Απίστευτος διάλογος
Μόλις πλακώθηκα -σε χοντρό βαθμό- με άνθρωπο συνομήλικό μου για θρησκεία και μοναστήρια, με αφορμή την μελλοντική μου επίσκεψη στη Χοζοβιώτισσα.Η κουβέντα ξεκίνησε εντελώς αβίαστα και κατέληξε σε έναν πολύ γερό καυγά, τον μοναδικό που έχω κάνει με συνάδελφο από τότε που ήρθα στην εταιρία.
"Το πρόβλημά μου είναι ότι θα πρέπει να πάρω μαζί μου κάτι πολύ μακρύ για να μπω μέσα."
"Ε, παρεό δεν έχεις;"
"Kαι ποιός σου είπε ότι μπορείς να μπεις μέσα με παρεό; Εδώ άκουσα ότι δεν αφήνουν μέσα άντρες που φορούν βερμούδα. Παπαριές τώρα..."
"Αν δεν σέβεσαι κάτι και δεν μπορείς να υπακούσεις στους κανόνες του τότε καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου! Δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις έναν άνθρωπο παπάρα και μετά να περιμένεις να σου ανοίξει το σπίτι του."
"Μα δεν είναι δικό του το σπίτι! Και δεν πάω να προσκυνήσω αυτόν για να σεβαστώ τους κανόνες που αυτός έχει θέσει! Μπας και νομίζεις ότι σκοπεύω να μπω στο μοναστήρι με τη φούστα ίσαμε τον κώλο μου; Είσαι σοβαρός τώρα; Ή μήπως θέλεις να μιλήσουμε περί υποκρισίας;"
"Άν είναι έτσι τότε έχεις πρόβλημα. Εγώ πιστεύω ότι δεν είσαι άξια να μπεις σε αυτό το μοναστήρι από τη στιγμή που βάζεις τον εαυτό σου και το τί γουστάρεις εσύ να κάνεις πάνω από την πίστη! Να μάθεις να σέβεσαι μερικά πράγματα."
"Για ποιούς κανόνες μου μιλάς και με κρίνεις κι από πάνω; Της εκκλησίας ή της θρησκείας; Θα κολαστεί ο Θεός αν δει μέσα στο χώρο του την αντρική τη γάμπα; Μήπως θα πρέπει να αρχίσεις να διαχωρίζεις μερικά πράγματα;"
Τέλος πάντων, επειδή συζητήθηκαν πρωτόγονες κατ' εμέ αντιλήψεις, χειρότερες κι από αυτές που πιστεύει η θειά μου η Βασίλω στο χωριό, από έναν άνθρωπο νέο που τον ξέρω τόσα χρόνια (κι αυτό ήταν που με στεναχώρησε πάρα πολύ), δεν θα επεκταθώ πολύ επί του θέματος.
Ένα πράγμα όμως με εντυπωσίασε τρομερά... Το ότι ενώ ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι από τους πιο ήρεμους και πράους στην εταιρία, ξαφνικά τον είδα να υψώνει τη φωνή του και να μου μιλάει με ύφος 100 καρδιναλλίων κι έναν τόνο γεμάτο περιφρόνηση, αρνούμενος ταυτόχρονα να κάτσουμε και να αναλύσουμε οποιοδήποτε επιχείρημα. Απλά, από ένα σημείο και μετά, και ύστερα από ηλίθιους παραλληλισμούς του στυλ ότι δεν μπορώ να πάω σπίτι του και να ανάψω τσιγάρο εφ' όσον αυτός το απαγορεύει, από ένα σημείο και μετά λοιπόν που απέρριψα και αυτόν τον τρόπο συλλογισμού του (το σπίτι σου φίλε μου είναι σπίτι σου και το κελί του καλογήρου είναι κελί του - δεν είναι αυτό που θέλω να προσκυνήσω, αλλά αν με αναγκάσεις στο τέλος θα την βάλω και τη φούστα από τον αστράγαλο μέχρι τη μύτη μου) δεν δεχόταν να ακούσει τίποτα.
Μεγαλώνοντας, καταβάλω καθημερινά μεγάλες προσπάθειες να μην γίνω κυνική. Αυτό και το να κρατήσω την πίστη μου στον εαυτό μου πρώτα, κι έπειτα σε ό,τι υπάρχει ή δεν υπάρχει εκεί πάνω και μας βλέπει ή δεν μας βλέπει, και που σίγουρα αν υπάρχει είναι η τελευταία δύναμη στον κόσμο που κατακρεουργεί καθημερινά τη ζωή μας.
Στενοχωριέμαι ειλικρινά να βλέπω ότι άνθρωποι της γενιάς μου κουβαλάνε ακόμα τέτοιου είδους παρωπίδες και το χειρότερο, τις μεταφέρουν και στα παιδιά τους...
Με παρηγορεί από την άλλη το γεγονός ότι μπορεί ο συγκεκριμένος να είναι απλά ένας κολλημένος από γεννησιμιού του και ουδέποτε να είχε την ικανότητα να πάρει μέρος σε οποιαδήποτε συζήτηση αντίθετη με τις απόψεις του.
Να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα. Γιατί μετά πάει, χάθηκε κάθε ελπίς...
posted by mindstripper @ 8/05/2005 03:02:00 pm
9 Comments:
Join the club ...
Ταπεινότης φίλη μου, αυτό είναι που χαρακτηρίζει ή που θα έπρεπε να χαρκτηρίζει μια θρησκευτική κοινότητα αλλά και τους εμπλέκοντες εν αυτή! Το νόημα που δίνεις εσύ στην ταπεινότητα ίσως να είναι διάφορο από αυτό που ορίζουν ή που όρισαν οι πατέρες της εκκλησίας που μερικοί απο αυτούς ήταν και φωτισμένοι. Δεν είμαι θρησκευόμενος, όχι, αλλά είμαι πιστός, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό! Δυστυχώς αυτή η πίστη έγκειται σε περιορισμούς που καλώς η κακώς "οφείλουμε" να δεχθούμε όχι γιατι τους αποδεχόμαστε εν γένει αλλά γιατί έτσι εξυπηρετείται καλύτερα ο σκοπός μας!
Ολα τα άλλα πολύ φοβάμαι ότι είναι εκ του περισσού!
Χοζοβιώτισσα;
Όντως δεν αφήνουν με βερμούδες!!! Αλλά η θέα αξίζει και έξω από το μοναστήρι...Από ότι βέβαια μου είπε η κοπέλα που ανέβηκε πάνω, από την οροφή αξίζει πιό πολύ και τους έδιναν και λουκουμάκι!!! Ενώ εμείς που μείναμε απ'έξω... Πάντως, αν θυμάμαι καλά έχουν κάτι φούστες ή παντελόνια εκεί που μπορείς να βάλεις για να μπεις μέσα (χωρίς να θέλω βέβαια να σε πάρω και στο λαιμό μου). Το οποίο εγώ βέβαια δεν φόρεσα καθαρά από αντίδραση...
Το κορυφαίο όμως το έζησα στη Ρώμη...Εκεί δεν τους πειράζει η γάμπα, αλλά το γόνατο!!!!Αν η βερμούδα ήταν κάτω από το γόνατο, τότε ήσουν ΟΚ. Αλλιώς είχες πρόβλημα!
Ρε τυχερή...3 βδομάδες Αμοργό;;; Ζηλεύω τρελά...Το αγαπημένο μου νησί με διαφορά. Ηλιοβασίλεμα με ούζα στη Χώρα...Α, και για φαί στη Χώρα στο Λιοτρίβι...ΑΨΟΓΑ...
Ελπίζω μόνο να μην έχεις κανονίσει να ταξιδέψεις με κανά Ρομίλντα...
πες τα πες τα..... φαντάζομαι τι ακουσες ε? κι εγώ όταν έγραψα περι "φανατικών χριστιανών" άκουσα πολλά. μέχρι που με ρωτούσε ένας αν ξέρω τι είναι θεός και πώς δε φοβάμαι να λέω τέτοιες "αμαρτίες"
Βρισκόμουν σε τουριστική εξόρμηση στη Θεσσαλονίκη, οπότε επισκέφθηκα κάτι ορθόδοξους ναούς, από καθαρά τουριστική περιέργεια.
Είχε κι άλλους τουρίστες και ντόπιους μέσα. Κάτι ζευγάρια, νέους, νέες, μεσήλικες, γέρους, γριές, ευρωπαίους, αμερικανούς, ασιάτες και μια πανέμορφη ~18άχρονη ξανθιά με πλούσιο στήθος και καταπληκτικές γάμπες, από τα οποία χαρακτηριστικά ο λιτός ρουχισμός της (ημι-βαθύ/ημι-διαφανές ντεκολτέ και λευκό σπορ σορτσάκι) δεν έκρυβε πολλά.
Η στύση με επισκέφθηκε άμεσα. Και σκεφτόμουν ότι, αν ήμουν χριστιανός, πιο εύκολα θα μπορούσα να συγκεντρωθώ σε "υψηλές" σκέψεις μέσα σε μπουρδέλα, παρά στο συγκεκριμένο ναό με αυτήν μπροστά μου.
Δε μου φαίνεται σωστό το ότι της επιτράπηκε να μπει έτσι εκεί μέσα ή αλλιώς μπορεί να έχω παρεξηγήσει την έννοια του ορθόδοξου ναού.
Αν ισχύει το δεύτερο, πάω πάσο. Αν όμως θεωρείτε ότι πρέπει να ισχύουν κάποιοι "λογικοί" κανόνες "ευσεβούς" περιβολής, τότε ας συνεχίσουμε το συλλογισμό.
ΟΚ, αποφασίσαμε να συντάξουμε κάποιους κανόνες, ώστε να είναι δυνατόν ένας 28άχρονος άνδρας (ή γυναίκα, αλλά εγώ θα το εξετάσω μόνο από τη μεριά του 28άχρονου άνδρα) να μπορεί να συγκεντρωθεί στην προσευχή και στις συνδιαλλαγές του με το θεό του μέσα σε έναν τέτοιο ναό. ΟΚ, οι γυναίκες ας έχουν καλυμμένα τα στήθη τους και τα γεννητικά τους όργανα. Είναι αρκετό αυτό? Ή μήπως πρέπει να καλύψουν και τα μπούτια τους? Τη μέση τους? Το λαιμό τους?
Μήπως όλα αυτά είναι υπερβολικά? Μήπως θα έπρεπε να επιτρέπεται και η έκθεση του γυναικείου στήθους? Η γύμνια?
Δύσκολο πρόβλημα δε συμφωνείτε? Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Κάποιος πρέπει να πάρει μια απόφαση, αλλά αυτή είναι τόσο δύσκολη (ξέρω άνδρες που έρχονται σε στύση ακόμα κι αν απλώς δουν βραχιόλι σε αστράγαλο, τι να κάνουν αυτοί?), που ό,τι και να αποφασιστεί, ΔΕ θεωρώ ότι είναι γελοίο. Απλώς η κατάσταση είναι δύσκολη.
Ξέρω 'γω...
DiS, γμσ τα...
Storyteller, δεν διαφωνώ καθόλου με αυτά που λες. Απλά να προσθέσω ότι η ταπεινότητα όπως και η προσωπική θυσία μέσω της οποίας την κερδίζει κανείς, έχει διαφορετική έκφραση για τον καθέναν. Για τη γιαγιά μου μπορεί να είναι οι 40 μέρες νηστεία το Πάσχα, για τον συνταξιούχο μπορεί να είναι τα 50 ολόκληρα ευρώ από τη σύνταξή του που θα δώσει για το τσουνάμι, και για τη Κολωνακιώτισσα γκόμενα μπορεί να είναι το 20ευρω που θα βγάλει να δώσει στον ανάπηρο που θα δει για μία και μοναδική φορά στη ζωή της να γυρεύει ελεημοσύνη στην Ομόνοια... Αλλά δε βαριέσαι, τί να λέμε τώρα.
Μετανάστη, για διάβασε εδώ να δεις την κουβεντούλα που κάναμε πρόσφατα. :)
(Δεν θα πάω μόνο Αμοργό, αλλά περισσότερα γι αυτό θα αποκαλύψω στο φωτο-ρεπορτάζ της επιστροφής. Είσαι τρελλός που θα πάω με το Ρομίλντα;) :PPP
Marilina μου, και Φ.Χ. πολλοί υπάρχουν, αλλά και Φ. (σκέτο) ακόμα περισσότεροι. Μη σκας, εμείς οι δύο θα δώσουμε ραντεβού στην κόλαση. ;)
Τhrass, βάζεις και άλλες παραμέτρους στην κουβέντα. Όπως τα ξέκωλα παραδείγματος χάριν. Αν πρόσεξες έγραψα το εξής στο ποστ μου:
Μπας και νομίζεις ότι σκοπεύω να μπω στο μοναστήρι με τη φούστα ίσαμε τον κώλο μου;
Να το θέσω κι αλλιώς: αν η άλλη είναι εντελώς γκαγκά, και στην εκκλησία θα μπει με το βυζί έξω, και στην κρεαταγορά Αθηνών θα κατέβει με τις ζαρτιέρες. Προσωπικά θα έβρισκα πολύ περισσότερο ενδιαφέρουσα την δεύτερη περίπτωση από την πρώτη. Και για να είμαστε και δίκαιοι, η συγκεκριμένη κοπέλα που αναφέρεις πρέπει να ήταν ξένη. Όταν πας κάπου ως αδαής τουρίστας, είσαι και ντυμένος ανάλογα, έτσι δεν είναι; Αλλά μια και το έφερε η κουβέντα, μπας κι έχεις δει Θεία Λειτουργία να κόβεται στη μέση επειδή βρίσκεται μέσα στον ναό καμμιά ξώβυζη; Όχι βέβαια. Μήπως θα έπρεπε να βάλουμε κάποιο βυζί-κοντρόλ στην είσοδο; Γιατί σε μοναστήρια και όχι στην εκκλησία της ενορίας μας; Ο Θεός της Αθήνας είναι πιο ανεκτικός από αυτόν της Χοζοβιώτισσας;
Κάποτε είχα πάει σε ένα μοναστήρι στην Εύβοια -δεν θυμάμαι το όνομά του, πάνε πολλά χρόνια- όπου η ένδυση με ρούχα φαρδιά και μακριά ήταν προαιρετική. Κι όμως οι κρεμάστρες ήταν σχεδόν άδειες. Σχεδόν όλες οι γυναίκες ήταν καλυμμένες με πουκαμίσες και μακριές φούστες. Αυτές που δεν ήταν, ήταν οι περισσότερες ντυμένες στα μαύρα από την κορφή ως τα νύχια έτσι κι αλλιώς. Οι πιστοί έχουν πολύ καλή αντίληψη της σωστής αμφίεσης στην εκκλησία. Η ταπεινοφροσύνη δεν επιβάλλεται ούτε διδάσκεται, την ταπεινοφροσύνη την κερδίζεις γραμμάριο-γραμμάριο μέρα με τη μέρα μόνος σου, με τις θυσίες που κάνεις για την οικογένειά σου, για τους φίλους σου, για τον ξένο που θα τον βοηθήσεις και στο τέλος μπορεί να σου πει κι ένα 'Άντε και γ@#$%ου ρε μΑ#$#α'. Και κατ' εμέ κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μου απαγορέψει να ανάψω ένα κεράκι από τη στιγμή που η φούστα μου δεν σέρνεται στο πάτωμα ή το παντελόνι του φίλου μου δεν είναι κάτω από το γόνατο, που λέει κι ο Μετανάστης.
Να στο πω κι αλλιώς; Κολάζονται; Ας κλειστούν στα κελιά τους. Ας μην δέχονται κόσμο μέσα στο μοναστήρι. Θα το σεβαστώ και θα το καταλάβω. Οι άνθρωποι αυτοί απαρνούνται πολλά, απομονώνονται από τη ζωή όπως εμείς την ξέρουμε και την γνωρίζουμε καθημερινά. Δεκτό. Και τους θαυμάζω γι αυτό. Ειλικρινά. Μόνο μην μου πασάρουν ως κανόνα της θρησκείας και της πίστης μου το μήκος της φούστας μου. Και μην εστιάζεις μόνο σε άντρες. Σκηνή σε μοναστήρι στη Σκόπελο, τρία χρόνια πριν. Γυναικείο μοναστήρι. Φοράω φόρμα και από πάνω τιραντέ -χωρίς ντεκολτέ και ιστορίες. Έξω εκείνη τη μέρα είχε 38 βαθμούς υπο σκιά. Μπαίνουμε στο εργαστήρι αγιογραφίας του μοναστηριού όπου είναι πολλές καλόγριες που ζωγραφίζουν. Μαζί μου κουβαλάω ζακέτα. Την ώρα που την φοράω βλέπω μία μοναχή πιτσιρίκα να με κοιτάζει αλαφιασμένη. Δεν έχω νοιώσει ποτέ τόσο άσχημα. Έχω ακόμα το πρόσωπό της μπροστά μου. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν ασκούμενη. Για πες μου ποιός έφταιγε στη συγκεκριμένη περίπτωση; Η κοπέλα ήταν σαν άγριο ζώο παγιδευμένο σε ένα κλουβί. Κι αυτή της την έκφραση δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Mήπως έφταιγα εγώ και το γεγονός ότι δεν πρόλαβα να φορέσω τη ζακέτα μου την ώρα που έπρεπε;... Μήπως φταίω εγώ που πηγαίνω στον οίκο του Θεού να προσκυνήσω το Θεό μου, αλλά καταλήγω να κοιτάζω απο δω κι απο κει μήπως δυσαρεστήσω ένα επιτελείο άλλο, που προσπαθώ εδώ και ΠΑΡΑ πολλούς μήνες με τις τόσες συγκλονιστικές αποκαλύψεις να μην το χαρακτηρίσω κάπως; (γιατί είπαμε, δεν θα τα πετάμε κι όλα στο ίδιο καζάνι)
Α, και μην ξεχάσω... Ξέρω κι εγώ έναν τύπο που ερχόταν σε στύση όταν έβλεπε γυναικείο κραγιόν και άκουγε τον ήχο της γόβας στιλέτο επάνω στο πεζοδρόμιο. Τον λένε Παπαχρόνη.
Οταν επισκέπτεται κανείς τους χώρους προσευχής οποιασδήποτε θρησκείας και δόγματος πρέπει να σέβεται τόσο τον χώρο όσο και τον εαυτό του. Το να τσιτσιδώνομαι στην εκκλησία δείχνει ότι πνευματικώς είμαι για τα μπάζα. Καλώς προσφέρουν φούστες μακριές στους τουρίστες, υποτίθεται ότι πάμε να προσευχηθούμε ή να δούμε μιά εκκλησία όχι να προκαλέσουμε με τα μπούτια μας και το βυζί, τους άλλους..
Ποιός έβαλε το φύλλο συκής στους πρωτόπλαστους; Ο Θεός ή ο άνθρωπος;
Υπάρχουν τόσα clubakia να πάτε...
Post a Comment
<< Home