Τί χώρα είσαι;
Τι λες;Δεν καταλαβαίνεις;
Ρε παιδί μου, πώς λέμε "Τί ομάδα είσαι;"
Ε, ένα τέτοιο πράμα σου λέω...
"Τί ομάδα είσαι;" με ρωτάνε από μικρή.
"Άρης", απαντάω εγώ.
Και μετά αρχίζουν.
Γέλια, κοροϊδίες, "γιούχου", "χελόοου;", "όξω ρε σκουλήκι", "μα καλά πώς σού 'ρθε", τον τελευταίο πάλι καιρό, η αντίδραση είναι σχεδόν συμπονετική.
"Άρης ε; χμ... καλά..."
Το έχω φιλοσοφήσει εγώ το θέμα. Και στα άδυτα της γης να κατέβει αυτή η ομάδα, εγώ θα την αγαπάω. Κι ας έχω καταλάβει εδώ και χρόνια, ότι το μόνο που αγαπάω τελικά, είναι μία ιδέα που δεν υφίσταται πια γιατί οι άνθρωποι που τη στηρίζουν, την έχουν φορτωθεί από άλλους στις πλάτες τους και απλά την υπομένουν, αντί να την ποτίζουν κάθε μέρα με τον ιδρώτα τους και να την βλέπουνε με υπομονή και περηφάνεια να φουντώνει με άνθη και καρπούς μπροστά στα μάτια τους.
Κι έχεις δίκιο να γελάς κι εσύ.
Γιατί περί ανέκδοτου πρόκειται.
Περί φαντάσματος, περί sci-fi ολογράμματος.
Και μιας κι έφτασες μέχρι εδώ με μένα και τις ιδεολογίες μου, ε, άκου τώρα και τούτο...
Θέλεις να σου πω τί χώρα είμαι;
Ελλάδα!
Και με την ιδέα αυτής θα ζω, γιατί την πραγματικότητα που με ταϊζουνε θέλω να τους την κάνω εμετό στα μούτρα.
Μα τι;...
Κλαις;...
Σταμάτα τώρα...
Εγώ για να γελάσεις στο είπα.
posted by mindstripper @ 10/26/2006 10:28:00 pm
9 Comments:
Tα 'χεις πάρει στο όμορφο κρανίο σου κι εσύ, Mind, ε;
Πριν λίγο καιρό ήμουν Αθήνα...Η προφορά μου είναι σαλονικώτικη...Πάοκ,ε; Με ρωτούσαν...Όχι, παιδιά...ΑΡΗΣ! Άλλη κατάσταση, πιο τζαζ...Δύσκολο να το καταλάβει κάποιος...
Σιχάθηκα.
Καλημέρα ωστόσο!
Μανταλένα, ίσα-ίσα. Γουστάρω δημοκρατία, ελευθερία άποψης, δικαιοσύνη και προστασία πολίτη. Από δω και στο εξής θα κοιμάμαι ήσυχη τα βράδυα.
Purple onerdose, για πολύ πιο τζαζ καταστάσεις, πήγαινε μία βόλτα από δω...
Κι εγώ sorry_girl. Και ντρέπομαι και πάρα πολύ. Καλημέρες.
Με τόσους παπαγάλους μποντυγκαρντάδες, δεν έχεις λόγο να μην κοιμάσαι ήσυχη. Για τους γείτονες δεν ξέρω, χαχα!
Καλημέρα!
Πες μου την συνταγή που διατηρεί την επίγευση της ιδέας και καλύπτει τη μυρωδιά της σαπίλας...
Με τόσους που σχολίασαν για τον blogme, θεωρώ ότι δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Γι αυτό κασι εν είδει αστεϊσμού η ‘πόρωση‘ με τον Άρη. Καλό απόγευμα.
Juanita, σους μπρε για τους γείτονες. :-P Άμα ακούσουν τί έχει γίνει θα μου κλείσουν τον κτηνίατρο φυλακή για συγκάλυψη και συνομωσία.
Όσο για τη συνταγή, μάλλον δεν υπάρχει. Αυτή η μυρωδιά που λες, δεν καλύπτεται με τίποτα...
Purple, τα πολλά τα αστεία για την ομάδα μας δε μου έχουν κάνει καλό μου φαίνεται. Θα μου/τους τα κόψω. ;-)
Καλό απόγευμα να έχεις.
Μια ομάδα υποστηρίζουμε οι περισσότεροι ή ακόμα και αν το κρύβουμαι, δεν το φωνάζομαι η αδυναμία υπάρχει.
ΑΡΗΣ...μαζί σου για τη χρυσή εποχή του "αυτοκράτορα" του ελληνικού μπάσκετ.Τώρα...άλλη ιστορία.
ΕΛΛΑΔΑ...για πάντα.
Πάντος για κάποια χρόνια, εκεί μεταξύ 1986 και 1990 στο μπάσκετ, η Ελλάδα ήταν ταυτισμένη με τον Άρη.
άρης;;;πού να πεις πανιώνιος όπως λέω εγώ ιδίως εδώ στην Πάνω Πόλη, μοιάζει με ανέκδοτο, εξωτικό φρούτο, αφού όλοι μου λένε Ολυμπιακός; Παναθηναϊκός;ΑΕΚ;κανενός δεν πάει το μυαλό του στην ομάδα μου και όταν την ακούει, την ακούει τελείως. Το σλόγκαν μου είναι παντού υπάρχει ένας πανιώνιος ;) στην Κάτω Πόλη το άλλο παράδοξο είναι ότι έχω έναν φίλο αρειανό και έναν ηρακλή ;)
Post a Comment
<< Home