The little idiot

Το καλοκαίρι πέρασε - ο καιρός δροσίζει - δύο μπαλκονόπορτες στο σπίτι παραμένουν ανοιχτές τα βράδυα κι ας έχω αρχίσει να κρυώνω στον ύπνο μου - έβγαλα την αλυσίδα που κουδουνίζει από το πόδι πέντε μέρες πριν - μου λείψανε οι συναυλίες, τα χυμαδιά και οι μπύρες στο χέρι - το Ejekt το λάτρεψα γιατί ήτανε γεμάτο παλιές και νιές μουσικές - δεν ξέρω αν όσοι κρίνουν αυτό που ακούνε από το πλήθος του κόσμου που έχει πάει να το δει χρειάζονται γιατρό ή εκλεισμό ισοβίως σε κτίριο ριάλιτι σόου - στα φανάρια μ' αρέσει να βλέπω το νερό από τους υαλοκαθαριστήρες των αυτοκινήτων να πιτσιλίζουνε δεξιά κι αριστερά - τόσα μικρά μικρά φωτάκια απλωμένα κάθε βράδυ έξω από το μπαλκόνι μου - ακούω τον ηλεκτρικό να κουτσοτρέχει - κι αυτά τα καράβια στο βάθος πέρα δε φαίνονται τώρα που νύχτωσε, όμως ξέρω ότι είναι εκεί - θέλω κάθε βράδυ να κοιμάμαι αγκαλιά με τη μουσική αλλά εκείνη πάσχει από insomnia - δεν αντέχω άλλο ν' ακούω στις πρωινές εκπομπές ποιανού εκφωνητή κάηκε το φαϊ και αν πονάει σήμερα ο κώλος του - μου λείπουν τόσο απελπιστικά πολύ οι πειρατικοί σταθμοί - σήμερα μία κοπέλα που άφησα να περάσει μπροστά μου από ένα STOP, χαμογέλασε και μου είπε δυνατά "ευχαριστώ" δύο φορές - όταν είδα στο πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου της το "Ν" χαμογέλασα κι εγώ - μήπως θα μπορούσαμε οι άνθρωποι να μην μεγαλώνουμε; - θα ψηφίσω μικρό και σε αυτές τις εκλογές αλλά αυτή τη φορά το ξέρω ότι δεν έχει σημασία, ούτε καν για τη δική μου συνείδηση - κοιτώντας φωτογραφίες καταχωνιασμένες βρήκα μία από κείνες που μας είχαν λείψει Αστέρη (αφιερωμένη) - θέλω ύπνο αλλά όμως δε θέλω - θέλω να φύγω αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είμαι εδώ - άμα ακούω τον καινούργιο δίσκο του Moby γεμίζω με τόση γλυκιά μελαγχολική ευφορία, όση κι εκείνη την ώρα κάθε πρωί που βγαίνω έξω από το ισογειάκι της δουλειάς, κάθομαι στο πεζούλι με τις πρασινάδες και κοιτώντας τον ήλιο μέσα στα μάτια, ρουφάω αργά αργά τις πρώτες δύο γουλιές καφέ της μέρας.

Πίνω, πίνω μουσική και δεν μπορώ να ξεδιψάσω.
Μυρίζει λεβάντα και σεντόνι φρεσκοπλυμένο. Νύχτα καλή.

posted by mindstripper @ 9/25/2009 12:34:00 am  | 15 Comments | 

Ημερολόγια bloggers

Αφορμή ήταν μία απλή ανύποπτη ερώτηση ανάμεσα σε διαλόγους πολλούς, σε ένα γεύμα με δύο ανθρώπους πολύ γλυκούς και ζεστούς.

"Αναδρομές κάνεις;"

Η απάντησή μου κατηγορηματική.

"Όχι."

Δε μου άρεσε ο τόνος της φωνής μου.
Μέσα στην απολυτοσύνη του, μου ακούστηκε πέρα για πέρα δειλός.

Σε αντίδραση αυτού λοιπόν, εγέννετο ετούτο το κείμενο.

Για τον Παύλο που ξύπνησε το τέρας μέσα μου και τον καλό μου Blueprints που με βοήθησε να το εξημερώσω μία στάλα ακόμα παραπάνω.

posted by mindstripper @ 9/02/2009 12:43:00 am  | 5 Comments |