Πέντε - Για την Ελλάδα ρε γαμώτο
1. Νοσοκομείο ΙΚΑ, μέσα Φλεβάρη 2007. Κλείσιμο ραντεβού για μία μαγνητική τομογραφία. Το γόνατό μου εδώ και έναν χρόνο, κάνει τριπλό κρακ με οποιαδήποτε κίνηση κι αυτό, όποιος μάγκας με πτυχίο έρθει και μου πει ότι είναι φυσιολογικό, να του καεί το καρμπυρατέρ. Τη μαγνητική έπρεπε να βάλω μέσον για να μου τη γράψουνε - βλέπεις μία τύπισσα (όχι όποια κι όποια, αλίμονο, ορθοπεδικός η γυναίκα) από την ακτινογραφία και μόνο συμπέρανε ότι είμαι καλά. Υποθέτω το καρμπυρατέρ θα της έχει καεί μέχρι τώρα, προσωπικά ελπίζω να της έχουν καεί και το πλυντήριο και το ψυγείο της. Έβαλα μέσο λοιπόν, για να μου γράψουνε μία μαγνητική που κοστίζει όσο ένας μήνας κρατήσεων από το μισθό μου.2. Σαράντα μέρες αναμονής, με σκοπό όχι την καθε αυτού διεξαγωγή της μαγνητικής, αλλά την έγκριση αυτης από αρμόδιο επιτροπή. Σχόλιο εκνευρισμένης κυρίας κατά την έξοδό της από το "μαγαζί": "Αν δε θέλουν να σου δώσουν έγκριση, δε θα σου τη δώσουν, είναι τόσο απλό." Μα τι;... Να μη μου δώσουν την έγκριση για μία μαγνητική που κοστίζει όσο ένας μήνας κρατήσεων από το μισθό μου; Θυμήθηκα τότε στον Ευαγγελισμό που είχα πάει με παραπεμπτικό για υπέρηχο καρδιάς. "Πόσο χρονών είσαι; Είσαι πολύ μικρή, δε σου κάνουμε τίποτα. Δεν έχεις τίποτα, φύγε." Με το ίδιο παραπεμπτικό, το ίδιο απόγευμα σε ιδιωτικά ιατρεία, το πόρισμα ήταν ότι είχα φύσημα στην καρδιά.
3. Μικρή αίθουσα διαστάσεων 4x5. Ώρα 9:50 π.μ. Άτομα σε αναμονή: 8-10. Ίδια αίθουσα, ώρα 10:45 π.μ. Άτομα σε αναμονή: 25 μέσα, 8-10 έξω. Μία μαμά με το μωράκι της αγκαλιά. Δύο παππούδες σχεδόν κουτσοί, άλλος ένας με το γύψο στο χέρι. "Όταν έρθει η επιτροπή θα φωνάξουμε τα ονόματα αυτών που έχουν παραδώσει τα παραπεμπτικά", παγωμένη πιο πολύ κι από πρόσωπο πεθαμένου η φωνή της γραμματέως. Η επιτροπή θα έπρεπε να είναι εκεί από τις 10 και μισή που ήταν το ραντεβού μου. Το ραντεβού για μία μαγνητική που κοστίζει όσο ένας μήνας κρατήσεων από το μισθό μου. Οι εγκρίσεις ξεκινήσανε να δίνονται στις 11 και 10.
4. Η μαγνητική μου εγκρίνεται. "Θα πάτε απέναντι, να σας κλείσουν ραντεβού για το πότε θα την κάνετε." Παίρνω τα χαρτιά και τις ακτινογραφίες, περπατάω ένα τετράγωνο, περνάω έναν δρόμο μποτιλιαρισμένο δίχως φανάρια, πάω "απέναντι", κατεβαίνω σκαλιά, παίρνω υπογραφές, ανεβαίνω σκαλιά, παίρνω σφραγίδα, μου τη βάζει αλλού, "όχι εκεί, εδώ", τη βάζει σωστά, κατεβαίνω σκαλιά, τα κοιτάζω και στο μυαλό μου έρχεται ο παππούς με την πατερίτσα, κλείνω το γαμω-ραντεβού για τη μαγνητική. Ένας νοσοκόμος μου κάνει καμάκι. Θέλω να του ρίξω γροθιά στα μούτρα. Η κυρία μπροστά μου -γνωστή από την αίθουσα 4x5- μου χαμογελάει γλυκά φεύγοντας: "Κοντεύεις κι εσύ, κουράγιο..." Κουράγιο για μία μαγνητική που κοστίζει όσο ένας μήνας κρατήσεων από το μισθό μου.
5. Δουλεύω 11 χρόνια σε τούτο το κωλοχανίο. Δεν έχω μείνει ποτέ μου άνεργη και δοξάζω το Θεό γι αυτό. Δεν έχω πάθει ποτέ μου κάποιο ατύχημα. Και δοξάζω το Θεό γι αυτό. Δεν έχω χάσει κάποιον δικό μου-δικό μου άνθρωπο. Και δοξάζω το Θεό γι αυτό. Δεν έχω νοσηλευτεί ποτέ σε νοσοκομείο. Και δοξάζω το Θεό γι αυτό. Το ραντεβού μου το κλείσανε για αύριο το απόγευμα στις πέντε και μισή. Και κοίτα κατάντια του Έλληνα ρε φίλε, δοξάζω το Θεό ΚΑΙ για αυτό. Για μία μαγνητική που κοστίζει όσο ένας μήνας κρατήσεων από το μισθό μου.
Τώρα που είναι της μοδός τα chain posts, είπα να κάνω ένα custom παιχνιδάκι.
Πέντε πράγματα είπαμε;
Πέντε.
Πέντε λέξεις;
Πέντε.
Πέντε μπλόγκερς;
Οχτακόσιοι πενήντα πέντε γίνεται;
Γίνεται;
Φωτιά στο κράτος σας.
posted by mindstripper @ 3/13/2007 04:12:00 pm
16 Comments:
βάστα, κούκλα μου. δε σε φτάνουν ούτε στο νυχάκι σου. και περαστικά να ναι όλα και σύντομα.
σε φιλώ.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Η ζωή στην Ελλάδα μοιάζει να αιωρείται μονιμως πάνω από την άβυσσο. May your wings be always strong...
Πολύβιε, όλα περαστικά είναι, δε με νοιάζει. Για τους γέρους και τις γριούλες στεναχωριόμουνα. Μπορεί επειδή σε λίγο καιρό θα είμαι κι εγώ στη θέση τους; Ποιός ξέρει...
Θα γούσταρα πολύ όμως αν ξεκινούσε ένα chain-κράξιμο. Ειλικρινά. Για τις τηλεοράσεις τους, την παιδεία τους, την υγεία τους, την πολιτική τους, τις πιστωτικές τους κάρτες, τα στεγαστικά τους δάνεια. Τα έχω πάρει ρε γμτ...
Φιλιά μικρέ, μου λείπει η φωνή σου εδώ μέσα.
Αστέρη, στο μέλλον δεν θα αιωρείται πια πάνω από την άβυσσο. Θα έχει πέσει μέσα σ' αυτήν. Ελπίζω μόνο τα σκ@τ@ να μην επιπλέουν και εκεί...
Πόσο ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ δίκιο έχεις Mind... σε λίγο καιρό θα είμαστε και εμείς στη θέση τους.
Στο μεταξύ, θες να παίξουμε;
http://juanitalaquejica.blogspot.com/2007/03/blog-post_13.html
Πάλι καλά που μπορείς να τρέχεις μόνη σου κοριτσάκι.
Πριν λιγες μέρες τρέχαμε έναν (νέο σχετικά, όχι παπού) άνθρωπο και είμαστε δυο και πάλι δύσκολα τα βγάλαμε πέρα. Ευτυχώς, σώθηκε στο παραπέντε. Κατά σύμπτωση. Δόξα στις συμπτώσεις λέω.
Κ Ο Υ Ρ Α Γ Ι Ο
Αουτς...Bad timing για το email απ' ότι βλέπω.
Μετά τα videos που έβλεπα πριν από λίγο (από τα γεγονότα των τελευταίων βδομάδων) ήρθε και αυτό και έδεσε.
Έχω βαρεθεί να τσακώνομαι σε διάφορες συζητήσεις και να υποστηρίζω τα απλά και αυτονόητα που πρέπει να απαιτείς από αυτό το κωλοκράτος. Και με κοιτούν όλοι σα τρελό επειδή δε θέλω να συμβιβαστώ.
Φωτιά και πάλι φωτιά..
(Και περαστικά)
Ελπίζω να μην δείξει τίποτα το σοβαρό η μαγνητική. Υπάρχει πάντα πιθανότητα να είναι κάτι εκ γεννετής, σε ελαφρώς λάθος θέση η επιγονατίδα για παράδειγμα. Ένας καλός ορθοπαιδικός μπορεί να το διαγνώσει σχετικά εύκολα. Αν χρειαστείς κάτι, στείλε μου ταχυδρομικό περιστέρι. Έχω πρόσφατο περιστατικό στην οικογένεια, που πέρασε κάτι παρόμοιο με το δικό σου, για παρόμοιους λόγους.
Φιλιά και περαστικά, κοριτσάκι!
[Μέσα σ' αυτό το καφκικό περιβάλλον, ένας νοσοκόμος που κάνει καμάκι μοιάζει να διασώζει τον άνθρωπο, οπότε δόξα τω θεώ και γι' αυτόν. :-) Έτσι τουλάχιστον φαίνεται απ'έξω, εσύ μπορεί να ξέρεις κάτι παραπάνω.]
Τελικά δεν μας είπες αν έδειρες τον νοσοκόμο ;-)
Χουανιτάκι, εμείς τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε (είπαμε, εδώ θέλω ένα ολόκληρο ποστ για τον Μάλαμα...) :-P
Kι εσύ μικρή επίσης, είσαι ένα παιδί μάλαμα. Καλό βράδυ, και καλά διαβάσματα.
Ροδιά, ναι, έχεις δίκιο. Είμαι σε πλεονεκτική θέση και το γνωρίζω πολύ καλά. Και το πρόβλημά μου, ότι και να είναι, είναι φυσική εξέλιξη. Όπως και να το κάνουμε σώμα είναι και φθείρεται, φυσιολογικό κι επόμενο. Εγώ θα πω και δόξα στους ανθρώπους. Κι ο άνθρωπος που βοηθήσατε το ίδιο θα λέει. Να είσαι καλά.
Κωστή, μην το ξαναπείς βρε αυτό για το bad timing (για τη γλυκερή όμως, άμα θες ξαναπές τίποτα, όχι πες!) :-P
Τα απλά και αυτονόητα που οφείλει να παρέχει ετούτο το κωλοκράτος, τα παίρνει κάθε τόσα χρόνια που στήνει τα πανηγύρια του που τα βαφτίζει "εκλογές" και τα φτιάχνει όμορφες αφίσσες και νόστιμα λογοπαίγνια. Μετά γεμίζει τους δρόμους και τις τηλεοράσεις, ύστερα τα καταβροχθίζει με ένα γιαουρτάκι διαίτης και στο τέλος τα ρεύεται με τη σόδα του.
(Περαστικά μας να λες άμα κατηφορίσεις.)
Thas, ευχαριστώ πολύ μουσικέ μου κύριε. :-)
[Αυτό που ξέρω είναι ότι παρατηρήσεις σαν και τη δική σου, μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να αντιμετωπίσω πολύ καλύτερα μία κατάσταση με ελαφρά τη καρδία παρά με βαριάν την χείραν.]
Φιλιά πολλά.
Κέρβερε, σώπα βρε αδερφέ...
(Ήτανε γεμάτος ο τόπος μάρτυρες σου λέω.) :-P
Και γι αυτά κατεβαίνουμε τις Πέμπτες!!
Περαστικά! & Φιλιά
Τι μου λες τωρα παιδί μου? Είσαι καλά? Αυτο έχει σημασία! Γιατι αμα θέλει δουλεία το γόνατο, τοτε θα πρέπει να στο φτιάξουν οι ίδιοι γιατροί του ικα...χέσε μέσα δηλαδη...
Περαστικά!
Θα μπορούσε και χειρότερα. Σκέψου σε πόσους, η επιτροπή τους κόβει και αναγκάζονται να πληρώνουν. Ν απληρώνουν από που? Από ένα μηδενικό τραπεζικό λογαριασμό.
Ελπίζω να ξεπεράστηκε το πρόβλημα και φυσικά για την περιπέτεια σου ταιριάζει το
"Ου μπλέξεις" και το "Δεν υπάρχει κράτος".
Καλό Σ/Κ και πάντα όρθια.
Και για να μην το κάψουμε, το κράτος τα εκχωρεί σε ιδιώτες. Τους οποίους όταν θα πάμε να κάψουμε κάποια ώρα γιατί δεν θα φτάνει "ένας μήνας από τις κρατήσεις του μισθού μας" για κάτι βασικό και αναγκαίο, θα έρθει το κράτος να μας ψεκάσει, βαρέσει και συλλάβει...
Περαστικά ...πουλιά στην πόρτα σου, καλή!
O Com, γι αυτό σε χαίρομαι εσένα. Να προσέχεις φίλε μου. Καλησπέρες και χαιρετισμούς.
Sourfou, η μαγνητική ένα πρόβλημα τό 'δειξε τελικώς. Απλά μέχρι να πάω σε γιατρό που εμπιστεύομαι, ώστε να μου μεταφράσει τις ξερές λέξεις στο χαρτί και τις εικόνες που δεν καταλαβαίνω, δεν μπορώ να ξέρω ακόμα το μέγεθος του προβλήματος. Θα δούμε. Έρχεται πλέον η επόμενη φάση, αυτή των ιδιωτών, που λέει κι ο Angelito. Νά 'σαι καλά ρε συ.
Δημήτρη, ακόμα δεν μπορώ να συλλάβω την έννοια ορισμένων γιατρών (της επιτροπής δηλαδή), οι οποίοι χρίζονται κριτές και αποφασίζουν μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας αν θα αποδεχθούν ή αν θα απορρίψουν τις εξετάσεις που ένας συνάδελφός τους έχει θεωρήσει απαραίτητες και έχει γράψει στον ασθενή του. Καλό ΣΚ και σένα. Υγεία πάντα μέσα κι έξω.
Τι να πω μωρέ Angelito μου. Κοιτάζω λίγα χρόνια πιο μπροστά και βλέπω μόνο μία μαύρη τρύπα. Και δεν ξέρω ποιόν απ' όλους αυτούς που στολίζουν τα παράθυρα των ειδήσεων να πρωτο-μουντζώσω. Από τον μικρότερο μέχρι τον πιο τρανό. Ευχαριστώ πολύ, τα φιλιά μου.
Υπομονή χρειάζεται μεγάλη όταν μπλέκεις με γιατρούς και με νοσοκομεία. Περαστικα!
Post a Comment
<< Home