You know filotimo?
Τρεις μήνες πριν.- Καλησπέρα κυρία τέτοια μου.
- Καλησπέρα mind.
- Όλα καλά;
- Καλά, μια χαρά. Εσύ;
- Εγώ να σας πω την αλήθεια είμαι λίγο εκνευρισμένη, γιατί κουράστηκα εδώ και 7 μήνες να μην έχω θυροτηλέφωνο στο σπίτι μου από δική σας αμέλεια. Δυστυχώς, με αναγκαζετε από δω και στο εξής να μην σας ξαναπληρώσω τα κοινόχρηστα.
Συνοφρύωσις.
- Α, κορίτσι μου, ξέρεις ότι γι αυτό μπορούμε να σε πάμε και δικαστήριο;
- Αλήθεια; Να με πάτε λοιπόν. Με το καλό δε με βλέπω να έχω πετύχει τίποτα εδώ και 7 μήνες. Χαίρετε, καλό βράδυ.
Μπινελίκια δεν πέσανε. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Ή μπορεί και να είμαι, αλλά μόνο αν έχω πιει μισή νταμιζάνα κρασί τέλος πάντων.
---
Σήμερα το απόγευμα.
- Καλησπέρα κυρία τέτοια μου.
- Καλησπέρα mind.
- Ήρθα να πληρώσω τα μαζεμένα, αφού δουλειά δεν πρόκειται να γίνει έτσι κι αλλιώς. Πόσα σας οφείλω;
Γούρλωμα των ματιών.
- Ε, βρε κορίτσι μου. Τί να κάνουμε, αφού είπαμε έχει όλος ο πίνακας πρόβλημα. Μην το λες τώρα αυτό το πράγμα...
- Εσείς στη θέση μου δεν θα το λέγατε; Οι μάστορες ήρθανε, των άλλων τα θυροτηλέφωνα φτιάξανε, κι εγώ που ήμουνα στη δουλειά μου, έχασα το τρένο. Σε δυο μήνες θα κλείσω χρόνο. Ντροπή δηλαδή. Αλλά δεν πειράζει, άμα δεν υπάρχει φιλότιμο...
Γούρλωμα των ματιών στο όριο εγκεφαλικού.
- Ε, όχι και δεν υπάρχει φιλότιμο... Αύριο πρωί θα πάρω πάλι τους μάστορες τηλέφωνο. Και το βράδυ θα σου χτυπήσω. Εντάξει; Το βράδυ!
Καλά, θυροτηλέφωνο μπορεί να μη μου βάλουνε και στα επόμενα τρία χρόνια, αλλά η λέξη "φιλότιμο" έχει ακόμα τη μαγική της σκόνη.
Παρ' ότι πασπαλίζει πια, όλο και λιγότερους λεβέντες ανθρώπους.
posted by mindstripper @ 2/12/2007 10:43:00 pm
22 Comments:
Βρες καμιά μαγική φράση που να περιλαμβάνει τη λέξη "φιλότιμο" και να κάνει την εταιρεία διαχείρισης κοινοχρήστων στην δική μου πολυκατοικία να σταματήσει να μας κλέβει στο πετρέλαιο και με ανύπαρκτες συντηρήσεις, και τους ενοίκους να δείξουν ενδιαφέρον για την κατάντια της...
You're looking in the wrong country for filotimo, girly ;-)
χαθηκε καλη μου...
αυτο το "ειδος" εξαφανιστηκε...
απλα...
χάθηκε ο homus filotimus? μη μας πιάνει απαισιοδοξία, σε κανένα απομακρυσμένο/αμόλυντο τόπο όλο και κάτι θα έχει μείνει...
Για ποιό πρωί μιλούσε άραγε;
φιλότιμο μια λέξη που δεν τη βρίσκουμε σε καμιά άλλη γλώσσα, κάποιος κάποτε μου είχε πει ότι αυτό που μας ξεχωρίζει εμάς τους Έλληνες από τους άλλους λαούς είναι ότι εμείς έχουμε φιλότιμο, λένε ότι είναι στο γονίδιό μας, urban legend ή πραγματικότητα;;;;;)
Πέρασα να πω μια καλημέρα..
κι έπεσα πάνω στο φιλότιμο...
και με έπιασε κι εμένα τώρα και θέλω να πω κάτι...
Πιστεύω στους ανθρώπους και στο φιλότιμό τους κι ας με πουν αφελή:)
φιλιά mind
Μικρή μου, σε φιλώ.
Και σε κατανοώ πλήρως.
Να σου πω, τα τελευταία χρόνια όλο και ξεθωριάζει η πίστη μου στους ανθρώπους. Κι αυτό με λυπεί βαθιά. Αποδυναμώνει, ρυτιδιάζει αυτό που λέγεται εμπιστοσύνη, στήριξη στο λόγο του άλλου.
Θλίβομαι πολύ.
Εγώ την πληρώνω πάλι δηλ.
Δεν ξέρω μωρέ.
Λιγοστεύει το φιλότιμο αναμφίβολα.
Τώρα, από... παράδοση, η αναφορά του εγείρει αντιδράσεις.
Μέσον πίεσης δηλ.;
Μάλλον.
"Από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε και το φιλότιμο" δεν λένε? Σου είπε τουλάχιστον συγνώμη ή το ξέχασε και αυτό?
Φτώχεια, λατέρνα και φιλότιμο βρε Όνειρε... Ή αυτό, ή να γίνουμε οι Ρομπέν των διαχειριστών δηλαδή (χαλαρά!). :-P
Βασιλική, όχι βρε μάτια μου, δεν έχει χαθεί το φιλότιμο. Μονάχα έχουν λιγοστέψει αυτοί που το τιμάνε με τις πράξεις κι όχι με τα λόγια - καλή ώρα. Μη μου πτοείσαι.
Blueprints, μαζί σου. :-)
Κατερινιώ, πάντως το επόμενο δεν ήτανε. Ούτε το μεθεπόμενο. Το νου σου και του χρόνου τέτοιον καιρό, με βλέπω να γράψω εορταστικό ποστ. :-P
Γεια σου βρε Spirit! Urban legend το φιλότιμο, ε; Αμ σε λίγα χρόνια μπορεί και να μην έχεις καθόλου άδικο φίλε μου (στο χέρι μας είναι να γίνουνε πολλά όμως, λέω εγώ). ;-)
Μαριώ, μπααα... ότι και να λες εσύ, εμένα κάτι μου λέει ότι οι γιοί σου θα γίνουνε λεβέντες άνθρωποι. Κι αυτό δεν είναι επειδή η μάνα τους είναι αφελής. Δεν το λέω για να σε κολακέψω, το λέω γιατί το πιστεύω στ' αλήθεια. Καλό βράδυ, χαίρομαι να σε διαβάζω κυρία μου.
Καπετάνισσα, ακριβώς όπως το λες, μέσω πίεσης... Όσο περνάει ο καιρός, εκτιμάω όλο και περισσότερο αυτό το "ψωμί κι αλάτι", μπορεί ακόμα περισσότερο απ' όλους τους εθιμο-ηθοτυπικούς κανόνες, γραπτούς και άγραφους. Ας κρατάμε αυτά που αγαπάμε και μας χαρίζουν δύναμη με νύχια και με δόντια, κι ας είναι αυτά -άνθρωποι, πράγματα, τόποι και ιδέες- μετρημένα στο δάχτυλο του ενός χεριού. Και στο τέλος-τέλος, ας είναι και φαντάσματα, δε βαριέσαι. Δικά μας είναι όπως και νά 'χει.
Κέρβερε, δε λες ευτυχώς που δε μου το είπε κι αυτό; Τότε θα έβγαινε κι αλήθεια το λαϊκό ρητό που παρέθεσες. Έχουμε ελπίδες ακόμα ντε. :-P
Τι περίεργο, ένα ποστ για το φιλότιμο... η ίδια η λέξη ακούγεται όλο και πιο σπάνια πια...
Θυμάμαι που προσπαθούσα κάποτε να εξηγήσω στα αγγλικά σε κάποιον φίλο ξένο τι είναι πια αυτό που λέμε εμείς εδώ φιλότιμο.
Ίδρωσα να δίνω παραδείγματα, ολόκληρα case studies σκάρωσα, γιατί λέξεις συνώνυμες έβρισκα μεν, αλλά πάλι του έλεγα, like when we say "...", but not exactly like this, και πάρε κι άλλο παράδειγμα, κι ύστερα άλλο ένα...
Στο τέλος μου λεει ο φίλος ok, save your breath, αν εσείς εκεί με μια λέξη περιγράφετε όλα αυτά που μου λες, σε βεβαιώ στ' αγγλικά παρόμοια λέξη δεν υπάρχει. Δεν ξέρω αν σας ζηλεύω, ή αν είστε εντελώς λαλημένοι τελικά :)
Και ναι ρε μάιντ, υπάρχει ακόμα αυτό το ρημάδι το φιλότιμο. Σπανίζει αλλά υπάρχει.
Όπως και το 'ψωμί κι αλάτι'.
Όχι πως η έννοια 'φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι' δεν υφίσταται πλέον, αλλά για να την νιώσει κανείς ε, θέλει και λίγο... φιλότιμο!
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
λες να το ξαναθυμίσουμε εμείς;;;;;;)
Κι η λέξη λεβέντης είναι υποτίθεται μόνο ελληνική έννοια - ψάξε ψάξε δεν θα την βρεις σε άλλη ‘βαρβαρική’ που λέει κι ο Θεός Λιακόπουλος - αλλά δεν βλέπω και πολλούς τέτοιους τριγύρω... (Μη ρωτήσετε για καθρέπτες, όλοι λένε ψέμματα)
Ρε παιδιά, έχει γίνει το απίστευτο. Με το που γύρισα απόψε σπίτι μετά τη δουλειά, η κυρία τέτοια με πήρε από το χέρι και με πήγε στον τεχνικό που ήρθε να καταγράψει τη βλάβη!
Η συγκίνησή μου είναι μεγάλη, πρώτον επειδή σε λίγο καιρό αν όλα πάνε καλά θα ανοίγω ξανά την πόρτα στους φίλους μου με το πάτημα ενός κουμπιού, και δεύτερον διότι, ε... τελικά, όπως και να το κάνεις, η λέξη "φιλότιμο" ακόμα μετράει.
Urfurslaag, θα είμαι ειλικρινής, στην αρχή κρίνοντας από το νικ σου, νόμισα ότι είσαι σπαμ. :-P Γουέλκαμ και ειδικώς και γενικώς.
Τύπε, εγώ πάλι στους συγκατοίκους μου τους Αγγλους, κατά τα χρόνια τα φοιτητικά, δεν προσπάθησα ποτέ να το εξηγήσω. Γιατί το είχανε και δεν το ξέρανε. Ξέρεις, είναι αυτό που ευχόμαστε μερικές φορές, να εξαφανιστούν οι λέξεις και να ανθίσουνε στη θέση τους πράξεις αληθινές. Έγραψες κοπελιά... :-) (και δεν εννοώ με τα ιερογλυφικά, χεχε). :-P
Street, λέω, λέω!
P.D., παλιά οι λεβέντες γεννιόντουσαν. Τώρα αν είναι τυχεροί, γίνονται μεγαλώνοντας, κάτω από Κ.Σ. (είναι κι ανάλογα τον καθρέφτη όμως). ;-)
Mind, με έβαλες λίγο στην πρίζα με αυτό το Κ.Σ. Ποιος, που, πότε και πως τις ορίζει αυτές; Και ποιο είναι το link τους, πολύ θα μου χρησίμευε... (Αν ισχύει το ότι δηλώσεις είσαι σ’ αυτή τη χώρα, είμαι ευτυχής που δεν δηλώνω δημοσίως λεβέντης, όπως ας πούμε ο Γκλέτσος, πάνω του ο παπάς).
άντε μπράβο, γιατί με όλο τούτο το περίμενε από κάτω, όλο έμπαινα στον πειρασμό να μπω για καμιά σπέσιαλ μπουκιά δίπλα!
P.D., δεν έχω link για τις Κ.Σ., αλλά είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις τί εννοώ. O κύριος Γκλέτσος ας πούμε είναι κατά την άποψή του, ένας λεβεντάνθρωπος (και παίρνω το λόγο σου γι αυτή του τη δήλωση καθώς δεν παρακολουθώ τηλεοράσεις κουλουπου). Εγώ θεωρώ λεβεντάνθρωπο τον κύριο Αριστοτέλη, που είναι πατημένα 70, 1,90 ανάστημα, κάνει βόλτες στη γειτονιά τις Κυριακές το πρωί με την κυρά του αγκαζέ, κι όταν μου σφίγγει το χέρι, λέω θα μου το ξεριζώσει από τη δύναμη. Όλα αυτά είναι σχετικά. Οι Κ.Σ. όμως δεν είναι, δεν ήταν, και ούτε θά 'ναι και ποτέ. Μόνο μη με ρωτήσεις πάλι για τη συνταγή, γιατί αν την ήξερα κιόλας, θα τη μοίραζα τσάμπα σε μπουκαλάκι.
Μαίανδρε, πες πεπερόνι! :-P (άντε και πείνασα).
mindy μου, μακάρι να ήταν και στο δικό μου το σπίτι το θυροτηλέφωνο και ας ήταν για χρόνια προβληματικό...
σε εμένα, στον 5ο όροφο, πέφτει το ταβάνι και οι τοίχοι από την υγρασία της ταράτσας και δεν ενδιαφέρει κανένα...κάθε χρόνο το φτιάχνω από μέσα και κάθε καλοκαίρι πάλι τα ίδια βρίσκω...
και ξέρεις τι μου λένε; εσύ έχεις υγρασία και όχι εμείς...
και τι θέλετε ρε καθάρματα; να βάλω μόνη μου σκαλωσιές και να φτιάσω όλους τους εξωτερικούς τοίχους και την ταράτσα της πολυκατοικίας;
Κορίτσι αγαπημένο, αν σε βγάλει ο δρόμος, πέρνα από το σπιτικό μου, σου'χω έκπληξη, ναι;
Και κράτα και καθρέφτη λαμπερό, γιατί θα΄χουμε αποκαλύψεις...
Όταν χρειάζεται να υποβάλλεσαι σε τέτοια πίεση για ένα τόσο απλό θέμα... τί φιλότιμο και τί ψυχραιμία και τί πολιτισμός... δεν ξέρω, ειλικρινά.
Μεθυσμενάκι, επειδή τα ξέρω και πιο αναλυτικά τα δικά σου, το φιλότιμο για τους δικούς σου εκεί είναι αποδημητικό πουλί, κι άμα είναι και κανένα μεγάλο βγάζουνε την καραμπίνα και το τσακίζουνε για μεσημεριανό. Άμα θες παρέα στο βάψιμο, σφύρα. Φιλιά κυρία μου.
Καπετάνισσά μου, ειλικρινά με τιμά το ότι με σκέφτηκες. Από το σπιτικό σου περνάω συχνά-πυκνά κι εκπλήξεις μου έχεις δώσει πολλές και έντονες. Εγώ είμαι σίγουρη πια ότι το μέσα σου κάπου, κάποτε, είχε συναντηθεί με το δικό μου και βγαίνανε μπαρότσαρκες together.
Διάβασε ετούτο και κατάλαβέ με μόνο.
Χουανιτάκι, δεν έχεις άδικο. Έτσι αναπτύσσουμε τελικά και τους λεγόμενους μηχανισμούς αναισθησίας με τα χρόνια. Και κάπου, κάποια στιγμή, ξεχνιόμαστε κι εμείς, ξεχνάμε το φιλότιμο αφού δείχνει να μας έχει ξεχάσει κι αυτό, και χάνουμε τη μπάλα. Φαύλος κύκλος...
Mind, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το παράδειγμα σου. Η μόνη μου απορία, είναι πως θα άντεχε σε μια ζωή σαν την σημερινή ένας Καπετάν Μιχάλης (αν υπάρχουν πρότυπα - Θου κύριε - αυτό είναι ένα τέτοιο λεβεντοσύνης).
Post a Comment
<< Home