Face to face

Η Τζάκι σήμερα στη δουλειά έκλαιγε. Την κρυφοκοίταζα πάνω από τα γυαλιά μου όλη την ώρα. Ο Μαρκ με σκούντηξε λίγα λεπτά πιο μετά, την ώρα που προσπαθούσε να μου εξηγήσει τα if-then που δεν μπορούσε να κάνει κουμάντο στην php: "Η Τζάκι μόλις σηκώθηκε να πάει στην τουαλέτα", μου είπε. Κινήσεις αυτόματες, γρήγορος βηματισμός, άφησα πίσω μου με περιφρόνηση τη μουγγή αίθουσα των πενήντα. Μπορεί να έπλυνα τα χέρια μου και πέντε φορές περιμένοντάς την. Την είδα μέσα στη στεναχώρια της χαμογελαστή. "Να μη στεναχωριέσαι, ξέρω πώς είναι, το είχα περάσει πριν έρθω εδώ. Κάνε λίγο υπομονή μόνο κι εμείς θα σε βοηθήσουμε όσο μπορούμε." Με ευχαρίστησε χαΙδεύοντάς μου το μπράτσο. Μου είπε: "Νοιώθω σαν να με έχουνε προδώσει." Της είπα: "Μην τους αφήνεις να σε αγγίζουνε. Ο χειρότερος εξευτελισμός δεν είναι όταν σε προδίδουν οι άλλοι. Είναι όταν σε προδίδει ο ίδιος σου ο εαυτός." Ύστερα από λίγα λεπτά έφυγε. Εγώ έμεινα να κοιτάζω το είδωλό μου στον καθρέφτη.

posted by mindstripper @ 4/17/2008 01:52:00 am