Από ψηλά

7 η ώρα το πρωί, διασχίζοντας το πάρκο.

Χαμόγελο: "Good morning"
Ακόμα πιο πλατύ χαμόγελο: "Good morning"

18 βαθμοί και συννεφιά. Ελαφρύ μπουφάν, βόλτα στον αγαπημένο μου πεζόδρομο, η ψηφιακή επέκταση του χεριού μου, όσο περνάει ο καιρός επέκταση όλων μου των λειτουργιών. Είδα την μικροκαμωμένη κυρία να μου χαμογελάει από μακρυά.

"Looking for inspiration?"
"Always"

Άκουσα το γέλιο της να απομακρύνεται, μπερδεύτηκε με το δικό μου, ύστερα εξατμίστηκαν οι φωνές μας μέσα στις πυκνές φυλωσιές των δέντρων.

"Ήσουν η μοναδική στην παρέα που είχε πάντα τα πόδια της στη γη. Μεγάλωσες απότομα", μου είπε ο Γ. σήμερα στο τηλέφωνο.
"Ίσως γι αυτό να αισθάνομαι ότι αιωρούμαι εδώ και καιρό", του είπα.

Γελάσαμε και οι δύο με την αντίφαση.

Ο κόσμος από ψηλά φαίνεται όσο ασήμαντος είναι στην πραγματικότητα.

posted by mindstripper @ 6/08/2008 12:09:00 am