Can you handle the truth?
Ο Α. άρχισε να χορεύει μόνος του στη μέση του μπαρ. Το κάνει συχνά όταν το μπαρ είναι εντελώς άδειο. Είναι εικόνα χαρακτηριστική κι αγαπημένη.Ο Π. ήρθε ύπουλα από πίσω και πήρε θέση στο ταμείο δίπλα στην Κ., που χαμογελούσε πλατιά και καλόκαρδα. Τράβηξε κοντά του το ασημένιο επιτραπέζιο καμπανάκι κι άρχισε να το χτυπάει ρυθμικά, τραγουδώντας μαζί με τους υπόλοιπους.
Ο Ν. άρχισε να γεμίζει τα σφηνοπότηρα.
Η Ι. άναψε τον αναπτήρα, η Μ. με την Μ. την συνόδευαν στην τελετή.
Ο Δ. βγήκε πίσω από την κονσόλα για να τσουγκρίσει, φίλος-φίλος κανείς, μόνο άνθρωποι που είναι για την ώρα εκείνη αυθόρμητοι κι αληθινοί, τί είναι αληθινό θα μου πεις, η αγκαλιά και το βλέμμα που τη συνοδεύει θα σου πω εγώ, μόνο αυτό και τίποτα, μα τίποτα, απολύτως τίποτα άλλο.
Αρκετα αργότερα κι αφού χορτάσαμε να τρώμε όλοι παγωτό σοκολάτα από το ίδιο μπωλ με πλαστικά μπλε κουταλάκια, το μπαρ γέμισε, η Ι. έγινε λιώμα, η Μ. σκεφτόταν να βάψει τα μαλλιά της σκούρα γιατί το ξανθό την έκανε ένα-δυο χρόνια μεγαλύτερη, κι ο Σ. προσπαθούσε να μου εξηγήσει τη διαφορά της μοναξιάς από τη μοναχικότητα. Έλεγε πως η μοναξιά είναι η πιο άσχημη, αλλά εγώ σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν, και δεν ήξερα αν ήθελα να συμφωνήσω μαζί του ή όχι.
Στο τέλος αποφάσισα να σταματήσω να σκέφτομαι και να το αφήσω, όπως θα έκανε και η Σκάρλετ, για την επόμενη ημέρα. Άλλωστε, αυτό ήτανε και το νόημα της βραδιάς.
"Δεν είστε πολύ καλά απόψε, σας βλέπω και τους δύο", είπα στον Π. φεύγοντας.
"Όχι, δεν είναι πολύ καλή βραδυά", μου είπε. "Σε βλέπω κι εσένα όμως, δεν τό 'χεις."
"Όχι. Ήθελα μόνη μου."
Η σιωπή που εισέπραξα έμοιαζε με δροσερό αναστεναγμό ανακούφισης. Το χαμόγελο στα μάτια ήτανε ένα στήριγμα φτιαγμένο από γρανίτη.
Έφυγα έχοντας στα χέρια μου δύο κουλούρια και κρατώντας στην τσέπη μου σφιχτά όση αλήθεια μπορούσα να αντέξω.
----
Και μια κι έκανες τον κόπο να φτάσεις μέχρι εδώ, ρίξε και μια ματιά εδώ. Για το καλό.
posted by mindstripper @ 9/19/2007 04:51:00 pm
