In sickness not
Όταν ήμουνα μικρή και αρρώσταινα, θυμάμαι πάντα τη μάνα μου να παθαίνει χειρότερο πανικό από μένα. Της πέρναγε μόνο όταν έβαζα η ίδια τα κλάμματα. Αλλά θυμάμαι τη γλυκιά αίσθηση από το δροσερό χέρι της πάνω στο μέτωπό μου τις ώρες του πυρετού. Κι απ' αυτές, τις αρρώστειες, δύο εικόνες έντονες έχω ακόμα και τώρα στο μυαλό μου χαραγμένες.Η μία ήταν όταν ο πυρετός μου είχε φτάσει 40 και μισό μέρα μεσημέρι, κάπου στην τετάρτη Δημοτικού. Η μάνα μου με είχε αγκαλιά, με νανούριζε και έκλαιγε, κι εγώ ήρεμη, σχεδόν παράλυτη, έβλεπα μορφές να περπατούν στο ταβάνι. Μετά νομίζω είχε έρθει ο γιατρός. Μετά δε θυμάμαι.
Η δεύτερη ήτανε σε μικρότερη ηλικία, σε άλλο σπίτι. Είχε χτυπήσει το τηλέφωνο μέσα στη νύχτα, άκουσα τη μάνα μου να μιλάει χαμηλόφωνα με τον πατέρα μου. Την επόμενη μέρα, ο πατέρας μου γυρίζοντας από τη δουλειά, μού 'φερε ένα μικρό κουκλάκι που στην κοιλιά του πάνω είχε ένα θερμόμετρο χώρου. Είχανε γελάσει όταν είχα δει τη θερμοκρασία του δωματίου και είχα πει ότι το κουκλάκι δεν είχε καθόλου πυρετό. Ύστερα ο πατέρας μου με φίλησε στο μέτωπο, πράγμα που ποτέ δεν συνήθιζε να κάνει όταν ήμουν άρρωστη, και έφυγε, αργά το βράδυ, να πάει στο χωριό του, που ήτανε ώρες μακρυά από την Αθήνα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ήξερα ότι ο παππούς μου είχε πάθει κάτι κακό.
Τώρα, έτσι όπως κάθομαι στο δωμάτιο με τα πενήντα χαρτομάντηλα σε ετοιμότητα και τη σόμπα να μου ζεσταίνει τα πόδια, πίνω όσο τσάι προλαβαίνω ανάμεσα σε κρίσεις βήχα και υστερικών φτερνισμάτων, κοιτάζω το φεγγάρι που μόλις ξεμύτισε μέσα από τα σύννεφα, και σκέφτομαι πως όλο κι όλο, αυτό που θέλει ο άνθρωπος από τη ζωή του τελικά, είναι αυτό.
Ένα δροσερό χέρι και ένα φιλί στο μέτωπο.
posted by mindstripper @ 3/03/2007 06:06:00 am
21 Comments:
Πόσο δίκιο έχεις, καλή μου, πόσο δίκιο...
Κρίμα, κι είχε τόσο όμορφη μέρα σήμερα (πρώτη φορά φέτος κοιμήθηκα με ανοιχτά παράθυρα).
Φιλί στο πυρωμένο σου μέτωπο να περάσει γρήγορα :-)
ΥΓ: Ελπίζω να μπορέσεις να δεις την έκλειψη του φεγγαριού από το παραθύρι σου.
Φιλί και χέρι κι από μένα.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!!!!
Αδαή, απλά τα πράγματα μωρέ... Από την καρδιά μέσα. Ξέρεις εσύ.
Αστέρη, χώσε το μαχαίρι πιο βαθιά εσύ. :-P Ακούς εκεί με ανοιχτά παράθυρα...
(Έκλειψη δεν είδα, αλλά για πρώτο βράδυ χτες, κοιμήθηκα αναπνέοντας από τη μύτη!)
0 Com, κι εσύ το ταξιδιωτικό το ποστ τώρα βρήκες να το ανεβάσεις βρε παιδάκι μου;
Πονάει ντε. :-P
..μορφές να περπατούν στο ταβάνι.. ουου, spooky!
Περαστικά σου κοπελιά!
Φτιάξε κανένα γλυκό, να γλυκαθείς!:)
Δεν το 'κανα επίτηδες, με συγχωρείς' ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα.
(Κι εγώ κρυωμένος είμαι, αλλά ..on the inside' δεν ξέρω τι είναι χειρότερο να καίει από τον πυρετό, το μέτωπο ή η καρδιά, ούτε καν αν θέλω να μου περάσει).
ΥΓ: Το κομμάτι από το soundtrack μ' έστειλε, για πολλούς λόγους (ο τίτλος έχει ερωτηματικό στο τέλος...)
Wisdom, χαχαα, δεν το σκέφτηκα! Να το πάω για κέηκ αυτή τη φορά λες; ;-)
Σ' ευχαριστώ πολύ κοπελιά. Καλημέρα και φιλιά (από μακρυά, ε;) :-P
Αστέρη, καλύτερα μέρα με τη μέρα. Άμα παρεξηγιόμασταν έτσι να το κλείναμε το μπλογκ βρε και ν' ανοίγαμε κανένα portal. :-P Άσε την καρδιά να καίει, σημαίνει ότι δεν έχει πάψει να αισθάνεται. Τό 'χουμε πάθει κι εμείς και ξέρουμε.
(Και είχες απόλυτο δίκιο για τον τίτλο - διορθώθηκε) :-)
Για περαστικα σου στέλνω τη λιακάδα της σημερινής μέρας που έχουμε στο νησί. Για δροσια και φιλί στο μέτωπο, σου στέλνω τη δροσερή αύρα και τα γαλάζια νερά που είδες στη φωτό και σου μύρισε καλοκαιράκι. Να δεις τώρα πως θα γίνεις αμέσως καλά!
αναρωτιέμαι αν συνεχίζω για εσάς να είμαι "Γουέλκαμ και ειδικώς και γενικώς."
βλέπετε έχω υποστεί οξύτατη κριτική από την αποκλειστική μου λογοκρίτρια
αρκετή για να μου δημιουργήσει κάποια ανασφάλεια
Εσείς πως θα με κρίνατε;
Μήπως θα με κατακρίνατε;
Καλή βδομάδα, και καλή μας τύχη. Και άσε τον ήλιο να δουλέψει...
Ονειρομαγείρισσα γλυκιά, μύρισε θάλασσα σήμερα, σ' ευχαριστώ πολύ. Νά 'σαι καλά, πολλά χαμόγελα σου στέλνω. :-)
Urfuslaag, πρώτ' απ' όλα, το ξέρω ότι με αυτό που θα πω κινδυνεύω θανάσιμα να σας χάσω από φανατικό μου αναγνώστη, αλλά η φράση "Ρυζόγαλο, σάντουιτς!" σας λέει κάτι; Ναι, είναι γεγονός, είμεθα συμπατριώται. Και όπως ξέρετε, οι άνθρωποι από τον τόπο μας δεν χτυπάμε ποτέ ο ένας τον άλλον (παρά μόνο πισώπλατα).
Επίσης, να σας πω ότι γενικώς είμαι αλλού-αλλού (κι εδώ κι αλλού επίσης) και για να βρω ποιός ήτανε ο κύριος Μίλτος Φρίντμαν έπρεπε να μπω στη Wikipedia.
Αν έχετε δε καταφέρει κι έχετε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα προσωπική stalker στη μπλογκόσφαιρα, θα ήθελα από τώρα ένα αυτόγραφο, διότι καθότι Λαμιώτης, είμαι βεβαία ότι όταν πάτε στο Χόλιγουντ θα μας γράψετε στα παλιά σας τα Air-Nike.
Ευχαριστώ.
p.d. καλή εβδομάδα και σε σένα. :-)
περαστικά, ένα χέρι ένα φιλί ό,τι χρειάζεσαι όντως αλλά μη μένεις μέσα, έξω γρήγορα με τέτοιο καιρό θα γίνεις περδίκι αν βγεις έξω,
Ελπίζω να είσαι ήδη πολύ πολύ καλύτερα! Σιδερένια!
Πρώτον μπεεεεεεεεεεραστικά!
δεύτερον βγάλε το γαμωκολόπουλο από την σελίδα που κάνει μία ώρα να φορτώσει γιατί στο τσακ είμαι να του ρίξω το δηλητηριασμένο καναβούρι. Μα το θεό!
πουτάνόπουλο, πουτανόπουλο, πουτανόπουλο!
γκρ γκρ γκρ γκρ
Περαστικά σου, αν και δεν είναι καλή ευκαιρία, ήθελα να σου πω πως το blog σου είναι καταπληκτικό!
Ακόμα άρρωστη εσυ;
Φτάνει!!!!
:)
Φιλιά και περαστικά (ξανά μανά)
Πνεύμα, αύριο επανέρχομαι στα εγκόσμια (άμα πιάσει καμμιά βροχή, να ξέρεις, απ' αυτό θα είναι). :-P
Χουανίτα μου, πολλά φιλιά. Πάει, πέρασε.
Όσο για σένα κύριε (ναι ναι, ξέρεις εσύ ποιός είσαι, μη γυρνάς και μου βελάζεις από την άλλη μέρια!) έχω να καταγγείλω ότι το μπλογκ σου τρώει τα σχόλιά μου! Ποιός άσχετος στο σχεδίασε, ήθελα να ήξερα. Και μη μου βρίζεις το πουλί, θα σου κρεμάσω ηλεκτροφόρα κουδούνα που θα κάνει "τζζτ" κάθε φορά που ανεβάζεις καινούργιο ποστ, στο λέω.
Ορίστε μας... (ευχαριστώ και μάκια)
Sedissor, καλώς ήρθες και σ' ευχαριστώ πολύ και για τα περαστικά και για τα λόγια σου. :-)
Νάσο, με τσάκισε ελαφρώς, αλλά νομίζω αυτό ήτανε για φέτος. Ελπίζω δηλαδή, γιατί άμα έρθει κι άλλο τέτοιο, θα πω στον Πρόβατο να βγάλει το καναβούρι. Θενκς μίστερ. :-)
Τι έγινε; Είσαι καλά ή ακόμα; Καμιά τεκίλα ήπιες; όοοοχι;;; Εμμμμ αυτά είναι τα λάθη!!!!!
φιλιααααααα
Από τη μία, λέω να πω "περαστικά"...
Από την άλλη, όμως, έχεις γράψει τόσο όμορφα από τότε που αρρώστησες που ο εγωισμός μου δε με αφήνει να σου πω "περαστικά".
Ας πω, λοιπόν, να φύγουν όλα τα κακά μικρόβια και να μείνει αυτό το "διαφορετικό" - το καλό ;) -
Να ξέρεις, εμένα και μία φρασούλα μου φτάνει για ν' ανακαλύψω θησαυρό, γιατί αν ήταν να ψάχνω για ουράνια τόξα...
Φιλιάα!!!
περαστικά σου βρε... αλλά βρε πουλάκι μου, μήπως το έχεις παρακάνει με το'' κερεμμύδι''
Ααα, εθεάθη απολεσθείσα μπλόγκερ στα σχόλιά μου! :-P
Άσε ρε συ Μπλογκαρισμένη. Μερικά μικρόβια δε σκοτώνονται ούτε με τεκίλα (νομίζεις δε δοκίμασα;) Έχω και κότερο, πάμε για τήλιο;
Ελίζα, ορίστε, να... τέτοια λες κι εγώ μετά δεν ξέρω τί να πω. Επειδή σου φτάνει αυτή η μία φρασούλα, γι αυτό είσαι για μένα μια εντελώς ξεχωριστή και καθόλου μα καθόλου συνήθης ύποπτη. Άντε, στην υγειά των καλών μικροβίων τότες. ;-)
Μεθυσμενάκι, μα τί να κάνω ρε γμτ, αφού τά 'χουμε πει αυτά τα πράματα. Ήτανε το καλούπι ζαβό, έπιασε κι ο χειμώνας.
Γράψε κανα ταξιδιωτικό εκεί για κανένα μέρος έξτρα τρόπικαλ απ' αυτά που δε θα πάμε ποτέ. :-P
Post a Comment
<< Home