@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Wednesday, December 27, 2006

Στολίδια

Το παπαγαλάκι κάθεται σε μία γωνιά φουσκωμένο και με μάτια μισόκλειστα και φλυαρεί σχεδόν τιτιβίζοντας. Το σπίτι όλο μυρίζει όμορφα από τη χορτόπιτα της μάνας κι εγώ κάθομαι και χαζεύω το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με τις ώρες, σαν να κάνω κάτι σημαντικό και αξιομνημόνευτο - ίσως επειδή φέτος, ναι μεν έντυσα το σπίτι μου στα γιορτινά, αλλά δε στόλισα δέντρο.

Έχουν σημασία λες; Tα στολίδια... Εγώ λέω πως έχουν. Αλλά μόνο αν είναι προέκταση ψυχής. Και ξέρεις, καμμιά φορά τέτοια στολίδια, όσο υπερβολικά κι αν φαίνονται ίσως, μπορεί να είναι σωτήρια. Αν προσέξεις στο βλέμμα του μικρού παιδιού, τον τρόπο με τον οποίον κοιτάζει τον φωτεινό Αη-Βασίλη που κρέμεται μαζί με χίλια δυο κιτσο-τσιμπράκαλα από το μπαλκόνι της κυρά-Τασίας, και όχι τον τρόπο με τον οποίον κοιτάζει το Νιντέντο του παιδιού του γείτονα, θα καταλάβεις.

Περίεργη λέξη το στολίδι. Παιχνιδιάρικη πολύ. Ίσως επειδή έχει ρίζες βαθιές σε μία εξευγενισμένη, παιδική ακόμη, ανθρώπινη πλευρά, που εγώ λέω πως δε χάνεται ποτέ. Κι επειδή ακριβώς είναι παιχνιδιάρικη η διάθεσή τους, γι αυτό αλλάζουνε φύση τα στολίδια μέσα στο πλαίσιο της ζωής. Στολίδια πάνω, στολίδια δίπλα μας, στολίδια στις ντουλάπες και στα σπίτια και στα αυτοκίνητά μας, στολίδια χρωματιστά, με μυρωδιές, με επιφάνειες γυαλιστερές, με γεύσεις πικάντικες και γαργαλιστικές, με υφή μεταξένια ή τραχιά κι αγκαθωτή, με σχήματα από κοχύλι, από σαπουνόφουσκα ή από τσαμπί σταφύλι, τυλιγμένα στα χέρια, στο λαιμό, καρφιτσωμένα στο πέτο ή στην παριζιάνικη μυτούλα της δεκαεξάχρονης, στολίδια που τραβούν την προσοχή και υπνωτίζουν, άλλα που περνούν απαρατήρητα, άλλα που η καθημερινότητα έχει βαφτίσει ως εθιμοτυπικά ή υποχρεωτικά, άλλα που η μάνα κρατάει στη ντουλάπα σαν θησαυρούς που σαπίζουν μέσα στο σκώρο και την υγρασία, κι άλλα που εγώ σκορπάω αλόγιστα σε όλες τις γωνιές του σπιτιού και ξεθωριάζουν μέσα στον ήλιο και τη σκόνη.

Αυτά σκεφτόμουν το βράδυ της παραμονής, χαζεύοντας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και σιγοντάροντας το παπαγαλάκι που συνέχιζε απορροφημένο τον μελωδικό του εορταστικό μονόλογο.

Τότε ήταν που αντίκρυσα ανάμεσα από τα κλαδιά εικόνες, αναμνήσεις κι όνειρα, να κρατούν σφιχτά το καθένα κι από ένα στολίδι, να ντύνονται με κεντημένα αφράτα παντελόνια και φορέματα, και να παίζουνε κρυφτό κάτω από ένα καινούργιο φως, γνώριμο και γλυκό σα μέλι, που ζέσταινε τις φιγούρες τους και τα βλέφαρά μου.

Τότε ήταν που κατάλαβα ότι όλη την ώρα, κοιτούσα το δικό μου Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αυτό που δε στόλισα.

Και ξέρεις γιατί;
Γιατί τα δικά του στολίδια δεν είναι αγορασμένα. Είναι κερδισμένα. Κι ευτυχώς δε σπάνε, ότι και να γίνει.

Και ξέρεις και γιατί άλλο;
Γιατί είχα τα μάτια μου κλειστά.

Φέτος, κοιτάζοντας τον κιτς Αη-Βασίλη της κυρά-Τασίας, παρά λίγο να χάσω το φανάρι.

Καλή φωτεινή χρονιά.

posted by mindstripper @ 12/27/2006 04:02:00 pm

18 Comments:

Blogger xryc agripnia said...

Γι'αυτο σ'αγαπαω...





(ακου εκει εκβιαστρια!Μ.Χ)

12/27/2006 04:27:00 pm  
Blogger Παπαρούνα said...

με τα στολίδια στο μυαλό μού έρχεται η εικόνα της Ντάλιας να μετακινεί τα στολίδια που είναι στη πίσω μεριά του δέντρου για να μην μένουν παραπονεμένα..

καλή χρονιά κι αρχιμηνιάαα:)

12/27/2006 05:40:00 pm  
Blogger Filotas said...

Καλή χρονιά φιλενάδα!:)

12/27/2006 09:16:00 pm  
Blogger NetKerveros said...

Αχ βρε Mind μου ... το μυαλό μου κόλλησε στην χορτόπιτα της μάνας σου και δεν κατάλαβα τι έγινε. Πέρασες ωραία στις γιορτές τελικά; Πολλά φιλιά από πολύ πολύ μακρυά!

12/27/2006 10:48:00 pm  
Blogger still ill said...

Ήθελα να αφήσω και εγώ το σχόλιο μου αλλά με πρόλαβε η αγαπητή archive.Ας είναι.
Καλή χρονιά mindstripper και να στολίζεις έτσι τις οθόνες μας κάθε φορά.
Τις ευχές μου βέβαια και στην κυρά Τασία.

12/28/2006 12:32:00 am  
Blogger Juanita La Quejica said...

Παράξενο. Προέκταση ψυχής...
Φέτος προσπάθησα να αποφασίσω για πρώτη φορά αν τελικά τα στολίδια έχουν τον λόγο ύπαρξής τους. Οι δυο λέξεις σου έδωσαν μια λακωνική σαφέστατη απάντηση.

12/28/2006 02:01:00 am  
Blogger mindstripper said...

Κοπελιά, φέρε από δω και τα δικά σου τα στολίδια και τσιμουδιά (άι λαβ γιου του).

Παπαρούνα, χαχαα. Έχετε αρρωστήσει όλοι μ' αυτή τη σειρά τελικά (εγώ όπως πάντα, θα το πάθω κατόπιν εορτής και θα χαίρομαι μόνη μου). Καλή χρονιά! :-)

Καλή Χρονιά και σε σένα Angelito μου. Όλα τα καλά. :-)

Κέρβερε, πάλι γυρνάς και περιμένεις να σε λυπηθώ που κόλλησες στη χορτόπιτα; Ε, λοιπόν, την έφαγα όλη! Κοίτα να περάσεις τέλεια εκεί που είσαι. Και μην ξεχάσεις να γυρίσεις πίσω. :-P Φιλιά.

Still Ill, χεχε, λέω να της αφήσω και κανένα στολίδι της κυρα-Τασίας έξω από την πόρτα, ξέρεις, απ' αυτά τα ασημένια που μοιάζουν με ντισκο-μπάλες των 80s. Καλή χρονιά να έχουμε, στολισμένη. :-)

Χουανίτα, τα φιλιά μου σου στέλνω κι ένα χαμόγελο σαν κι αυτό που έχεις τώρα στο πρόσωπό σου. Η ψυχή είναι στολίδι αυτόφωτο (και είπαμε, δε σπάει ποτέ...)

12/28/2006 01:43:00 pm  
Blogger ZissisPap said...

Ότι τραβάει η ψυχή σου και ότι ποθεί η καρδιά σου, όλα να γίνουν δικά σου!

12/28/2006 01:48:00 pm  
Blogger Unknown said...

αχ βρε mind μού στόλισες την καρδιά, να 'σαι πάντα καλά, μόλις κέρδισα άλλο ένα στολίδι στο δέντρο μου χάρη σε σένα, καλυτερότερη χρονιά ;)

12/28/2006 04:54:00 pm  
Blogger αερικο said...

Μελωδικο, εορταστικο μονολογο το...παπαγαλακι σου;;;;;;;;;;;;;;;;;;; :-P
Πόσα θες να με τρελλλλλλανεις; :-)

12/28/2006 11:16:00 pm  
Blogger YO!Reeka's said...

καλά που δεν καβάλησες κανένα πεζοδρόμιο με τον αη βασίλη της τασίας!
καλές γιορτές

12/29/2006 01:10:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Sigmund, τώρα εγώ κανονικά πρέπει να πω ευχαριστώ, αλλά άλλο μού 'ρχεται να φωνάξω:
όλα, όλα!
Και τα ίδια και καλύτερα και για εσάς και την οικογένεια βεβαίως-βεβαίως. ;-)

Wisdom, με τέτοιο όνομα στρουμπουλό και γλυκό, τον φαντάζομαι κιόλας στην κορφή του δέντρου να φτερουγίζει από κλαδί σε κλαδί. Καλή χρονιά σε σένα και σ' όσους αγαπάς! :-)

Πνεύμα, Άνω Πόλη - Κάτω Πόλη, το δικό σου Χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει πια λογιών λογιών πολύχρωμα στολίδια. Φιλιά πολλά κι ετούτη η χρονιά να είναι η πιο ήρεμη και η πιο γλυκιά. :-)

Αερικό, δεν με προσέχεις μικρή και θα σου μηδενίσω την κόλλα. Το συγκεκριμένο παπαγαλάκι -μικροσκοπικό και γλυκομίλητο- ήτο της μάνας. Αν ήταν οι δικοί μου οι παπαγάλοι εκεί, το πιο πιθανόν ήταν να μου τους ζητούσε η archive για Χριστουγεννιάτικο δώρο - ψητούς στο φούρνο με μαϊντανό και καρότα.

Gelial, γιατί νομίζεις το έχει φωταγωγήσει το μπαλκόνι απ' άκρη σ' άκρη η κυρά-Τασία; Για κάτι αφηρημένους σαν και μένα. :-P
Καλές γιορτές και σε σένα.

12/29/2006 01:55:00 pm  
Blogger xryc agripnia said...

Λιγο ο μαιντανος με πειραζει,αλλα ενταξει...

12/29/2006 08:20:00 pm  
Blogger αερικο said...

Στα ψητα του φουρνου προτιμα τον ανιθο απ' οσο ξερω.:-DDD

12/29/2006 08:57:00 pm  
Blogger nyctolouloudo said...

τι ακούω ; φουρνιστά παπαγαλάκια για την πρωτοχρονιά;
πολύ ωραία...!
μη ξεχάσεις να τους βάλεις και ένα μήλο...

όσο για το δέντρο το μικρό δεντράκι που αποφάσισα να φτιάξω φέτος το στόλισα με 20 ξυλαράκια κανέλας......

όμορφη χρονιά να έχεις και χιλιάδες ευχές από την καρδιά μου...!!!!!

12/30/2006 06:44:00 am  
Blogger αερικο said...

Δεν εβαλες και ξυλαρακια κανελας;;; Σοβαρη παραλειψη...:-(

12/30/2006 05:09:00 pm  
Blogger nyctolouloudo said...

αερικό μου, δεν θα σε βρίσω εδώ ..αλλά στο χρωστάω!

σκούζι mindy!


και πάλι πολλά χρόνια!!!!

12/31/2006 08:10:00 pm  
Blogger eryx-t said...

Καλή φωτεινή χρονιά, ναι! Και με παιχνίδια και στολίδια και όλα του θεού τα μπιχλιμπίδια! :)

1/02/2007 04:14:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home