Πρωινή φωτογραφία
Το πρωί που ξύπνησα, καθώς έπινα τον καφέ μου και κοίταζα έξω από το παράθυρο, είδα έναν άνθρωπο με κόκκινη φόρμα να σκουπίζει μία ταράτσα.Ο αέρας πήρε τη σκόνη και την πήγε κατευθείαν πάνω στο λευκό σεντόνι μία κυρίας που πριν από λίγα μόλις λεπτά, το είχε απλώσει προσεκτικά-προσεκτικά, πάνω από τις γλάστρες της.
Ο άνθρωπος με την κόκκινη φόρμα κοντοστάθηκε λίγο, κοίταξε δεξιά του, κοίταξε αριστερά του, έκανε να αφήσει τη σκούπα στον τοίχο δίπλα του. Τελευταία στιγμή την άρπαξε και άρχισε να περνάει με μανία όλες τις γωνίες, η σκόνη γέμισε όλον τον τόπο, ο αέρας τη σκόρπισε και τη διέλυσε σαν σύννεφο καπνού πάνω από τις πολυκατοικίες και το σεντόνι της κυρίας.
Ύστερα είδα που ο άνθρωπος με την κόκκινη φόρμα έφυγε, η κυρία βγήκε στο μπαλκόνι της, έπιασε το σεντόνι, το τέντωσε στο φως, έπειτα το μάζεψε με απότομες κινήσεις, το τσαλάκωσε με δύναμη, το έκανε όλο ένα κουβάρι, το πέταξε πάνω στο τραπέζι του μπαλκονιού της, έκλεισε πίσω της τη μπαλκονόπορτα και δεν ξαναεμφανίστηκε.
Κάνει κρύο σήμερα κι εγώ τώρα είμαι στη δουλειά.
Κι έννοια στο μυαλό μου τό 'χω, άμα εκείνο το σεντόνι είναι ακόμα παρατημένο εκεί έξω βρεγμένο, βρώμικο και κοκκαλωμένο.
posted by mindstripper @ 3/28/2007 11:51:00 am
10 Comments:
Kαλημέρα, το τίμημα της εις ύψος συγκατοίκησης.. Σκέψου στη θέση του σεντονιού, τι αναπνέουμε..
...θα σου αφιέρωνα το «Σεντόνι» του Κότσιρα αλλά δε μου αρέσει κι έτσι λέω να μην το κάνω...
...αντ΄αυτού νομίζω το «Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή» του Σαββόπουλου κολάει γάντι...
Μη σε ανησυχεί για το σεντόνι, θα αγοράσει άλλο η κυρία, να είναι καλά οι άτοκες δόσεις με τις κάρτες.
Νομίζω πως τελικά θα νικήσει το σεντόνι. Θα είναι μια σημαντική νίκη που θ' αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Το απέναντι μπαλκόνι θα τιμάται ως πεδίον δόξας και τιμής. Η σπιτονοικοκυρά θα χαίρεται κι ο αποπάνως θα κυκλοφορεί με λιμουζίνα, μπράβους και ομόλογα, όπως όλα τα λαμόγια. Φυσικά στην ιστορία θα μείνει για τους μαθητές του δημοτικού, το ένδοξο Σεντόνι και για τα πανεπιστημιακά οικονομικά εγχειρίδια, ο απόπάνως.
Να 'σαι καλά!
"Stains on my sheet(s) and stains on my soul".
Ίσως να ευτελίζω τον υπέροχο στίχο των Cocorosie,ας με συγχωρέσουν οι θαυμαστές τους.
Θα ήθελα πάντως να μάθω τι απέγινε το σεντόνι.
έτσι εξηγείται γιατί δεν το τινάζουν το σεντόνι οι ομάδες μας στο Τσάμπιονς Λιγκ, όλοι θα τρέχανε για αλλεργικό άσθμα ;)
Γεια σου Κατερινιώ. :-) Κι εμείς δεν έχουμε και το πλεονέκτημα να μπούμε σε κανένα πλυντήριο να ασπρίσουμε μέσα-έξω κιόλας.
Johnny, τον Κότσιρα τον θεωρώ χωρίς υπερβολή έναν πάρα πολύ ωραίο άνθρωπο, αλλά μέτριο τραγουδιστή. Οπότε καλά έκανες κι επέλεξες τον -αγαπημένο- "Καραγκιόζη" αντί αυτού (αν και ο Σαββόπουλος πλέον, με έχει απογοητεύσει περισσότερο κι από την κυρία που παράτησε το σεντονάκι έξω στο κρύο...)
0 Com, χαχαα! Εγώ ένα θα πω: ετούτο σου το σχόλιο θα έπρεπε να είναι ποστ! Καλά ταξίδια βρε συ, φιλιά. :-)
Still ill, δε μασάνε οι Cocorosie. ;-)
Το σεντόνι λοιπόν όταν γύρισα χθες βράδυ, δεν ήτανε πλέον πεταμένο έξω. Πριν από λίγο όμως που γύρισα από τη δουλειά, είδα την κυρία να το μαζεύει με αργές κινήσεις πάνω από τις γλάστρες της. :-)
Βρε συ Street, τώρα μεταξύ μας έτσι;... Μακάρι να ήτανε αυτός μόνο ο λόγος (δε μπορούσα να μην το πω, δε μπορούσα). :-P
εκανα κλικ στο φακελο, αλλα ματαια. μηπως επαιζες και δυαρι???
καλως σε ξαναβρηκα!
Καλο Πασχα...
Αναγεννηση σε ο,τι επιθυμεις...
πολλα πολλα φιλια!!!
:)))
Καλώς ήρθες βρε Σκαφιδά. Κοίτα να δεις πώς πέρασ' ο καιρός. :-) (τεσσάρι)
Βασιλική, νά 'σαι καλά ρε συ. Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα και σε σένα. Φως, πολύ φως, άπλετο φως. ;-)
Den ksero yia ta sedonia alla min ta
pleneis me ton kokino monsieur pou
katharizei tin taratsa tou.
Oneira glyka
Post a Comment
<< Home