Μπότομ λάιν
Κοιτάζω έξω τη βροχή, ακούω τον αέρα, σύννεφο παχύ έχει πέσει πάνω από την πόλη. Κι εκεί που ξεκινάω να ταξιδεύω, έτσι, κάπως μελαγχολικά, ξαφνικά το σκέφτομαι στα καλά του καθουμένου: πω πω, ευτυχώς που δεν έπλυνα προχθές το αυτοκίνητό μου...Δεν ξέρω αν το παθαίνεις κι εσύ. Εγώ το αντιμετωπίζω συχνά με μένα που έχω μπλέξει. Το αυτό... το φαινόμενο στο οποίο αναφέρομαι. Δεν του έχω δώσει όνομα ακόμα, αλλά υποθέτω αν έπρεπε ντε και καλά να γίνω νουνά, θα τού έδινα το nick του Οδυσσέα: "Ο Κανένας".
Από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και δώθε, έχω αρχίσει και μιλάω με κώδικες εδώ μέσα. Αλλιώς έγραφα τότε, αλλιώς γράφω τώρα. Έχω φάει τις φρίκες μου με τούτο το μπλογκ για τον α ή τον βου λόγο, κατά καιρούς υποθέτω θα έχεις φάει και σύ τις δικές σου (αμ τί νόμιζες, μόνο το σπίτι, τ' αυτοκίνητο και η πεθερά θα ήτανε;) Έχω, τέλος πάντων, τη δική μου φιλοσοφία περί αυτού, κι αυτή η παλιο-κυράτσα με τραβολογάει του λόγου της από τα μαλλιά εδώ και χρόνια. Μη γελιέσαι όμως, αγαπιόμαστε κατά βάθος - άσε που μας άρεσε και των δυονώνε η Οδύσσεια από τότες (και πιο πολύ απ' όλα μας άρεσε ο ένας από τους μνηστήρες αλλά αυτό είναι ιστορία για άλλο ποστ, μη σε κρατάω όρθιο τώρα και έχουμε και δουλειές).
Κάθε φορά που με κουράζει λοιπόν - η φιλοσοφία - της ρίχνω κανα μπινελίκι, κι έπειτα εκείνη πάει, την πέφτει για κανέναν υπνάκο, φουσκώνει λίγο το δερματάκι της, ροδίζουν τα μαγουλάκια της, έρχεται στα ίσια της. Κι άμα ξυπνάει, επειδή έχει κάνει καλόν ύπνο, κάνει τις βόλτες της, παίρνει τον αέρα της, με παρατάει και μένα στην ησυχία μου τέλος πάντων. Κι ύστερα γυρίζει πίσω, κι έτσι ξεκούραστες όπως είμαστε κι οι δυο, μένουμε μονοιασμένες για πάρα πάρα πολύ καιρό ακόμα.
Κι όσο καιρό λείπει, να, όπως τώρα καλή ώρα, θυμάμαι πώς είναι να ζω πράγματα απλά χωρίς να τα διπλο-τριπλοσκέφτομαι, χωρίς να χρειάζομαι τη βοήθειά της για να τα αιτιολογήσω. Γιατί η παρουσία της δεν είναι αναγκαία στα απλά πράγματα. Μόνο σε τίποτα μεταπτυχιακά και μεταβάσεις από μπλόγκερ άλφα σε μπέτα, ήτα-θήτα και σούπες μούπες. Με δυο λόγια απλά και καθαρά, δεν την χρειάζομαι για να κάτσω να γράψω ότι είμαι ερωτευμένη. Δεν την θέλω. Μονάχα να το ζωγραφίσω πάνω σε τούτη την οθόνη με μαρκαδόρους θέλω. Κι άμα πάρω σβάρνα και λίγο τοίχο, ακόμα καλύτερα. Τώρα που το σκέφτομαι κιόλας, θα βουτήξω και κανα-δυο κουβάδες από τα χρώματα που έχει ο γείτονας παρατημένα στο μπαλκόνι του και θα δεις τί έχει να γίνει.
Άσε κάτω το κέτσαπ και τη μουστάρδα. Σε βλέπω.
posted by mindstripper @ 2/11/2007 07:44:00 pm
8 Comments:
YO! YO! ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ YO! ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΟΥΜΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ!
Μμμμμμμμμωρό μου εσύ! μπεεεεε
:-))
πάγωσα.. να υποθέσω δεν είχες διαβάσει το ποστ μου (?) έμεινα λίγο με την τελευταία παρ. τι να πω :-)
Mind μου ... που το ήξερες ότι τρώω σάντουιτς καθώς διάβαζα το ποστ σου??? Έγραψες πολλά και είπα να φτιάξω κάτι τις να έχω να μασουλώ. Μόνο μουστάρδα έβαλα. Όχι κέτσαπ. Στο υπόσχομαι. Φιλιά (Πάντως συμφωνώ ... μην διπλο-τριπλοσκέφτεσαι. Η ζωή πρέπει να είναι απλή! Πολύ απλή και να την απολαμβάνουμε!)
βρε μικρη μου, είσαι ερωτευμένη δηλαδή;
(άφησα την κέτσαπ μάλλον πρέπει να πιάσω ένα δεύτερο καφέ γιατί δε δουλεύει...)
Μπράβο!
(Αν πάλι όχι, πάλι μπράβο που είσαι κούκλα και τσαχπίνα!)
Πρόβατε, άμα είναι να σκάσεις μύτη νουνός, θα σαπουνιστείς από την κορφή μέχρι τα νύχια, στο λέω! Όχι να μου αφήνεις αποτυπώματα γκλίτερ μες στην εκκλησιά.
Wisdom, αλλιώτικη η φιλοσοφία αλλά οι σκέψεις μας παράλληλες, ε; (να ζυμώσουμε κανένα ψωμάκι να το γιορτάσουμε λες;) :-P
Ανδρέα, επειδή το πας φιρι-φιρί να μας κολλήσεις ταμπέλα, εμείς σε τούτο το μπλογκ δηλώνουμε λιτοδίαιτοι αγαπητέ.
Λίγα και καλά. Και απλά. ;-)
Xilaren, εντελώς.
(αλλά εσείς γιατί ντε ντουλεύει εκεί; ε;...) ;-P
άσε, νομίζω κι εγώ της δικιάς μου πρέπει να της ρίξω κανένα μπινελίκι! Να δεις που αυτές τις μέρες που δεν κοιμάμαι καλά, μένη κι αυτή ξάγρυπνη μαζί μου.. αυτό είναι, θα τη στείλω για ύπνο κι εγώ mindy!
-κι επιπλέον μόλις είχα κάνει τη μετάβαση του μπλόγκερ. (αμέ, κι ένα και δύο μέχρι να το πετύχουμε,:) άλλωστε δε θα χουμε πρόβλημα στο συμμάζεμα μετά)
αχ, είμαι τόσο στόκος!
μπράβο, μικρή μου, στείλε τη φιλοσοφία τις βόλτες της και βουυυυυυυυυυυυτα!!!
:-)
Τα 'θεία' για ύπνο κι εμάς για πυτζάμα πάρτυ μας κόβω το λοιπόν.
Ποιά θα φέρει το παγωτό; :-)
Post a Comment
<< Home