Όμορφη μέρα
Αυτές οι λέξεις είναι τιποτένιες μερικές φορές.Θέλω να περιγράψω τη ζεστασιά που αισθάνονται τα μάτια μου όταν ανοίγουν νυσταγμένα τα ρολά και τυφλώνονται από χίλιες ακτίνες φωτός, και νιώθω ότι κάτι τέτοιο είναι απλά αδύνατο.
Θέλω να αποτυπώσω στο χαρτί την ευτυχία του να κάθομαι και να πίνω τον πρωινό Κυριακάτικο καφέ με γνώριμους παλιούς και άλλους, εκείνης της στιγμής, ταξιδεύοντας στη μαγεία βιολιών και βιολοντσέλων, χαζεύοντας τα πρόσωπα των ανθρώπων που κάθονται τριγύρω και έχουν αφεθεί να πλέουν στο βυθό της μουσικής. Αλλά είναι ακατόρθωτο.
Τα πρόσωπά τους γελούν. Είναι τόσο φωτεινά και γαληνεμένα, που δεν είναι το φως της λαμπερής μέρας που αντιφέγγει πίσω από τις καθιστές φιγούρες τους, αλλά η αύρα της μουσικής που έχει εμποτίσει με ευτυχία κάθε χιλιοστό του κορμιού τους. Η ώρα περνά αβίαστα, ο καφές γίνεται μπύρα, η μπύρα γίνεται σφηνάκι τεκίλα, ο χώρος σείεται από γέλια τρανταχτά, το στόμα μπορεί να σταματά να γελά κάποτε πότε, αλλά τα μάτια δεν παραδίνονται τόσο εύκολα - ούτε και πρέπει ποτέ να παραδοθούν, ότι και να γίνει. Είναι μεγάλη αμαρτία να σπας ο ίδιος τον καθρέφτη της ψυχής σου, κι ας είναι αυτό μόνο δικό σου, παντοτινό δικαίωμα.
Θέλω να δώσω μία και να ανοίξω ένα πολύχρωμο σακί, που από μέσα του θα ξεχυθούν παντού μυρωδιές άνοιξης και χαμόγελα σε χίλια σχήματα και χρώματα και σχέδια, σαν τις χιλιάδες πεταλούδες που πεταρίζαν σήμερα ασταμάτητα γύρω μας κατά τον δρόμο της επιστροφής.
Αλλά είναι αυτό που σου έλεγα στην αρχή. Δε μπορώ να βγάλω όλο αυτό το πράγμα από μέσα μου με λόγια, δε γίνεται. Είμαι πολύ μικρή. Τελικά όμως, δεν έχει σημασία. Γιατί το μεγαλείο, των εντός ή των εκτός, του ορατού ή του αοράτου, του υλικού ή του άυλου, του λογικού ή του παράλογου, της στιγμής ή της μίας και μοναδικής αιωνιότητας, δεν έχει ποτέ μέτρα και σταθμά.
Έτσι, μία απλή Κυριακή είναι πλέον μία απλή, όμορφη μέρα.
Άρκάιβ, δικό σου. Όχι επειδή στο χρώσταγα, αλλά επειδή ήσουν εκεί.
Καλή Αρχή κοπελιά.
posted by mindstripper @ 10/22/2006 09:27:00 pm
10 Comments:
Μην τολμησεις και δεν εισαι εκει και την αλλη Κυριακη.;)
Καλημερες!
το εβγαλες ομως...
και ηταν πανεμορφο...
φιλια...
:)
Σοφάκι, τέτοια χαμόγελα εγώ τα κρατάω (και με κρατούν) όλη την εβδομάδα. Καλημέρες! ;-)
Κοπελιά, θεούς και δαίμονες θα σηκώσω, θα πάω κι ας είμαι και μόνη μου. Κάτσε για λίγο να ξεκουραστείς τώρα, και μετά βουρ ξανά για χειμωνιάτικα μοχίτο μπύρας. :-P
Βασιλική μου, ουφ... και να μπορούσα να το βγάλω στ' αλήθεια όπως ήτανε... Καλημέρες με ήλιο και πολλά πολλά χαμόγελα. :-)
Όμορφη μέρα
μες στη δροσιά σου ξεχάστηκα
Αδ.Κατσιμίχα
Μην προσπάθείς να εξηγήσεις τις αισθήσεις σου
απλώς ταξίδεψε μαζί τους!!!
θέλω κι εγώ μοχίτο μπύρας!!!
πήγα να γράψω ό,τι θέλω και εγώ μοχίτο μπύρας...αλλά κόλλησα στην μπύρα!
ένα σκέτο μοχίτο μου φτάνει!!
καλώς την δέχτηκες!
Clowd, αγαπάω πολύ Κατσιμίχα. Μα πάρα πολύ. Σ' ευχαριστώ. Καλή σου μέρα. :-)
Μαίανδρε, κάτσε κι έμαθα και νέο τρόπο σερβιρίσματος. Την επόμενη φορά θα το κάψουμε. ;-)
Μεθυσμενάκι, γι αυτό μ' αρέσεις, επειδή καταλαβαινόμαστε. Πάρε εσύ το μοχίτο, να κρατήσω 'γω τη μπύρα. :-P
Τα credits για τα μοχιτο-μπυρας,παρακαλω να πανε εκει που πρεπει...μη τα παρω!
Δηλαδή για να καταλάβω, τα μοχίτο-μπύρας είναι υπαρκτά;;;; Ελπίζω μόνο να είναι πιο ελαφρά από τα υποβρύχια, γιατί εδώ ακόμα γελάμε με το τι έγινε την τελευταία φορά...
Είπαμε και ήλιο, εε;;; Χμμμμ....
Άντε γαμώτο, 56 και σήμερα..
Κωστή, αληθινά, αληθινά! Αλλά δε λέω τίποτα παραπάνω γιατί η πνευματική ιδιοκτήτης των δικαιωμάτων μπορεί να καταραστεί τους παπαγάλους μου (κάνε διαφήμιση να δεις καλό...). Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ απευθυνθείτε στο agripnia@gmail.com. :-P
Άντε κι όταν έρθεις, πάμε για ένα demonstration. ;-)
Post a Comment
<< Home