Τα δικά μου 80's #2
Προγράμματος συνέχεια με Chris De Burgh. Αυτό που ακούω είναι το Don't pay the ferryman. Μα στο μυαλό μου επι τόπου φέρνω και το High on emotion,το The traveller κι εκείνη τη μπαλάντα που άκουγες στο τέλος κάθε πάρτυ της εποχής εκείνης, το Lady in red. Αλλά στο άκουσμα του επόμενου τραγουδιού μένω άφωνη. Desert moon – Dennis DeYoung. Δεν τίθεται θέμα να το θυμηθείς από τον τίτλο ή το όνομα τραγουδιστή που σου παραθέτω. Πρέπει να το ακούσεις για να σου σηκωθεί η τρίχα όπως εμένα... Κανένα απολύτως σχόλιο για το επόμενο κομμάτι: Total eclipse of the heart – Bonnie Tyler. Ρομαντική ψυχή ή όχι, δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην ξεροστάλιαζε δίπλα από μία φωτογραφία κι ένα τηλέφωνο ακούγοντάς το. Αλλά το δικό μου τεράστιο, ύψιστο καψουροτράγουδο των χρόνων εκείνων, ήταν (εκτός από το (Something's telling me) It might be you του Stephen Bishop) το Sometimes when we touch του Dan Hill. Παλιό κομμάτι, του 1977. Ακόμα και τώρα, ακούγοντάς το νοιώθω εκείνο το παλιό γνώριμο σκίρτημα στη ραχοκοκκαλιά μου. Το ίδιο ακριβώς που παθαίνω και στο Boys of summer του Don Henley, στο Eye in the sky των Alan Parsons Project και στο Can't fight this feeling των REO Speedwagon. Το τελευταίο, το είχα ξεχωρίσει από τα άλλα δύο δικά τους που κάνανε θραύση εκείνη την εποχή, το Take it on the run και το Keep on lovin' you. Μεγάλος έρωτας με το Can't fight this feeling... κάθε μέρα για μήνες το ζητούσα από τον Αλεξίου όταν κατάφερνα να πιάσω γραμμή... ακόμα και τώρα στην εισαγωγή του νιώθω την καρδιά μου να επιταχύνει μερικούς χτύπους όταν το ακούω ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένω.Μπαλάντες... πολλές μπαλάντες θυμάμαι απο κείνον τον καιρό. Μια γλυκιά μελαγχολία πλημμύριζε το δωμάτιο έτσι όπως ξετρύπωνε σαν τον κλέφτη μέσα από το μονοφωνικό ραδιάκι που είχα πάνω στο γραφείο μου. Λένε πως όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος, μπορεί μετά από χρόνια να διαχωρίσει τους αληθινούς του έρωτες, ξέρει τί ήταν αληθινό και τί ψεύτικο, τί έπρεπε τελικά να κρατήσει για πολύ και τί ν' αφήσει να το πάρει μαζί του ο βοριάς και να μην το γυρίσει πίσω... Είμαι σίγουρη πια ότι ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας ήταν η μουσική, όλος αυτός ο κατακλυσμός απο μελωδίες που έκαναν τον εγκέφαλό μου να χαμογελάει ακόμα κι όταν αυτός κοιμόταν. In your eyes, I can see my dreams' reflections, από τον George Benson. Smooth operator, Your love is king, Why can't we live together, Is it a crime, The sweetest taboo, με την βελούδινη φωνή της Sade. Το Killing me softly with his song από την Roberta Flack (ναι, το original...). Air Supply, με κομμάτια που άφησαν εποχή... Making love out of nothing at all, (Close your eyes) Sweet dreams, All out of love, Even the nights are better. Και μετά... αποκλείεται να τους έχεις ξεχάσει, οι Spandau Ballet με το Gold, το True, το Only when you leave, το I'll fly for you και (δυο-τρία χρόνια πιο μετά) το πιο όμορφο, κατ' εμέ προσωπικά, κομμάτι τους, το Through the barricades. Ο μεγάλος πάλι Lionel Richie... The only one, My love, Truly, You are, Stuck on you, All night long, Running with the night. Με κορυφαίο το Hello, την τόσο όμορφη μπαλάντα που τραγουδούσε στην τυφλή κοπελίτσα, στο βίντεο κλιπ του (πού να τολμήσω να το ξεχάσω κι αυτό, με την μία μου την κολλητή να ρίχνει κροκοδείλια δάκρυα κάθε φορά που το έβλεπε).
Κι έτσι όπως σκέφτομαι τον Lionel Richie κι εκείνους τους δύο δίσκους του (Can't Slow Down και Lionel Richie) από τους οποίους δεν υπήρξε ούτε ένα τραγούδι που να μην γίνει επιτυχία, μου έρχονται στο μυαλό οι Commodores με το Nightshift, κομμάτι γραμμένο και αφιερωμένο στην μνήμη του Marvin Gaye τον οποίον είχε σκοτώσει ο ίδιος του ο πατέρας. Είχα σοκαριστεί όταν το είχα ακούσει στο ράδιο θυμάμαι. Δεν είναι και λίγο να μαθαίνεις ότι ένα από τα αγαπημένα σου κομμάτια, από αυτά που σου φτιάχνουν την διάθεση κάθε φορά που το ακούς, έχει γραφτεί και ερμηνευτεί από ένα αγαπημένο σου συγκρότημα για έναν αδικοχαμένο φίλο... Φέρνω στο νου τη φωνή του κι έτσι θυμάμαι το Sexual healing και το Ain't no mountain high enough τραγουδισμένο μαζί με μία μεγάλη Κυρία, την Diana Ross. Μμμμμ... Diana Ross... ξεχνιέται το Reach out and touch έτσι εύκολα; Reach out and touch somebody's hand and make this world a better place if you can... Έπιασα τα soul και θυμάμαι τους Temptations με το Treat her like a lady. Αυτόματα μου έρχεται στο νου το άλλο τραγούδι των Commodores με τη φωνή του Lionel Richie, το Three times a lady. Και να! Προς το τέλος της χιλιοφαγωμένης κασσέτας ακούω και τους Bee Gees με το Juliet... Κάπου πήρε το μάτι μου την περασμένη εβδομάδα στην τηλεόραση τον τραγουδιστή τους τον Barry Gibb, παρέα με την Barbara Streizand σε ένα στούντιο. Η νοσταλγία δεν θέλει πολύ να ξυπνήσει σε τέτοιες περιπτώσεις. Γιατί δεν είναι δυνατόν να δεις την Barbara Streizand και να μην θυμηθείς την ερμηνεία της στο Memory (από το Cats), και σε άλλο ένα πολύ πολύ αγαπημένο μου κομμάτι, προερχόμενο από την ομώνυμη (κι ακόμα τόσο ωραία) ταινία στην οποία έπαιζε μαζί με τον Robert Redford, το The way we were. Το άλλο, το You don't bring me flowers any more το θυμάσαι; Που το τραγουδούσε μαζί με τον Neil Diamond...
Άλλη κασσέτα στο κασσετόφωνο. Πιο ζωντανή, με πιο πολλά pop hits της εποχής. Νά 'το πάλι το flashback, είπα pop hits και θυμήθηκα το Smash Hits, εκείνο το Γερμανικό περιοδικό, που το αγόραζα γεμάτη λαιμαργία και ανυπομονησία να το ξεφυλλίσω, να κόψω τις φωτογραφίες από τις σελίδες του, να κολλήσω τις αφίσσες του σε όποιον λιγοστό ελεύθερο χώρο είχε μείνει στο δωμάτιό μου. Γερμανικά ήξερες;... θα ρωτήσεις. Ούτε ήξερα, ούτε κι έμαθα ποτέ μου (κι ούτε μπορώ να σκεφτώ άλλη γλώσσα την οποία μόνιμα όταν την ακούω νομίζω ότι αυτός που μιλάει έχει δαγκώσει το μάγουλό του του ή κοντεύει να στραμπουλήξει τη γλώσσα του - συγχωρέστε με οι Γερμανομαθείς, είναι προσωπική μου αντίληψη). Τα ονόματα, οι τίτλοι και οι φωτογραφίες του περιοδικού τα έλεγαν όλα, δεν είχα την ανάγκη της γλώσσας... Μην κοιτάς μετά που ήρθε η αφθονία και στο τέλος ο κορεσμός. Μερικά πράγματα, μερικά συναισθήματα δεν ξεχνιούνται ποτέ...
Συνεχίζεται...
posted by mindstripper @ 10/11/2005 12:09:00 pm
7 Comments:
κι άλλο κι άλλο!!! Mindstripper τελευταία όλα μας ταξιδεύεις με τα ποστ σου, θα μας κακομάθεις και μετά θα στο ζητάμε συνέχεια!!!
Τι μου 'κανες τώρα απαράδεκτη! Μου θύμισες τα νιάτα μου. Πρόσθεσε και κάποιες μπαλάντες από Κουίν και Σίντι Λόπερ και το γλυκό θα δέσει:)
Μπλογκαρισμένη, έχω πολύ πράμα ακόμα (κάτσε και στο τέλος το avatar σου θα έχει έναν ακόμα λόγο να κοπανάει συνέχεια το κεφάλι του στον τοίχο) :-P
Χε, χε, Αδαή, χαίρομαι να βλέπω κι άλλους να παθαίνουν αυτά που παθαίνω κι εγώ, όταν ακούω εκείνα τα κομμάτια. Η παραγγελιά σου θα παίξει σύντομα, να μην ανησυχείς καθόλου ;-)
please...βγαλε το α
απο τουs spandau ballet(ειμαι σιγουρη οτι ειναι απο αφηρημαδα)
(Το αγαπημενο μου ηταν everybody fight for ourselves)
δεν εχω καταλαβει...μπορουμε να τα κατεβασουμε αυτα τα τραγουδια?
Πως?
Χμμμ... μα έτσι είναι το σωστό... Τake a look here. ;-)
Δυστυχώς, δεν μπορείς να τα κατεβάσεις από τα links που παραθέτω Lili. Αυτά είναι μικρά αποσπάσματα σε χάλια ποιότητα, απλά για reference. Αν θέλεις να τα βρεις πρέπει να δουλέψει το μουλαράκι (E-mule). Αν πάλι δεν έχεις πρόσβαση σε κάτι τέτοιο και θες να το ψάξεις, στείλε μου ένα mail να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε. ;-)
tsou, επιμενω.
spandau ballet.
ριξε μια ματια εδω....πχ
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/stores/artist/glance/-/75801/002-1704077-2077606
Ρε συ Lili! Το όμικρον εννοούσες και μού 'γραψες άλφα; Τώρα το πήρα πρέφα που ξαναδιάβασα το κείμενο για δέκατη όγδοη φορά και επιτέλους το είδα (καλές ξανθιές είμαστε και οι δύο).
Διορθώθηκε ;-)
Post a Comment
<< Home