Η αντίπερα όχθη
"Δε φοβάσαι τώρα που θα πας πίσω;"Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά μου κι όταν κάτι το απροσδόκητο γίνεται ξαφνικά, δεν προλαβαίνω να ελέγξω τις εκφράσεις του προσώπου μου. Η έκπληξή μου θα πρέπει να ήτανε πολύ έντονη γιατί είδα τον φέροντα την παραπάνω ερώτηση να στραβοκαταπίνει.
"Γιατί να φοβηθώ;"
"Ε, μήπως διατρέχει το σπίτι σου κίνδυνο..."
"Απ' όσα εχω διαβάσει δεν έχει καεί σπίτι κατοικίσιμο. Και όχι, δε φοβάμαι για το σπίτι μου και τη σωματική μου ασφάλεια. Αυτό που φοβάμαι είναι για την πνευματική μου ακεραιότητα, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την παρούσα κατάσταση στη χώρα μου έτσι κι αλλιώς."
Προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική όταν τον ρώτησα:
"Εσύ στη θέση μου θα φοβόσουν;"
Στάθηκε με γνήσιο ύφος ενδοσκόπησης και μετά από λίγα δευτερόλεπτα, μου είπε με μάτια λίγο σκοτεινά:
"Όχι δε θα φοβόμουν. Έχεις δίκιο."
Και φεύγοντας, τον άκουσα να μονολογεί.
"Έχεις δίκιο..."
Καμμιά φορά, η αντίπερα όχθη μπορεί να είναι πολύ λιγότερο διαφορετική από αυτή που στέκεσαι και την αγναντεύεις. Αρκεί να μην την κοιτάζεις μέσα από τις φωτογραφίες των άλλων.
Καλή εβδομάδα.
posted by mindstripper @ 12/15/2008 12:25:00 am
2 Comments:
Και καλά να περνάς:)
Ευχαριστώ Λάκη. Νυχτερινούς χαιρετισμούς. :-)
Post a Comment
<< Home