μιλήσουν ποτέ.

Ακολουθεί λόγος ωμός.

Πολλά χρόνια πριν. Διάλογος με έναν τύπο που ήθελε να μου ρίξει έναν για το βράδυ. Είχαμε πιεί και οι δύο, δεν είμασταν παρέα, γνωριστήκαμε εκείνο το βράδυ στη μπάρα, κι έτσι κάπως άρχισε να μου αραδιάζει το παραμύθι του. Το πήγε απο δω, το πήγε απο κει, μου μίλησε για ζώδια, ύστερα το πήγε στο πώς και ήμουνα μόνη μου στο μπαρ, κι όταν άρχισε να λαμβάνει απαντήσεις του στυλ "αισθάνομαι καλύτερα έτσι", άρχισε να το κλωθογυρνάει στο "μήπως να το δοκιμάσεις μπας και αισθανθείς καλύτερα και αλλιώς;"

- Και γιατί να δοκιμάσω αλλιώς; Τώρα σου είπα ότι αισθάνομαι μια χαρά έτσι.
- Να στο πω κι αλλιώς ρε κούκλα μου. Στη σαλάτα σου βάζεις κάπαρη;
- Όχι.
- Και πού ξέρεις ότι δεν σου αρέσει άμα δεν την δοκιμάσεις;

Γύρισα και τον κοίταξα.

- Άμα μου αρέσει η σαλάτα μου χωρίς κάπαρη γιατί πρέπει ντε και καλά να την δοκιμάσω με αυτή;
- Γιατί μπορεί να σου αρέσει και η κάπαρη.
- Ρε φίλε, το θέμα δεν είναι να ανακαλύψω αν μου αρέσει ή όχι η κάπαρη, το θέμα είναι ότι δεν θέλω να την δοκιμάσω.

Ο φίλος το πήρε το μήνυμα. Μάζεψε το ποτό του και τα μελετημένα, κατευθυντικά, 'και-γιατί-όχι-δηλαδή' υπονοούμενά του και ξεκουμπίστηκε από δίπλα μου εκνευρισμένος.

Δύο πράγματα έχω να πω για εκείνο το βράδυ και για κάθε βράδυ.

Ένα.
Μπορεί να μην είχα ανακαλύψει ακόμα τί ήθελα ακριβώς από τη ζωή μου, ήξερα όμως πολύ καλά τί ΔΕΝ ήθελα. Βλέπεις, το φιλαράκι ήτανε άτυχο. Την έπεφτε σε μία 33άρα που έμοιαζε με 24άρα. Εγώ, από την άλλη πλευρά, ήμουν τυχερή. Γιατί μέχρι εκείνη την ηλικία, είχα κατασταλάξει στο ότι ένα από αυτά που δεν ήθελα, είναι να μου προτείνει ο οποιοσδήποτε απέναντί μου πότε και αν και τί θέλω να δοκιμάσω, είτε μιλάμε για σαλάτες, είτε για αγγούρια.
Να μάθεις τι δεν θέλεις από τη ζωή σου και να μην το διαπραγματευτείς ποτέ και με κανέναν. Κι αν κάποτε αλλάξεις γνώμη, ποτέ μην το κάνεις για χατήρι στον άλλον, κάνε το όταν σιγουρευτείς ότι το θέλεις εσύ. Ο έρωτας είτε σαρκικός, είτε πλατωνικός, δεν είναι να υποκύπτεις στις επιθυμίες του άλλου για να τον ικανοποιείς. Είναι να τις μοιράζεσαι μαζί του. Να τις επιθυμείς εξ' ίσου.

Δύο.
Μπορεί να είχα βγει μόνη μου έξω, αλλά ήμουν σε ασφαλές περιβάλλον. Στο μαγαζί δούλευαν φίλοι. Φύλαγαν τα νώτα μου. Πάντα.
Να μιλάς στους φίλους. Δεν είναι μόνο το ότι οι σωστοί φίλοι δεν σου χαϊδεύουν το κεφάλι και χέστηκαν και να μασήσουν τα λόγια τους και να σε φέρουν στα ίσια σου όταν έρθει η ώρα. Είναι ότι μιλώντας τους, θα ακούσεις τον εαυτό σου να εξωτερικεύει όλα εκείνα που για κάποιον λόγο εσύ καταπιέζεις ή φοβάσαι να παραδεχθείς σε μία -ίσως- τοξική σχέση. Κι όπως ακούς τους φίλους σου εκείνη την ώρα, να μάθεις να ακούς και τον εαυτό σου. Έτσι θα μάθεις και να τον σέβεσαι.

Θα υπάρχει τίμημα. Πάντα υπάρχει τίμημα. Τίμημα υπάρχει για όλες τις αποφάσεις σου κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή. Εφ' όσον προχωράς σε αρμονία με το μέσα σου και δεν το υποτάσσεις σε κανενός τα χαΐρια, να μάθεις να ζεις με αυτό και να μην το φοβάσαι. Να μάθεις να το αγαπάς. Να γίνει η σημαία σου. Το κάθε τίμημα που πληρώνεις, είσαι εσύ. Μάθε να μη δίνεις σημασία για το πώς το ερμηνεύει ο καθένας γύρω σου. Μάθε να μη δίνεις φράγκο, μάθε να περιφρονείς όλους αυτούς και αυτές που περνούν το χρόνο τους κρίνοντας εσένα και τις αποφάσεις σου. Μάθε να τους αγνοείς. Το καλύτερο απ' όλα, μάθε να τους λυπάσαι.

Υπάρχουν κι άλλα που θέλω να πω.
Κοπελιά, το να φλερτάρεις -αν φλερτάρεις- δεν σημαίνει ότι πρέπει να του κάτσεις.
Φίλε μου, το να φλερτάρεις, ακόμα και αν παίρνεις θετικά vibes από τη φάση, δεν σημαίνει ότι πρέπει ή ότι πρόκεται να σου κάτσει.

Κάτι έχει πάει πολύ στραβά στη φάρα μας για να εξισώνουμε ένα φλερτ, ένα ερωτικό παιχνίδι, μία σχέση, ακόμα και έναν γάμο, με μία νίκη, μία πανωλεθρία, ένα λάβαρο.

Και κάτι άλλο.
Κοπελιά. Φίλε μου. Άμα καταλάβεις ότι σου κάνει νερά ή ότι παίζει το ματάκι, γύρισέ την τη γαμημένη τη σελίδα, μην το διαβάσεις καν αυτό το κεφάλαιο. Τρώγε τη σαλάτα που γουστάρεις, όπως τη γουστάρεις, μόνος ή μόνη - για αρχή τουλάχιστον. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις κανέναν να την τρώτε μαζί εις τους αιώνες των αιώνων, μόνο και μόνο επειδή κάποια στιγμή φάνηκε να την απολαμβάνετε παρεούλα.

Κανείς δεν είναι κανενός γαμώ τα πτυχία, τα σχολεία και την παιδεία μας.
Κανείς δεν είναι κανενός.

posted by mindstripper @ 3/18/2022 12:54:00 pm  | 2 Comments |