Μουσικό αφιέρωμα άκα η επιστροφή
Όχι απλά έχω πάθει ψύχωση με τους Editors, αλλά δεν ξέρω αν έχω αισθανθεί τόσα πολλά πράγματα μαζεμένα για ένα συγκρότημα, τουλάχιστον στα τελευταία 5 χρόνια. Κάθε απόγευμα που βάζω ν' ακούσω τον τελευταίο τους δίσκο στο mp3 player θέλω να βγω από το λεωφορείο πετώντας. Στ' αλήθεια, δεν ξέρω αν είχανε αυτό στο νού τους όταν γράφανε το Push your head towards the air.Δεν μπορώ καν ν' αρχίσω να περιγράφω τη φωνή του Tom Smith. Την πρώτη φορά που την άκουσα σκέφτηκα ότι έχει κατέβει ο Ian Curtis και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
Δεν μπορώ να εξηγήσω τη μουσική τους που όποτε ξεκινάει να "ανεβαίνει" πιάνω τον εαυτό μου να σφίγγει τις γροθιές του. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν τα φωνητικά με εμποδίζουν να αφοσιωθώ στη μελωδία ή αν η μελωδία με αποσπά από την ποίηση με την οποία ο τραγουδιστής προσεύχεται. Θέλω και τα δύο σε υπερβολικές δόσεις ταυτόχρονα αλλά και ανεξάρτητα μεταξύ τους - και πριν πεις αυτό που σκέφτεσαι, να σου υπενθυμίσω ότι αν ένιωθα οτιδήποτε λιγότερο ή τέλος πάντων εντός της σφαίρας του λογικού σιγά μην ξενυχτούσα νά 'γραφα ετούτο το ποστ.
Και για στίχους... τί να σου πω δηλαδή για τους στίχους. Δεν μπορώ να σου πω τίποτα για τους στίχους. Πρέπει να τους ακούσεις. Όχι να τους διαβάσεις, να τους ακούσεις. Γιατί αλλιώς θα είναι σαν να βλέπεις τη ζωγραφιά ενός μικρού παιδιού μέσα από ασπρόμαυρο φίλτρο.
Αν λίγο σου κίνησα την περιέργεια, τότε πρέπει ν' ακούσεις το Escape the Nest στο τέρμα. Στο τ έ ρ μ α. Είναι τόσες οι φορές που κρατάω την αναπνοή μου όταν ακούω αυτό το τραγούδι, που η βαθυά εισπνοή μετά το τέλος του έχει γίνει σχεδόν υποχρεωτική.
Κι ακόμα δεν έχω καταλάβει αν ακούω το άλμπουμ όλο ξανά και ξανά, επειδή μόνο αυτός είναι ο πιο ανώδυνος τρόπος να φτάνουν στ' αυτιά μου οι δύο τελευταίοι στίχοι, που δίνουνε στη λέξη συγγνώμη αυτό που εμείς της έχουμε στερήσει με το πέρασμα του χρόνου: την ανθρωπιά.
Δε γράφω άλλα. Μόνο ότι είμαι τρισευτυχισμένη που, ακόμα, η μουσική μ' αγαπάει όσο την αγαπάω κι εγώ.
Γλυκό κι όμορφο βράδυ.
posted by mindstripper @ 11/12/2008 02:46:00 am
4 Comments:
:)
Δίνε μας ιδέες...
Καλή επιστροφή!
Θα σου δώσω μια αγκαλιά.
Να χάσκει κι εσύ να χώνεσαι μέσα.
Όποτε θες.
Φιλί τριανταφυλλί.
Angelito, πάλι καλά να λες. ;-) Ευχαριστώ φίλε μου.
Καπετάνισσα, έφτασε μέχρι εδώ η αγκαλιά σου. Κι ακόμα μέσα είμαι. Να είσαι καλά, φιλιά βρόχινα σου στέλνω.
Great blog, thanks for posting
Post a Comment
<< Home