@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Monday, November 24, 2008

Tribute σκέτο

Ο καιρός κρύωσε πολύ. Το πρωί λέει χιόνισε, αλλά ύστερα το λευκό ξεπλύθηκε από τη βροχή. Το κρύο το συχαινόμουν πάντα. Εδώ κατά έναν περίεργο τρόπο όχι απλά δε με πειράζει, αλλά αποτελεί ένα είδος κάθαρσης.

Ο από κάτω έχει αρχίσει και καπνίζει πάλι το σύμπαν. Όλον τον καιρό σε τούτο το σπίτι, νομίζω δεν έχει αφήσει χόρτο για χόρτο ακάπνιστο. Αλλά είναι καλό παληκαράκι ο κακομοίρης. Τη φορά που είχα κατέβει να του ζητήσω ανοιχτήρι για το κρασί, τον είδα να μου ανοίγει την πόρτα με κάτι μάτια ίσαμε τη μύτη του και στη συνέχεια να μονολογεί δυνατά "Bottle opener! Bottle opener!" καθώς τον άκουγα να ανοίγει με δύναμη τα συρτάρια και να σπάει τα μισά πιατικά του σπιτιού. Τελικά μου έφερε χαμογελαστός και τρικλίζοντας τρία λεπτά αργότερα, ένα ανοιχτήρι για κονσέρβες.

Καταλαβαίνω ότι η αδηφαγία μου να πάρω μαζί μου όλα αυτά που με κάνουν να γελάω και να αγαπάω τον κόσμο γύρω μου, είναι εντελώς παράλογη, αλλά δεν μπορώ κι ούτε κι έχω όρεξη να σου πω την αλήθεια να της βάλω χαλινάρι. Άμα ο Eddie Izzard έβαζε ποτέ υποψηφιότητα για πλανητάρχης, θα τα παρατούσα όλα και θα πήγαινα σαν το γυφτάκι να κολλάω αυτοκόλλητα στα παμπρίζ των αυτοκινήτων και να υψώνω αφίσσες σε όποιον τοίχο έβρισκα μπροστά μου.

Τα διελυμένα mp3 μου νομίζω θα τα φτιάχνω για τα επόμενα τρία χρόνια τουλάχιστον. Αλλά απ' όλη τούτη την καταστροφή, τις ώρες που κάθομαι και τα οργανώνω ξανά, έχει βγει ένα καλό. Ετοιμάζω playlists λογιών-λογιών για το αυτοκίνητο και τα ταξίδια -άντε και τα μποτιλιαρίσματα- που με περιμένουνε κάτω, φέρνω στο μυαλό μου πρόσωπα αγαπημένα που ακούγοντάς τις μουσικές θα γεμίσουνε με ηλιαχτίδες. Κάποτε η Μ. μου είχε στείλει ένα μήνυμα στο κινητό μία Κυριακή αργά το βράδυ κι ακόμα όταν το διαβάζω, η ψυχή μου χαμογελάει.

"Είμαι Άνδρο και ακούω το CD σου. Να είσαι καλά ρε μανάρι μου. Στο εύχομαι."

Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα όταν κάπως τυχαίνει και καταφέρνεις αυτό που σε ξεδιψάει και σε ξαποσταίνει, να δίνει τις ίδιες ανάσες σε κείνους με τους οποίους μεγαλώνεις παρέα.

Καλό ξημέρωμα.

posted by mindstripper @ 11/24/2008 12:16:00 am

7 Comments:

Blogger lakis said...

Όμορφο συναίσθημα, αλήθεια. Καθώς μοιραζόμαστε γινόμαστε πιο πλούσιοι. Μέρα καλή

11/24/2008 08:30:00 am  
Blogger Filotas said...

Περιμένω δροσιά τώρα που ...στέγνωσα!

11/24/2008 02:23:00 pm  
Blogger Me:Moir said...

http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=118880657

11/24/2008 05:10:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Ναι Λάκη. Πιο πλούσιοι και πιο ανάλαφροι.

Angelito, άμα στέγνωσες τί να σε κάνω... Πάρε μία στάλα δροσούλα το λοιπόν. :-)

Me:Moir, mille merci. :-)

11/25/2008 11:30:00 pm  
Blogger Rodia said...

«Άμα ο Eddie Izzard έβαζε ποτέ υποψηφιότητα για πλανητάρχης, θα τα παρατούσα όλα και θα πήγαινα σαν το γυφτάκι να κολλάω αυτοκόλλητα στα παμπρίζ των αυτοκινήτων και να υψώνω αφίσσες σε όποιον τοίχο έβρισκα μπροστά μου.»

Συμφωνώ απολύτως!!! μα εντελώς απολύτως λέμε

-->> γράψε πότε φτάνς να έρθουμε με λάβαρα

11/27/2008 03:17:00 pm  
Blogger Rodia said...

ξέχασα ένα :) είναι δυνατόν! ο τόκος-->> :):)

11/27/2008 03:48:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Γεια σου βρε Ροδιά! :-))) Μα είναι φοβερός, δεν είναι; Είναι πολυτάλαντος άνθρωπος όπως βέβαια και οι περισσότεροι στο χώρο του, αλλά προσωπικά δεν τον χορταίνω όταν βγαίνει στη σκηνή για stand-up παραστάσεις.
Θα είμαι κάτω σύντομα. Κι από Eddie Izzard έχω πολύ υλικό να σου δώσω, όσο τραβάει η ψυχή σου. Ποιός ξέρει, ίσως κάποια στιγμή να καταφέρω να δω κάποια παράστασή του κι από κοντά.
Πολλά φιλιά σου στέλνω. :-)

11/28/2008 12:01:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home