Μαχαίρι στο κόκκαλο
- Σκέψου ότι όλα αυτά είναι ψεύτικα.- Το σκέφτομαι.
- Ε, τότε γιατί δεν μπορείς να κάτσεις στ' αυγά σου και να δεις την προβολή;
- Επειδή μπαίνω στο πετσί του ρόλου και τα ουρλιαχτά μέσα μου, νεογέννητα βρέφη που σπαρταρούν σφαγμένα στης σιωπής το κατώφλι.
- Μα είναι ψεύτικα είπαμε.
- Ο ρόλος ναι. Αλλά μπορεί να είναι ψεύτικη η ψυχή; Τί μου λες τώρα, δεν καταλαβαίνεις...
- Ωραία. Κι έτσι νά 'ναι, αυτόν τον άλλον, τον ρολάκια... εσύ δεν τον ξέρεις. Τί ζόρι τραβάς;
- Ένα ζόρι και καλό. Κι αν είχες ανοιχτά αυτά τα ρημαδομάτια σου, θα το έβλεπες κι εσύ. Αυτός ο άλλος... είμαι πάντα εγώ.
Χικ-χικ, χαλελούια.
posted by mindstripper @ 7/14/2006 03:25:00 pm
6 Comments:
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, ή τουλάχιστον νομίζω γιατί ούτε και εγώ δεν μπορώ να δω ταινίες ή να διαβάσω κάτι όπου παθαίνουν κάτι παιδιά...
Τις προάλλες άρχισα ένα αστυνομικό με παιδικά θύματα, με την ελπίδα πως γράφοντάς το, θα καταλάβω τον λόγο ή τα αίτια που μπορούν να παρακινήσουν κάποιον σε αυτές τις πράξεις, αλλά είναι τόσο ενάντια της φύσης μου που πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το τελειώσω...
Την καλησπέρα μου!
άσε και γω δεν τους καταλαβαίνω αυτούς! εγώ χέζομαι....
hic, hic, hooray!!!
και χωρίς το πάντα μια χαρά την έκανε τη δουλειά του το μαχαιράκι σου
Αχ, βρε Northy μου...
Lykojo, ViSta, πολλά χαμόγελα και μία καλή, όμορφη μέρα. :-)
μπονζουρ α τουτ....
αυτά ...νυστάζω ακόμα....
Αυτό θα το αποθηκεύσω σε ένα ειδικό bookmark να το δίνω ως απάντηση σε όποιον μου λέει για θρίλερ. Έγραψες!
Να σου στείλω και μια σχετική φωτό που θυμήθηκα επι τη ευκαιρία...
Post a Comment
<< Home