@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Tuesday, December 16, 2008

Πακετάροντας στιγμές

"It's so miserable outside."

Είχε πει η νοσοκόμα κοιτώντας έξω από το παράθυρό μου, την ώρα που το ξημέρωμα απλωνόταν σιγά-σιγά, σαν πέπλο νύχτας βαρύ και δυσκίνητο.

"No more than what it is on the inside!"

Είχα γυρίσει να κοιτάξω το θάλαμο σα φοβισμένο ζώο, να δω αν ήτανε η φωνή μου που άκουσα να ουρλιάζει ή το μυαλό, που μού 'παιζε παιχνίδια.

Πιο εκτυφλωτική από όλα τα διαμάντια του κόσμου, πιο ζεστή από οποιαδήποτε αγκαλιά, πιο τρυφερή κι από μάνα, μπορεί να είναι η στιγμή που ο τρόμος θα γυρίσει και θα κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

---------

Έτσι, ανάμεσα σε σκόρπια κιβώτια κι ένα ανάκατο δωμάτιο, γεννήθηκε ετούτο το χαμόγελο που έχει ήδη ριζώσει σε μία μικρή γωνίτσα του προσώπου μου και δε θα φύγει ποτέ, σαν τους καλούς τους φίλους.

Καλό ξημέρωμα.

posted by mindstripper @ 12/16/2008 10:12:00 pm

5 Comments:

Blogger lakis said...

Και σε σένα. Αν και έφαγα πόρτα από το facebook και μέχρι να τα ξαναστήσω όλα, άστα να πάνε. Κλαψ λυγμ με χαμόγελο:)

12/17/2008 05:25:00 am  
Blogger Me:Moir said...

“Love after Love”

The time will come
when, with elation
you will greet yourself arriving
at your own door, in your own mirror
and each will smile at the other's welcome,

and say, sit here. Eat.
You will love again the stranger who was your self.
Give wine. Give bread. Give back your heart
to itself, to the stranger who has loved you

all your life, whom you ignored
for another, who knows you by heart.
Take down the love letters from the bookshelf,

the photographs, the desperate notes,
peel your own image from the mirror.
Sit. Feast on your life.

Derek Walcott

:)

12/17/2008 04:44:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Κοίτα να δεις που η "πόρτα" έγινε και διαδικτυακό φαινόμενο. Περαστικά Λάκη. Με χαμόγελο πάντα. :-)

Me:Moir, πολύ όμορφο. Βάζω την τελευταία πρόταση στην τσέπη μου και πάω. Φιλιά πολλά κοπελιά. :-)

12/17/2008 10:38:00 pm  
Blogger efoudi said...

:)

σου αφήνω αυτό το μικρό χαμογελάκι γιατί είχα κι εγώ ένα τέτοιο σήμερα και η παρομοίωση σου επιβεβαίωσε την προέλευση του.
να΄σαι καλά και χαμογελαστή.

12/18/2008 02:25:00 am  
Blogger mindstripper said...

Κι εσύ να είσαι καλά Efoudi. Τα χαμόγελα που βγαίνουνε από τέτοιες στιγμές είναι για όσο είμαστε, δηλαδή για πάντα. Είμαστε τυχερές, το ξέρεις, έτσι; Καλό σου βράδυ.

12/18/2008 07:42:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home