Το άλιεν κι εγώ
Ήρθαν τ' άγρια να διώξουν τα ήμερα.Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεββάτι.
Γύρισαν τα πόδια να χτυπήσουν το κέφάλι.
Στην αρχή, ετούτο το μπλογκ ήταν κάτι τις σε μορφή άλιεν (μη φανταστείς αυτό το τρισάθλιο μυξιασμένο της Σιγκούρνεϊ, κάτι πιο πολύ προς Γκρέμλιν σιτσουέισιον σκεφτόμουνα). Κάπου στο πλάι είχε ένα μόνο βράγχιο, ναι ένα μόνο, τετράγωνο και μεγάλο, απ' όπου ανέπνεε μία στο τόσο, σαν το φίδι. Τα μάτια του, σαν δύο πιπερόσποροι, εξείχαν στην κορφή να μετακινούνται δεξιά-αριστερα με απότομα γυρίσματα. Μερικές φορές και για κακή τους τύχη όμως, κατέληγαν να κινούνται σε διαφορετικές μεταξύ τους κατευθύνσεις. Κι επειδή γυαλιά για αλλήθωρα μπλογκς δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα -και χλωμό το κόβω κιόλας για τα επόμενα τριάντα εφτά και εν' τέταρτο Βογκονικά χρόνια- το μπλογκ έκλεινε τα ρολά του για λίγο, μέχρι το βράγχιο να επανέλθει στον αρχικό ρυθμό κίνησης και αναπνοής του (ξέρεις, αυτόν του φιδιού...)
Μέσα σε όλα αυτά, ένα περίεργο φαινόμενο έγινε αντιληπτό από την ιδιοκτήτρια ετούτου του μπλογκ τον τελευταίο καιρό. Ότι όσο πιο τσίτα ήταν η ίδια στην inside-the-Μάτριξ ζωούλα της, τόσο αυτό το σκασμένο λειτουργούσε με τρόπο αντιδραστικό και ψυχοβγαλτικό. Σαν ισχυρή ένεση νοβοκαϊνης ένα πράμα. Κι αν τό 'ξερα ότι έτσι θα του έβγαινε ο ψυχισμός του όταν διάλεγα αυτό το ρημαδο-νικ, θα επέλεγα κάτι διαφορετικό από το μάιντ και το στρίπινγκ.
Πίπη η Φακιδομύτη, ας πούμε.
Χθες βράδυ είχαμε ένα μίτινγκ, το μπλογκ μου και εγώ. Μου επέστησε την προσοχή στα τρία (άλιεν είναι, ότι θέλει κάνει) πρασινωπά ποδαράκια που έχουν φυτρώσει από κάτω του, κι εγώ βλέποντάς τα τόσον καιρό, προσποιόμουν τάχαμου τάχαμου πως ήταν βρύα κι αγριόχορτα που θέλανε κλάδεμα. Έτσι ξυπόλυτο, μικροσκοπικό και με τη μούρη (κυριολεκτικά) ίσαμε το πάτωμα, με κοίταξε μέσα από τους πιπερόσπορους που έχουν πλέον πετάξει κλαδάκια γύρω-γύρω, και μου έσκουξε:
"Δεν ξέρω για σένα και να σου πω την αλήθεια, δε με ενδιαφέρει κιόλας. Εγώ θέλω διακοπές."
Ομολογουμένως, κάτι τέτοιο ουδέποτε είχε περάσει από το μυαλό μου από την αρχή της δημιουργίας του. Διότι απλούστατα, εγώ το δημιούργησα κι εγώ, όποτε μου κάπνιζε, τού 'δινα μια κλωτσιά και το πέταγα έξω από το παράθυρο. Έτσι όπως έκανα αυτές τις σκέψεις, το μάτι μου έπεσε στα λουλούδια του μπαλκονιού. Αυτά που εγώ η ίδια έχω φυτέψει μικρές μικρές ριζούλες μέσα στο χώμα, γιατί το έχω καημό να τα βλέπω να μεγαλώνουν από τοσοδούλια και να θεριεύουν με το πέρασμα του καιρού όλο και περισσότερο. Να φουντώνουν, να ανθίζουν, να χτίζουν κορμούς και να γεννοβολούν πυκνό, καταπράσινο, γυαλιστερό φύλλωμα.
Εγώ τα δημιούργησα.
Εγώ θα τα καταστρέψω;...
Κοίταξα το άλιεν που με θωρούσε θρασύτατο κι έτοιμο για παραπέρα αναμέτρηση, και του απάντησα ότι θα το σκεφτώ.
Να δω μόνο που θα τα βρει τα γυαλιά ηλίου για πιπερόριζες, τίποτε άλλο...
posted by mindstripper @ 8/01/2006 02:41:00 pm
18 Comments:
Να φύγει ΤΩΡΑ, να τραβήξει των παθών του τον τάραχο στα καράβια και να καεί από τον ήλιο...
Να μάθει, που σήκωσε κεφάλι...
Κι όταν γυρίσει ικετεύοντας να το ξαναπρογραμματίσεις σωστά...
Eγω πάλι το συμπάθησα, το ταλαίπωρο. Δεν το πας μία βόλτα να ξεσκάσει λίγο?
Καλό μήνα
Να γλυκομιλάς στις πρασινάδες να δυναμώσουν το κορμί.
Και να 'χεις από δίπλα τον μπλογκολεβέντη να παίρνει μαθήματα καλής συμπεριφοράς.
Να κάνει χύμα διακοπές.
Ακλάδευτος.
Και να μάθει να βλέπει αμμουδιές και μέσα στη πόλη. Και μέσα στην οθόνη.
Αυτό είναι το μέλλον του.
Άκου... θέλει διακοπές!
Στα κρεββάτια σας, γρήγορα!
Όταν εγώ σου λέω ότι δε σε συμπαθείς καθόλου και ότι το μέσα σου το βλέπεις σαν άλιεν και το φοβάσαι, εσύ μου λες μ'άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε και τώρα μάλιστα σε πιάσαν και καταστροφικές διαθέσεις. Εσύ θες διακοπές και όχι το μπλογκ σου και το ξέρεις και νομίζω ότι θα ρυθμιστεί συντόμως το ζήτημα. Όπως και τα φυτά σου όμως, όπως και το μπλογκ σου, έτσι και το μέσα σου, θέλει την αγάπη τη δική σου πρώτα για να ευδοκιμεί.
Πάντως και απότιστο να το αφήσεις (το μπλογκ) όσο θα λείεπις, νομίζω ότι αντέχει μια χαρά και θα σε περιμένει να γυρίσεις. :-)
Πήγαινέ το μια βόλτα στο φεγγάρι, να δει τον πλανήτη του να του φύγει η νοσταλγία, μετά θα θέλει να κάτσει μαζί σου.
Sigmund, νομίζω πέρασε ο καιρός που μπορούσα να το προγραμματίσω ρε γμτ. Έχουμε αρχίσει και διαχωριζόμαστε τα σιαμαία... Αλλά εντάξει, φταίει το καλοκαίρι, ο χειμώνας μας φέρνει πάντα πιο κοντά.
[10 και σήμερα] ;-)
Oίστρε, η αλήθεια είναι πως την έχει φάει την ταλαιπωρία του το κακόμοιρο... Λες να το ξεγελάσω με μία βόλτα στη θάλασσα; Ας είναι. Θα του αγοράσω και παγωτό. Κι αν δεν βρω γυαλιά ηλίου, θα του πάρω ένα καπελάκι με ομπρελίτσα. :-)
Καπετάνισσα, χαχααα! Παρά λίγο να ρίξω ένα σάλτο και να χωθώ στα σεντόνια επί τόπου! Ακλάδευτος ρε γμτ, έχεις δίκιο. Εκεί είναι όλο το ζουμί. Αλλά εγώ έχω μία μανία με τα παρακλάδια που εξέχουν και την πληρώνει το φτωχό μου το μπλογκάκι. Κρίση είναι, θα μας περάσει. ;-)
Eryx, ουφ. Καλά ντε. :-P Δεν ξέρεις τί γίνεται μερικές φορές; Ξεσπάμε σ' αυτούς που αγαπάμε. Αλήθεια σου λέω όμως, ετούτο το μπλογκ απεξαρτητοποιήθηκε και έτσι, σα να μου φάνηκε πως θέλει λίγο καιρό μοναχό του. Κατάλαβα ότι άλλες ήταν οι ανάγκες οι δικές του κι άλλες οι δικές μου ξαφνικά. Εκτός από άλιεν, είναι και λίγο επικίνδυνο αυτό, δεν νομίζεις;... Δε θα το καταστρέψω μωρέ, ούτε θα το παρατήσω. Και μεταξύ μας, ούτε απότιστο θα το αφήσω. Σιγά μη μου πάει η καρδιά... ;-)
Invertedlightblue, τον μάτωσες το στόχο αλλά χαλάλι σου φίλε μου.
Εγώ λέω να σε συστήσω στον ψυχιατρό μου. Χα χα χα. Φιλάκια
Για λίγο ξαποστένει και μετά προς τη δοξά τραβά.
Ελπίζω να μη σε χάσουμε και σένα από τη Blogοσφαιρα (βλ.armiriki).
Τις διακοπές τις έχεις σκεφτεί;
Καλησπέρα σας.
Εγώ του μίλησα του τερατακίου και με είπε ότι σε λέει ψέματα, σε πειράζει, με είπε, παίζει με τα νεύρα σου, με είπε!
Αυτά, έτσι για την πληροφορία.
Φιλιά, έτσι γιατί σε λατρεύω!
Κέρβερε, τον ψυχίατρό σου τον ρώτησες; ;-P
Δημήτρη, το Αρμυρίκι μας επέστρεψε απ' ότι είδα. Δε φεύγω γω από δω (θα βρω αλλού καλύτερα; δε θά 'βρω...), μία ελαφρά ανατάραξη είναι ετούτο, με πιθανό ενδεχόμενο ενός μικρού χωροχρονικού κενού. Οι διακοπές με περιμένουν στην κατηφόρα. Πάμε για φουλ μετωπική. ;-)
Αρτεμάκι, σαν πολύ παρέα κάνετε, το μπλογκάκι μου κι εσύ. Αλλιώς δεν εξηγείται που το βλέπω τώρα να χαμογελάει φαφούτικα (εεπ, δόντι είναι αυτό που βλέπω εκεί;...). Φιλιά πολλά ρε συ κι αγκαλιά μεγάλη. Σ' ευχαριστώ. :-)
γειά σου ψηλή και όμορφη, τι κανεις;
περνούσα από έξω και είπα να πω ένα γεια :)
Εγώ πάλι νομίζω ότι μια προβολούλα κάνει και διακρίνει τις κρυφές επιθυμίες της κατόχου και δημιουργού του.
Βρε mind μηπως εσύ θες διακοπές;
Φιλιά και καλώς σας βρήκα όλους.
This comment has been removed by a blog administrator.
κάνε blog να δεις καλό! :P
Μικρή μου, ξεκουραστείτε αμφότεροι και κάνε ό,τι νομίζεις καλύτερο.
but keep in touch, έτσι;
Χρήστο, καλώς ήρθες. :-)
Λύκε, Gelial, φιλιά πολλά γκάιζ.
Xilaren, άι βιλ μπι μπακ. ;-*
Γράψτε πάλι κάτι υπέροχο, ταλαντούχα κυρία Mindstripper..:) 01/08..? ντροπή..:p
καλημέρα!
Γουιρντάκι, θυμάσαι εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε μικρά, που κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια σοβαροί-σοβαροί, προσπαθώντας να μην ξεσπάσουμε σε γέλια; Είμαστε σ' αυτή τη φάση επί του παρόντος, το μπλογκ μου και εγώ.
Μέχρι στιγμής είμαστε 2-0 (χάνω). Το Σάββατο φεύγω διακοπές και θα επέλθει η ισοφάριση. Μετά την επιστροφή, θα το πάμε στα πέναλτυ. ;-)
Φιλιά και καλησπέρες.
Post a Comment
<< Home