Λεωνίδας Χατζηνικολάου
"Άκουσε, Νικήτα", συνέχισε ο πατήρ Γρηγόριος, "τα όπλα προϋποθέτουν ή συνεπάγονται πολέμους κι οι πόλεμοι δεν έχουν καμιά σχέση με τη θρσκεία μας - και για να ακριβολογώ, δεν έχουν σχέση με καμιά θρησκεία"."Αν είναι έτσι, θείε, τότε η αδιάκοπη αλυσίδα πολέμων ανά τις χιλιετίες αποδεικνύει αυτόματα ότι οι άνθρωποι ποτέ τους δεν είχαν σχέση με τη θρησκεία..."
Λεωνίδας Χατζηνικολάου - Επιστροφή από τη λήθη
"Χρόνια Πολλά μωρή*", μου χαμογελάει με σαρδόνιο ύφος η φίλη μου η Ν. καθώς μου χώνει ένα πολύχρωμο πακέτο κάτω από το σαγόνι μου έτσι όπως έχω μισο-ξαπλώσει στον καναπέ.
Ούτε που το περίμενα. Είχαν περάσει καμμιά εικοσαριά μέρες από τα γενέθλιά μου, χρόνο με το χρόνο έτσι κι αλλιώς το μνημονικό μου αποδυναμώνεται και κάποια στιγμή πρέπει να βράσω να πιω βασιλικό μπας και βελτιωθεί λίγο η κατάστασή μου, όπως μου είχε πει κάποτε η μακαρίτισσα η κυρα-Ξένια, ο Θεός ν' αναπαύει την ψυχούλα της.
Ανασηκώνομαι με έκπληξη και παίρνω στα χέρια μου το δεματάκι, βλέποντας με την άκρη του ματιού μου τη Ν. να με κοιτάζει με φανερή έκφραση ικανοποίησης.
"Βιβλίο είναι!"
"Nαι βιβλίο είναι. Κι από Έλληνα κιόλας. Να το διαβάσεις να ξεστραβωθείς."
"Καλά ντε..."
Ανοίγω τις σελίδες του βιβλίου, τις μυρίζω... Τελετουργία. Για το γούρι. Κοιτάζω το εξώφυλλο, διαβάζω την σύντομη περιγραφή της φωτογραφίας του... Άγαλμα σε κήπο του Sussex αν θυμάμαι σωστά, στην Αγγλία. Για να δούμε...
Κι έρχεται εκείνο το βραδάκι που έξω φυσά βοριάς, η θερμοκρασία έχει πέσει αισθητά, κι εγώ δυο μέρες πιο πριν έχω στρώσει το σπίτι κι έχω μεταφέρει την ηλεκτρική μου σομπίτσα στο σαλόνι. Γεμίζω ένα ποτηράκι βαθυκόκκινου κρασιού, από το βαρελίσιο που πουλάει ο κυρ-Θάνος κάτω από το σπίτι και μου θυμίζει αυτό που έφτιαχνε παλιά κάθε χρόνο η γιαγιά στο χωριό, και ξεκινώ...
Στην αρχή γνωρίζω τον πατήρ Γρηγόριο. Ο πατήρ Γρηγόριος είναι ένας μοναχός στην Αγία Αικατερίνη του Σινά. Ένα βράδυ ανακαλύπτει τυχαία σε μία μυστική κρύπτη ένα παλιό Βυζαντινό έγγραφο, το οποίο θα τον συγκλονίσει με τις αποκαλύψεις του (και σένα που θα το διαβάζεις εκείνη τη στιγμή θα σε έχει ήδη αιχμαλωτίσει σε έναν ιστό γοητευτικού μυστηρίου, που -συνεχίζοντας να διαβάζεις- θα σε σφίγγει όλο και περισσότερο πάνω στο υφαντό του). Μετά, γνωρίζω τον Νικήτα, τον νεαρό ανηψιό του πάτερ Γρηγορίου που εργάζεται στην Αθήνα ως αρχιτέκτων. Οι δύο θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και με τη βοήθεια της Αναστασίας, μίας νεαρής αρχαιολόγου, θα ξεκινήσουν την πολύ επικίνδυνη αναζήτηση προς την επιβεβαίωση της αλήθειας. Επικίνδυνη γιατί τα πρόσωπα, ή μάλλον οι δυνάμεις, τα συμφέροντα των οποίων η γνησιότητα του εγγράφου αυτού θα απειλήσει, απλώνονται σε διαστάσεις και κλιμάκια άγνωστα, σκοτεινά και πανταχού παρόντα...
Το βιβλίο είναι από τα πολύ καλά που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια και είναι το πρώτο του Λεωνίδα Χατζηνικολάου. Από προχθές που το τελείωσα έχω βγει στο κουρμπέτι να βρω και τα άλλα δύο που έχει γράψει ο ίδιος.
Μην σου ξεφύγει και δεν το διαβάσεις.
Από ένα σημείο και μετά ενθουσιάστηκα με τις περιγραφές, την πλοκή και τα γυρίσματα της ιστορίας. Άλλοτε μύριζα θάλασσα κι αλάτι κι άλλοτε τη μούχλα από κατακόμβες, μπήκα μέσα στην Αγιά Σοφιά και περπάτησα δίπλα στον Νείλο, τρύπωσα μέσα σε αμπάρια μαζί με λαθρομετανάστες και βρέθηκα να παίζω με τους χρυσαφένιους αντικατοπτρισμούς του φωτός από τα νερά μιας αμίλητης σκοτεινής λίμνης στα τοιχώματα της υπόγειας σπληλιάς που την φιλοξενούσε.
Έφερα στο μυαλό μου τον Tom Hanks να πρωταγωνιστεί στον κεντρικό ρόλο αυτού του βιβλίου και να απορρίπτει με ύφος σνομπ το κινηματογραφικό σενάριο του Κώδικα του κυρίου Brown. Για να πω την αλήθεια, δεν σκέφτηκα καν τον Tom Hanks - πες με ψώνιο αλλά το μυαλό μου πήγε κατ' ευθείαν σε Harrison Ford και Sean Connery (μου έχει αφήσει κατάλοιπα το τελευταίο Indiana Jones). Για το ρόλο της συμπρωταγωνίστριας οφείλω να ομολογήσω ότι δεν σκέφτηκα κάποια συγκεκριμένη, θα καταλάβεις γιατί και θα με θυμηθείς όταν διαβάσεις το βιβλίο. ;-)
Αλλά όσα και να πω είναι σκόρπια λόγια αν δεν διαβάσεις το βιβλίο.
Εγώ απλά χαίρομαι πολύ και μόνο που ξέρω ότι ένας άνθρωπος με τέτοια πένα, φαντασία και ταλέντο, ανήκει στο συγγραφικό δυναμικό της χώρας μας...
*επιφώνημα τρυφερότητος ανάμεσα σε μένα και τη N., καθώς η καταγωγή της είναι από τα ένδοξα Μεσόγεια Αττικής.
posted by mindstripper @ 10/26/2005 04:30:00 pm
3 Comments:
Για να το εξετάσουμε το ζήτημα!
Μεγάλη συζήτηση...με απογοητευτικό συμπέρασμα...πολύ φοβάμαι!
Μαίανδρε, για εξέτασέ το διεξοδικά το θέμα σε παρακαλώ. ;-P
Storyteller, you didn't like? :-(
(αν είναι ένα πράγμα που με απογοητεύει κάτι ώρες στο διαδίκτυο είναι η έλλειψη αμεσότητας στην ανταλλαγή απόψεων...)
Post a Comment
<< Home