@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Wednesday, November 09, 2005

Πώς μπορείς να περιγράψεις μία στιγμή;

Προσπαθούσα σε μία πρόσφατη κουβέντα να το "περάσω" στο συνομιλητή μου. Και συνειδητοποίησα εκείνη την ώρα πόσο δύσκολο τελικά μου ήταν κάτι τέτοιο. Ήθελα να περιγράψω μία συγκεκριμένη στιγμή. Πώς αισθάνθηκα εκείνη ακριβώς την ώρα. Πώς αισθάνομαι τώρα που την ξαναφέρνω στο μυαλό μου. Πώς είναι δυνατόν να διοχετεύσω την ένταση και τη δύναμη εκείνου του σημείου στον χρόνο, σ' αυτόν που έχω απέναντί μου. Σε σένα που διαβάζεις αυτό εδώ τώρα.

Πώς μπορείς να περιγράψεις μία στιγμή που έρχεται και φεύγει σε ανύποπτο χρόνο;

Άχρηστο, ανήμπορο, σερνάμενο ανθρωπάκι νοιώθω όταν δεν μπορώ να την βγάλω από μέσα μου. Αισθάνομαι τον φλοιό του εγκεφάλου μου να υπερθερμαίνεται, νοιώθω να έχω μεταμορφωθεί σ' ένα μικρό έντομο, ένα κουνούπι συχαμερό, που το μόνο που μπορει να κάνει εκείνη την ώρα είναι να κουνάει έντρομο πάνω κάτω τα φτερά του, μοιρολατρικά κι αθόρυβα, μέχρι να λιώσει κάτω από το εκκωφαντικό χτύπημα του Υπέρτατου Όντος.

Έρχονται πάλι κάτι ώρες διαύγειας. Όταν τα πάντα γύρω μου είναι καθαρά σαν το κρύσταλλο, όπως το φύλλωμα των δέντρων και το περίγραμμα των βουνών μετά τον κατακλυσμό. Όταν έχω την βεβαιότητα και την υπεροψία ότι δεν είναι καν ανάγκη να περιγράψω τη στιγμή μου με λόγια. Μόνο να κοιτάξω τον άλλον στα μάτια αρκεί. Η στιγμή έχει διαποτίσει κάθε χιλιοστο του κορμιού μου, τόσο σαρωτικά, που μένω ακίνητη να κοιτάζω το Υπέρτατο Ον υποτιμητικά στον καθρέφτη μου. Και μετά τον κάνω κομμάτια.

Κι έπειτα, έρχεται κι εκείνη η ώρα που τα καταφέρνω. Καταφέρνω να την αιχμαλωτίσω τη στιγμή μου. Και είναι περίεργο εκείνο που νοιώθω, είναι έξω από τον κόσμο ετούτο. Γιατί νοιώθω σαν το αξούριστο παλικαράκι που ορμάει με τρόμο και λύσσα μέσα στη νύχτα, σπάει με βία τον κύκλο γύρω από τη φωτιά, κι αρπάζει από τον κόρφο της ομορφότερης νεράιδας το μαντήλι της. Και μετά φουσκώνει σαν το κοκκόρι από την περηφάνεια, κάνει το σταυρό του, απαγγέλει βροντερά την προσευχή του να ξορκίσει τα διαβόλια, κι ευγνωμονεί και δοξάζει την τύχη του γιατί εκείνη ειναι πια ολόδική του, του ανήκει, θα τον συντροφεύει μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ένα αυτοκίνητο μέσα στη νύχτα.
Ένα μεγάλο, κατακόκκινο φεγγάρι.
Ένας διακόπτης που γυρίζει στο off για ένα δευτερόλεπτο.
Κι ένα κλικ...




Σ' έπιασα, δεν θα μου φύγεις ποτέ πια...



It’s a mystery to me
The game commences
For the usual fee
Plus expenses
Confidential information
It’s in a diary
This is my investigation
It’s not a public inquiry

I go checking out the report
Digging up the dirt
You get to meet all sorts
In the line of work
Treachery and treason
There’s always an excuse for it
And when I find the reason
I still can’t get used to it

And what have you got at the end of the day ?
What have you got to take away ?
A bottle of whisky and a new set of lies
Blinds on the window and a pain behind the eyes

Scarred for life
No compensation
Private investigations


Dire Straits

posted by mindstripper @ 11/09/2005 07:14:00 pm

13 Comments:

Blogger Filotas said...

Ταξιδιάρες στιγμές!...

11/09/2005 08:33:00 pm  
Blogger ---. said...

Υπέροχη η στιγμή που το διάβασα!

:)

11/09/2005 08:51:00 pm  
Blogger ViSta said...

...Πώς μπορείς να περιγράψεις μία στιγμή που έρχεται και φεύγει σε ανύποπτο χρόνο;...

Ετσι ακριβως αξουριστο παλικαράκι. Ετσι ακριβώς όπως διαλεξες τις λεξεις για αυτο το post και τις έβαλες σε αυτην ακριβως την σειρα. Πανεμορφο.

11/09/2005 09:59:00 pm  
Blogger xryc agripnia said...

8:46 εδειχνε ενα γνωριμο ρολόι.

11/09/2005 09:59:00 pm  
Blogger Storyteller said...

Η στιγμή που περνά και χάνεται...η στιγμή περνά και χάνεται και η ζωή που ποτέ δεν πιάνεται...
Αχ αυτά τα τρατγούδια...όλα τα έχουν πει!!!!
:-))

11/10/2005 03:51:00 am  
Blogger Juanita La Quejica said...

Κάποτε από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια. Ευχαριστώ που μου το θύμισες!

11/10/2005 10:29:00 am  
Blogger πολυβιος said...

κι όμως. μια ζωή ολόκληρη μπορεί να χωρέσει σε μια στιγμή. άλλοι δεν το ζουν καθόλου. με τις εξετάσεις πως πήγε ?

11/10/2005 12:45:00 pm  
Blogger Juanita La Quejica said...

Αναβλήθηκαν Πολύβιε για το Σάββατο.

11/10/2005 02:50:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Angelito, ταξιδιάρες ζωές! ;-)

Ψιλικατζού μας, τα φιλιά μου. :-)

Vista, η στιγμή είναι για χαμόγελα :-))

Archive, η ώρα της στιγμής ήταν 8:46. ;-)

Storyteller, δίκιο έχεις, όλα. Ακόμα κι αυτά που δεν έχουν έρθει ακόμα (ξέρεις ποιά λέω... τα καλοκαίρια!) ;-)

Juanita, φοβερό κομμάτι. Νά 'σαι καλά!

Πολύβιε, έτσι είναι. Όσο γρήγορα κι αν περνάει μία στιγμή, δεν παύει να μπορεί να χορτάσει κάποιον για μια ζωή ολάκερη (είναι και λίγο επικίνδυνο βέβαια αυτό, εδώ που τα λέμε, αλλά χαλάλι...) ;-)
Όσο για τις εξετάσεις, όπως το είπε η Juanita μας, πάμε για το Σάββατο (άντε, να τελειώνει κι αυτό, γιατί αυτή τη στιγμή κοντεύουν να μου την χαλάσουν).

11/10/2005 03:45:00 pm  
Blogger ViSta said...

mindstipper ακριβως :-)

11/10/2005 04:12:00 pm  
Blogger Unknown said...

;) από τα αγαπημένα μου κομμάτια και από τον πρώτο δίσκο που μου έκαναν δώρο...

11/10/2005 10:48:00 pm  
Blogger nanakos said...

Se katalavainw apolyta. Egw kathe fora pou trww tortelinia thelw na perigrapsw tin eyftyxia mou alla ena tortelini xilies lexeis kai ws gnwston ta polla logia einai ftwxeia. Gi afto ta trww sa na einai i teleftaia fora :-)

11/11/2005 12:17:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Nanako, και να σου πω και κάτι; Όταν τρώμε δεν μιλάμε κιόλας! :-P

Spirit, οι Dire Straits κι αν έχουν προσφέρει στιγμές και στιγμές σε όλους εμάς. ;-)

11/11/2005 05:07:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home