Η μέρα πριν...
Βλέπω χρώματα - κόκκινο, πράσινο, μπλε, πορτοκαλί
μετράω τις ώρες - δεκατρείς, δώδεκα, έντεκα
ξαναθυμάμαι τις μέρες - Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
ακούω ξανά την αναπνοή μου - την είχα ξεχάσει
ο λίγος κόσμος που έχει μείνει φλυαρεί ασταμάτητα - γίνομαι εγωκεντρική και τους κοιτώ μισοκλείνοντας τα μάτια μου
θέλω να θρηνήσω το χρόνο που έρχεται και να βάψω με χρωματιστούς μαρκαδόρους τις μέρες που περάσαν - πώς ξανανοίγεις ένα βιβλίο που σε κάθε σελίδα του η μουντζούρα από το καρμπόν σου λερώνει τα χέρια και το πρόσωπο;
Η δική μου Πρωτοχρονιά μεταφέρεται για του χρόνου το καλοκαίρι - ίσως συμπέσει με κείνο το αστέρι που μας έκλεισε το μάτι σφυρίζοντας πάνω από το καράβι του Σωκράτη στη Γιάλη· ήταν ολοφάνερο ότι κάτι ήθελε να μας πει.
Σαν πας στην Αμοργό θυμήσου φεύγοντας να κοιτάξεις πίσω...
Η Χοζοβιώτισσα θα σε κοιτά από ψηλά μέχρι τα μεσοπέλαγα
Στην Αγία Άννα οι ανεμώνες θα ψυθιρίζουν χορεύοντας στις πεταλίδες το φευγιό σου
Η Γραμβούσα θα είναι ένα ποίημα εν πλω, χίλια μονοπάτια σε έναν προορισμό
Η Αγία Παρασκευή στην Καλοταρίτισσα θα σε καλεί από μακρυά, θα σου θυμίζει υποσχέσεις που έχεις δώσει στον εαυτό σου
Το Καλογηρικό θα μείνει εκεί να συντροφεύει το αγαπημένο σου σημείο, εκείνο που ποτέ δεν τελειώνει ο ορίζοντας
Ο Μούρος θα είναι ένας καθρέφτης· μέσα του θα βλέπεις την ψυχή σου να πετά ακίνητη και σιωπηλή σαν αητός
...κι ο Ζυγός θα σε αποχαιρετά παίζοντας το αγαπημένο σου τραγούδι
βάλε τη Μιράντα στο τέρμα!
Καλώς σας βρήκα...
Μανιφέστε, ελπίζω το κεράκι να έκανε τη δουλειά του. :)
posted by mindstripper @ 8/29/2005 08:27:00 pm
15 Comments:
Γιατί μου το έκανες αυτό; Μπήκα στο blog σου σήμερα που μόλις γύρισα από διακόπες...
Καλωσήρθες mindstripper!
Η Αμοργός σου έκανε τα μάγια της βλέπω. Δεν είναι να κάθεσαι πολύ σ'αυτό το νησί, νιώθεις μετά φεύγοντας σα να σε ξεριζώνουν. Έφτασα κι εγώ μέχρι την άκρη της κάποια στιγμή, όπως μπορείς να δεις σε κάτι φωτό. Δεν πάτησα γη όμως, μόνο για λίγο την νότια παραλία της Γραμβούσας (να δω μήπως να ποστάρω μια φωτό).
Αλήθεια τι είναι η Μιράντα;
Καλώςτηνε καλώστηνε
This comment has been removed by a blog administrator.
Γύπα κι εγώ σήμερα γύρισα από διακοπές. Και είναι τέτοια η τσίτα που έχω φάει που δεν θέλω να κοιμηθώ, παρ' ότι γύρισα μετά από 15 ώρες ταξίδι και πήγα κατευθείαν για δουλειά (καραφλέ μετανάστη ακούς; την πάτησα τελικά, με το Ρομίλντα γύρισα). :P
Εryx, αγαπάς τόσο το νησί και δεν πάτησες γη; Θα πρέπει να σου κόστισε. Εμένα δεν θα με χώραγε το πλεούμενο. Πολλά τα μάγια, έχεις δίκιο. Λέω να ξαναπάω λοιπόν του χρόνου για να ερευνήσω βαθύτερα την αιτία τους. Τις είδα τις φωτογραφίες σου και σε ζήλεψα (αν πω λίγο θα πω ψέμματα) που είδες το ναυάγιο από τη μέσα πλευρά (εγώ πάντως ψηφίζω να ποστάρεις κι άλλη φωτό). :)
Τελαμώνα, άντε και του χρόνου μαγεμένος κι εσύ. :)
Zpi, :-*
Life with subtitles, σεβαστοί οι λόγοι που παραθέτεις αλλά τελικώς... χαλάλι η μαυρίλα! ;)
...meet Μιράντα :)
Μερικές φορές μεσ' στην νύχτα περνά μία μπλε σειρήνα που δε σταματά,
κι όπως και τότε ακούω τον αέρα, το γρασίδι να ψιθυρίζει πιο πέρα,
λέξεις που κρέμασες πριν από το τέλος στην καρδιά ενός στίκερ ένα κόκκινο βέλος,
έτσι χτυπούσες τον David Kassidy, μου έλεγες σ' αγαπώ πιο πολύ κι από τον Bruce Lee,
αν ήσουν κορίτσι θα σε παντρευόμουν, θά 'χα σωθεί από τα βάσανα αυτού του κόσμου,
θα χάζευα ώρες τη ντεκαπάζ στα μαλλιά, τις αλλαγές από μαύρα σε χρυσά ξανθά,
μα σ' αυτό το σαλόνι που ο καναπές έχει βουλιάξει βρήκα μια φωτογραφία εσύ κι εγώ σχεδόν δεκάξι,
και σ' όλα αυτά που έμειναν πίσω τα λίγα στοιχεία ανακάλυψα πάλι τη βαθυά μας φιλία,
τώρα πια κανείς δε βιάζεται για σένα, ήσουν δεν ήσουν 21,
σου γράφω ένα γράμμα, τόσα έχω σκίσει, κάθε απόγευμα που κοιτάω τη δύση,
αυτός ο ήλιος με χτυπάει σα μπάλα, συνέβησαν τόσα ήρθαν κι άλλα,
ταξίδεψα, έφυγα, πήρα ένα αμάξι, κάπου βολεύτηκα μα δεν ένοιωθα εντάξει,
σα να τρελλαίνονται μύγες όλα γυρνάνε, σταματάω εκεί ακριβώς που οι άλλοι περπατάνε,
στέλνοντας στην καρδιά μου την παγκόσμια ακινησία κι αμέσως ανοίγουν οι σελίδες της ιστορίας,
ν' αγαπάς τους ανθρώπους, μη φοβάσαι κανένα, αν μ' ακούς φίλε τώρα περπάτησε με μένα,
δες τα χέρια μου έχουν ματώσει, με είχες φιλήσει, σε είχα πληγώσει,
μ' αγαπώ τη ζωή, η ζωή είναι αγάπη, μου λείπεις πολύ αλλά είμαι εντάξει,
πες μου αλήθεια τί θέλει ο κόσμος όταν βρίσκεις το φως ανοίγει ένας δρόμος,
σε είδα όταν πέρασες μέσα απ' τον τοίχο, έφυγες οριστικά χωρίς να σε φιλήσω,
πάνω στα μάτια σου άστραφτε η σκόνη, δεν έγινες ποτέ κορίτσι αλλά ούτε κι αγόρι,
μα τί τους νοιάζει λοιπόν, πες μου Μιράντα, πες τους να σκάσουν από αυτή τη βεράντα,
έτσι μού 'λεγες σε κείνο το κρεββάτι, μου έβαζες ζελέ, μου μιλούσες γι αγάπη,
και βγαίναμε αργά μετά τις 1 σε όλες τις ντίσκο στην παραλία,
με φόβο και δάκρυα τελείωσε η αθώα εφηβεία και άφησε πίσω της λουλούδια κι αστεία...
Κ. Βήτα
Μάλιστα... [some googling]... Μιράντα τραγούδι του Κ. Βήτα... Στέρεο Νόβα (?)... έψαξα λίγο στη συλλογή μου, κάτι βρήκα από στέρεο Νόβα, έβαλα να ακούσω... δεν άκουσα και πολύ... ολόκληρο κομμάτι αδύνατον... αυτό το στυλ δε μου αρέσει (ή δεν έχω μάθει να το ακούω) δεν το μπορώ αυτό το μη-τραγούδι μη-πρόζα σαν παραμιλητό αλλά με πόζα αστα να πάνε κι αυτή η φωνή... ποτέ δεν μπόρεσα να τους ακούσω...
Δεν ξέρω αν το Μιράντα είναι κι αυτό στο ίδιο στυλ (με τον Εξώστη ας πούμε)
This comment has been removed by a blog administrator.
Εryx, μη νομίζεις ότι είμαι κι εγώ σχετική με το είδος. Μόνο τη Μιράντα και το Ταξίδι της Φάλαινας γνωρίζω (σχετικά) καλά. Απλά ήταν η στιγμή τέτοια με το τραγούδι αυτό (κι ακόμα μερικά άλλα) ένα βράδυ, που θα μπορούσαμε να έχουμε σπάσει όλο το μαγαζί.
Κάπου μέσα στα μπλογκς είχα διαβάσει την έκφραση αυτή που έγραψα εδώ (βάλε τη Μιράντα στο τέρμα), αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πού...
Μόνο από τη φωτογραφία έπαθα ένα μικρό σοκ και πέρασε λίγη ώρα να διαβάσω το κείμενο...
Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω ότι Αμοργός και Αστυπάλαια είναι τα νησιά που θα επιστρέφω πάντα. Ελπίζω του χρόνου να το καταφέρω!Και να μην χρειαστεί να το κάνω με το Ρομίλντα!!!
Welcome back!
Καλως σε βρήκα και καλώς μας βρήκες όλους η μπλογκόσφαιρα Mindstripper!!!
Blogarismenh, σου δίνω μία εβδομάδα διορία να συνέλθεις (άντε δύο το πολύ!). Να πάρεις παράδειγμα από μένα. :P
Μετανάστη, Αστυπάλαια δεν έχω πάει και θέλω πολύ να πάω μία βόλτα, αλλά έχω κι εγώ ένα δίδυμο παρόμοιο με το δικό σου: Αμοργός - Σκόπελος. Άντε, 'του χρόνου' να έρθει γρήγορα (μέχρι τότε δεν ξέρεις, μπορεί να το έχουν αποσύρει το Ρομίλντα) :P
This comment has been removed by a blog administrator.
Έχει κι άλλες, αλλά δεν έχω το χρόνο να τις βάλω σε τάξη δυστυχώς, πρώτα στο μυαλό μου και μετά εδώ. Ίσως αν κάποτε τα καταφέρω, να ποστάρω τις καλύτερες.
Σ' ευχαριστώ πολύ πάντως. :)
Καλώς όρισες mind.
Και εδώ καλά είναι...:)
Post a Comment
<< Home