Χεχε, κι αν δεν ήταν καλικάντζαρος πριν, μετά έγινε σίγουρα Angelito! Yπάρχουν πάντως πολλοί τρόποι να το δεις. :-)
Εγώ έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του μπόμπιρα, πήρα τον στίχο life's what you make it κυριολεκτικώς, μεταμόρφωσα τη ζωή σε γάτα, και τώρα, κάθε φορά που κοιτάζω τη φωτογραφία, νοιώθω να με κυριεύει μία πολύ γλυκιά ευφορία. ;-P
Το μπομπιράκι κοιτάει έναν σκύλο που φοβάται να πλησιάσει την γάτα και επειδή δεν μπορεί να του πει οτι "πρέπει να είσαι λαίμαργος με την ζωή" του το δείχνει στην πράξη. Βέβαια δεν ξέρω τι θα κάνει μετά που θα φτύνει τις τρίχες! Καλά μια κουβέντα είπα μη βαράτε.
Εγώ πάλι διακρίνω κάτι σατανικό σε αυτόν τον αγγελικό μπόμπιρα...mindstripper αναρρωτιεμαι τι σχέση εχεις με διαμονικες τελετες που εμπεριεχουν μαυρες γάτες σε τρίστρατα!!! Αν καταλάβω κάτι τέτοιο...χμμμ θα αρχισω να σε ερωτεύομαι.....!!!
Θα μπορούσε να λέει και κάτι του στυλ "Αν δε μου φέρετε τώρα το Jack Daniels θα την φάω ολάκερη" αλλά και πάλι που ξέρεις μπορεί απλά να ζητάει ένα playstation...
Ωραιο το τραγουδι, απιθανη η φωτογραφια, αλλα δεν συμφωνω με το νοημα του κειμενου. Life is what happens, no matter how you plan it, no matter how you want it, or need it to happen And yes, it's true you cannot escape it, you have to play it.
Μπλογκαρισμένη, απ' το πολύ το ...and all that jazz ξέρεις τί έπαθες, έτσι; :-P (δεν θα κρατήσω μούτρα για πολύ - ένας μήνας καλά είναι; ξεκινάμε από Δευτέρα).
Μαρκησία, μεγάλη κουβέντα θα πω τώρα, αλλά εδώ έχουμε μία Αγγλιστί, παρακαλώ, βερζιόν του "Μια ζωή την έχουμε" (εσύ ως έτερον πνευματικό ήμισι ακολουθείς με το "κι αν δεν την γλεντήσουμε"). Φιλιά! ;-)
Spirit, εμπνευσμένο και με το σωστό μέτρο! :-)
Storyteller, (ξερόβηχας, ξεβράχνιασμα κτλ κτλ) το πας φιρί φιρί να με ξεσκεπάσεις. Αν είναι όμως να ερωτευτείς εμένα και όχι την γάτα, να το συζητήσουμε το πράγμα (θέλεις μετρητά, επιταγή, οικόπεδο;...)
KV, έχεις απόλυτο δίκιο, δε μασάει καθόλου ο πιτσιρικάς τελικά! ;-P
Xαχααα, Τσέλιγκα, πολύ καλό! Αλλά για playstation δεν τίθεται θέμα, κι ας αφήσει ελαττωματικές όλες τις γάτες της γειτονιάς. :-P
ViSta μου, άδικο δεν έχεις. You can't escape it, το λέει και το τραγούδι. Και σαφώς και ποτέ, κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει τη ζωή του όπως ακριβώς την θέλει σε τούτον τον κόσμο. Αλλά εγώ το εξέλαβα διαφορετικά και να σου εξηγήσω τί εννοώ.
Κοιτάζω τη φωτογραφία. Οι αντιδράσεις μου ποιές είναι; Μία συμπάθεια, ένα "ίου" λύπησης απέναντι στο φτωχό γατάκι, ένα αυθόρμητο χαμόγελο που μου ξεφεύγει αντικρίζοντας το προσωπάκι του ζωντόβολου... Το γεγονός ότι θέλω να κάνω μια βουτιά μέσα στη φωτογραφία, για να βγάλω από το στόμα του μικρού τις παλιότριχες της γάτας δεν ξέρω αν μετράει, αλλά το λέω κι αυτό. :-P Το θέμα είναι στο τέλος, μετά τα τετελεσμένα, τότε τί γίνεται; Τί θα επιλέξω να κρατήσω; Την αγωνία ή το χαμόγελο; Τη λύπηση ή τη σκανταλιά; Αυτή η απόφαση, είναι δική μου. Although I can't escape life, I can still try and make the best of it as much as I can.
Ή πιο απλά ακόμα... life's what I make it (έτσι Μαρκησία μας;) ;-)
Life's what you make it Can't escape it... αρκεί να μην χρειαστεί να γίνεις το συγκεκριμένο μαύρο γατάκι! Μου αρέσει η ερμηνεία σου Mind, ίσως γιατί ταιριάζει πολύ με την δική μου.
15 Comments:
Καλικαντζαράκι δαγκώνει ο μπόμπιρας!?:)))
Χεχε, κι αν δεν ήταν καλικάντζαρος πριν, μετά έγινε σίγουρα Angelito! Yπάρχουν πάντως πολλοί τρόποι να το δεις. :-)
Εγώ έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του μπόμπιρα, πήρα τον στίχο life's what you make it κυριολεκτικώς, μεταμόρφωσα τη ζωή σε γάτα, και τώρα, κάθε φορά που κοιτάζω τη φωτογραφία, νοιώθω να με κυριεύει μία πολύ γλυκιά ευφορία. ;-P
Το μπομπιράκι κοιτάει έναν σκύλο που φοβάται να πλησιάσει την γάτα και επειδή δεν μπορεί να του πει οτι "πρέπει να είσαι λαίμαργος με την ζωή" του το δείχνει στην πράξη. Βέβαια δεν ξέρω τι θα κάνει μετά που θα φτύνει τις τρίχες!
Καλά μια κουβέντα είπα μη βαράτε.
Ε λοιπόν, τα μεγάλα πνεύματα! σήμερα το άκουγα αυτό το τραγούδι....
(και όποιος σε ρωτάει πως πάει η ζωή, να του λες life's what you make it ;-)
i feel life in between my teeth ;)
Εγώ πάλι διακρίνω κάτι σατανικό σε αυτόν τον αγγελικό μπόμπιρα...mindstripper αναρρωτιεμαι τι σχέση εχεις με διαμονικες τελετες που εμπεριεχουν μαυρες γάτες σε τρίστρατα!!! Αν καταλάβω κάτι τέτοιο...χμμμ θα αρχισω να σε ερωτεύομαι.....!!!
μόνο στον πιτσιρικά δεν έφερε η μαύρη γάτα ατυχία ;-)
Θα μπορούσε να λέει και κάτι του στυλ "Αν δε μου φέρετε τώρα το Jack Daniels θα την φάω ολάκερη" αλλά και πάλι που ξέρεις μπορεί απλά να ζητάει ένα playstation...
Ωραιο το τραγουδι, απιθανη η φωτογραφια, αλλα δεν συμφωνω με το νοημα του κειμενου.
Life is what happens,
no matter how you plan it,
no matter how you want it, or need it to happen
And yes, it's true
you cannot escape it,
you have to play it.
Ατυχο γατακι! Απιθανο μωρακι! :-)
Μπλογκαρισμένη, απ' το πολύ το ...and all that jazz ξέρεις τί έπαθες, έτσι; :-P (δεν θα κρατήσω μούτρα για πολύ - ένας μήνας καλά είναι; ξεκινάμε από Δευτέρα).
Μαρκησία, μεγάλη κουβέντα θα πω τώρα, αλλά εδώ έχουμε μία Αγγλιστί, παρακαλώ, βερζιόν του "Μια ζωή την έχουμε" (εσύ ως έτερον πνευματικό ήμισι ακολουθείς με το "κι αν δεν την γλεντήσουμε"). Φιλιά! ;-)
Spirit, εμπνευσμένο και με το σωστό μέτρο! :-)
Storyteller, (ξερόβηχας, ξεβράχνιασμα κτλ κτλ) το πας φιρί φιρί να με ξεσκεπάσεις. Αν είναι όμως να ερωτευτείς εμένα και όχι την γάτα, να το συζητήσουμε το πράγμα (θέλεις μετρητά, επιταγή, οικόπεδο;...)
KV, έχεις απόλυτο δίκιο, δε μασάει καθόλου ο πιτσιρικάς τελικά! ;-P
Xαχααα, Τσέλιγκα, πολύ καλό! Αλλά για playstation δεν τίθεται θέμα, κι ας αφήσει ελαττωματικές όλες τις γάτες της γειτονιάς. :-P
ViSta μου, άδικο δεν έχεις. You can't escape it, το λέει και το τραγούδι. Και σαφώς και ποτέ, κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει τη ζωή του όπως ακριβώς την θέλει σε τούτον τον κόσμο. Αλλά εγώ το εξέλαβα διαφορετικά και να σου εξηγήσω τί εννοώ.
Κοιτάζω τη φωτογραφία. Οι αντιδράσεις μου ποιές είναι; Μία συμπάθεια, ένα "ίου" λύπησης απέναντι στο φτωχό γατάκι, ένα αυθόρμητο χαμόγελο που μου ξεφεύγει αντικρίζοντας το προσωπάκι του ζωντόβολου... Το γεγονός ότι θέλω να κάνω μια βουτιά μέσα στη φωτογραφία, για να βγάλω από το στόμα του μικρού τις παλιότριχες της γάτας δεν ξέρω αν μετράει, αλλά το λέω κι αυτό. :-P Το θέμα είναι στο τέλος, μετά τα τετελεσμένα, τότε τί γίνεται; Τί θα επιλέξω να κρατήσω; Την αγωνία ή το χαμόγελο; Τη λύπηση ή τη σκανταλιά; Αυτή η απόφαση, είναι δική μου. Although I can't escape life, I can still try and make the best of it as much as I can.
Ή πιο απλά ακόμα... life's what I make it (έτσι Μαρκησία μας;) ;-)
Το δύστυχο το γατάκι! Το μωρό πάντως έιναι όλα τα λεφτα!
Κάτι μου βρωμάει με αυτή τη φωτό....
Αχ, αυτά τα μωρά, αχ κι αυτές οι γάτες...
Maiandre, φατσάουα ο μικρός!
Eryx, χμ... μα πώς; Αφού ο μικρός φοράει πάνα. :-P (εσύ έχεις πιο έμπειρο μάτι από μένα, αλλά πάλι δεν μου φαίνεται για "πειραγμένη" - λες;...)
Άρτεμη, το ίδιο ακριβώς λέει κι η κουμπάρα μου (έχω μία βαφτιστήρα πολύ πιο ζωηρή από τούτον τον μπόμπιρα - αυτή έχει προτίμηση στα φυτά). ;-)
Life's what you make it
Can't escape it...
αρκεί να μην χρειαστεί να γίνεις το συγκεκριμένο μαύρο γατάκι!
Μου αρέσει η ερμηνεία σου Mind, ίσως γιατί ταιριάζει πολύ με την δική μου.
Post a Comment
<< Home