By storm
10/12/2008Marquis Wellington, περιμένοντας τον Μ., στο τρίτο pint Tiger.
Κοιτώντας τον μόνιμο θαμώνα να ρουφάει το τσιγάρο του έξω, στο κρυστάλλινο οξυγόνο των -2 / (άλλη μία) ώρα καθαρότητας.
Καταλαβαίνω τώρα ότι δεν είναι το στέκι, ούτε η παρέα. Είναι οι άνθρωποι που μαζεύονται γύρω απ' αυτό που οσμίζονται ως γνώριμο, τη γωνιά τους. Κι εγώ μπορώ πάντα να τους ξεχωρίζω γιατί εδώ και χρόνια -δεν το είχα καταλάβει ο βλάκας- είμαι μία απ' αυτούς.
Να αφήνεις αυτό που ονομάζεις "προσωπική ήττα" να σε κατακλύζει. Μεγαλύτερη ευκαιρία αυτογνωσίας απ' αυτό δε θα έχεις ποτέ σου. Γιατί η αυτογνωσία γεννιέται από την ταπείνωση. Τί νόμιζες; Ότι είναι η αυτο-ξεφτίλα τόσο τελευταία ώστε η προσφορά της στη δική σου ωρίμανση είναι ανύπαρκτη; Είσαι χαζός κι εσύ, όπως εγώ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάρισμα -κεκτημένο, όχι έμφυτο, κι επομένως προσωπικό επίτευγμα- από το να αυτο-οικτίρεσαι. Γιατί όταν είναι κι έρχεται η ώρα, ποτέ κανένας δεν μπορεί να ξεπεράσει σε οργή τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι αυτό ξέρεις τί σε κάνει; Αήττητο. Αήττητο στην προσβολή, αήττητο και στην αυτο-καταστροφή. Το αν αυτό, το τελευταίο, είναι καλό ή κακό, ίσως να το εξηγήσω κάποτε στον εαυτό μου μετά από άλλα τόσα χρόνια.
Μέχρι τότε, να μην ξεχνώ:
Οι πιο μεγάλες στιγμές είναι αυτές που δεν θέλω να θυμάμαι.
posted by mindstripper @ 12/12/2008 04:15:00 pm
2 Comments:
Μια απορία: Τόσο χάλια είναι οι εγγλέζικες μπύρες και πίνεις μπύρα Σιγκαπούρης; :)
Όχι, όχι Λάκη πρόκειται περί παρεξήγησης (που είπε κι ένα δημοφιλές ανθρώπινο σκουπίδι τώρα τελευταία). Εμείς εδώ υποστηρίζουμε την ντόπια παραγωγή. Οι lager τους όμως είναι χάλια, είδε κι έπαθε ο φίλος μου ο Μ. να μου μάθει να πίνω μπύρα της προκοπής κι ας ξύνιζα τα μούτρα μου όταν πρωτο-δοκίμαζα.
Post a Comment
<< Home