No goodbyes
Έπρεπε να το είχα μυριστεί όταν ήρθε από το άλλο κτίριο ο chief του IT και μου έσφιξε το χέρι με θέρμη, δίνοντάς μου ευχές για ότι καλύτερο και συγχαίροντάς με για τη δουλειά που έκανα αυτόν τον περασμένο χρόνο.Η κάρτα ήτανε προβλεπόμενη. Το να σταματήσει όμως όλος ο όροφος τη δουλειά και να μαζευτεί γύρω μου για να μου την παραδώσει, μαζί με τα εύσημα από τους μεγάλους και την υπόσχεση ότι όποια ώρα κι αν αποφασίσω να ξαναγυρίσω οι πόρτες θα είναι ορθάνοιχτες και η θέση μου έτοιμη, ήτανε κάτι το εντελώς απροσδόκητο. Η γλώσσα μου δέθηκε κόμπος, εκεί ανάμεσα στη συγκίνησή μου και τα πρόσωπα που έβλεπα να με κοιτάνε με κάτι χαμόγελα που φώτιζαν ακόμα και το γκρίζο ετούτου του ουρανού πού τόσο έχω αγαπήσει, είπα ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και συμπλήρωσα αναψοκοκκινισμένη ότι ευτυχώς, είχα το άλλοθι πως είμαι Ελληνίδα για το ότι δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη παραπάνω εκείνη τη στιγμή. Άκουσα γέλια απ' όλες τις μεριές.
Πήρα τρισευτυχισμένη αγκαλιά τον Dr Who με το sonic screwdriver κι έκατσα στη θέση μου. Ο Μαρκ ήρθε σαν την βρεγμένη γάτα δίπλα μου, να μου πει πόσο βλάκας ήτανε γιατί κατάφερε να συλλαβίσει τη λέξη Athens λάθος επάνω στην κάρτα. Τον πείραξα και του είπα ότι αντιπροσωπευτικότερο δικό του δείγμα απ' αυτό, δεν θα μπορούσα να πάρω μαζί μου φεύγοντας.
Στο λεωφορείο καθώς γύριζα για το σπίτι, ήτανε νομίζω η πρώτη φορά μέσα σε τόσους μήνες που δάκρυσα από χαρά.
posted by mindstripper @ 12/18/2008 11:15:00 pm
6 Comments:
καλησπέρα!Επεσα τυχαία πανω στο blog σου ψάχνοντας για τον διαλογο Anakin-Yoda απο το Star wars to ΙΙΙ...Απο τοτε εχω διαβάσει σχεδόν όλες τις entries σου..Γραφεις υπέροχα,ξεφεύγω,ονειρεύομαι και βλέπω τον εαυτό μου στα κείμενα σου.Να σαι παντα καλα!
:)
Α, όχι, αυτή τη φορά δε θα με κάνεις να :)
Λάκη και Chaca, σήμερα είμαι χαρούμενη διότι έχω το δικό μου sonic screwdriver (και sonic pen άμα λάχει κιόλας). Φιλιά και στους δυο!
Obsession, καλώς ήρθες πρώτ' απ' όλα και καλώς σε βρήκα.
Ειλικρινά δεν ξέρω τί να πω, εκτός από ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα λόγια σου. Δεν είναι ότι γράφω υπέροχα καλή μου, είναι αυτό που εγώ ονομάζω ομορφιά των μπλογκς: το μοίρασμα και το χαμόγελο που έρχεται μέσα από μία καρδιά και βρίσκει στόχο κατευθείαν σε μία άλλη. Νομίζω ότι ο πιο βασικός λόγος που δεν σταμάτησα να γράφω, παρότι πίστεψα ότι θα το έκανα, ήτανε αυτός.
Το ότι βέβαια με βρήκες από το διάλογο του Yoda με τον Anakin, να μην πω πόσο περήφανη με κάνει, καθώς είμαι κολλημένη με τον (παλιό) Πόλεμο τον Άστρων μέχρι αηδίας (και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί εδώ που ήρθα με τον Dr Who - όχι που δεν θα το έλεγα πάλι). Νά 'σαι καλά κι εσύ και καλό βράδυ να έχεις. :-)
τι όμορφο συναίσθημα το κλάμα χαράς ε; καλή επιστροφή να ευχηθώ κι αυτή η χρονιά να σου φέρει ότι σου στέρησε η προηγούμενη... τα φιλιά μου
Καλέ μου Blueprints, σ' ευχαριστώ πολύ. Απο καρδιάς σου εύχομαι να είσαι καλά πάντα, συντροφιά με αυτούς που αγαπάς. Και να ξεκουραστείς τις γιορτές, μου φαίνεται ότι το έχεις παρακάνει με τη δουλειά τώρα τελευταία, ε; Φιλιά πολλά κι από μένα. :-)
Post a Comment
<< Home