Άψυχη ρομάντζα
Το παθαίνω σπάνια, αλλά θα ήθελα να μου συμβαίνει πιο συχνά.Γιατί όσο γελοίο και να ακουστεί, εκείνη την ώρα νοιώθω τις αισθήσεις μου να λειτουργούν ανεξάρτητα από οποιοδήποτε εξωτερικό ερέθισμα και να κορυφώνονται με τρόπο περίεργο, να φιλτράρουν με αξιοθαύμαστη καθαρότητα την πληροφορία που έχουν επιλέξει και να της ζωγραφίζουν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένα άκρως προσωπικό και απλοϊκό πορτρέτο.
Παρ' ότι γύρω μου υπάρχει κόσμος, παρ' ότι ακούω φωνές και κορναρίσματα, γέλια και κινητά να χτυπούν... για δευτερόλεπτα, εστιάζω το βλέμμα μου σε ένα σημείο άψυχο, που δεν είναι ανάγκη να είναι όμορφο, δεν είναι ανάγκη να μου θυμίζει κάτι, δεν είναι καν ανάγκη να διαφέρει με τον παραμικρό τρόπο, ως προς την παραμικρή τόση δα λεπτομέρεια από το κάθε τί που με περιστοιχίζει εκείνη τη στιγμή.
Θα το κοιτάξω, θα νοιώσω την μελαγχολία, την ασκήμια, την ουδετερότητα, την ποίηση να με διαπερνούν, θα επεξεργαστώ τις γωνίες και τις καμπύλες της μορφής του, την αντανάκλαση του φωτός επάνω του, θα εξετάσω τη στάση του στο χώρο, θα την συγκρίνω αυθόρμητα με την δική μου μορφή εκείνη τη χρονική στιγμή ή κάποια άλλη πέντε χρόνια πιο μετά... Ανεπαίσθητα μπορεί να χαμογελάσω και να σκεφτώ ότι η Ζώνη του Λυκόφωτος έχει αφήσει ανεξίτηλα τραύματα μέσα μου, αλλά θα συνεχίσω να κοιτάζω αχόρταγα την απλότητα του μικρού, θα έχω μαγνητιστεί από την τόσο όμορφη και μελωδική ακινησία του άψυχου.
Και μετά, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, θα βγω από την ύπνωση. Θα κοιτάξω δεξιά μου, αριστερά μου, ίσως και πίσω μου, και θα συνεχίσω αυτό που έκανα -ή δεν έκανα- λίγα λεπτά νωρίτερα. Οι αισθήσεις μου θα πέσουν σε λήθαργο ως δια μαγείας, το σώμα μου θα πάρει ξανά τον έλεγχο.
Θα μπω στο μετρό και θα φύγω.
posted by mindstripper @ 11/28/2005 02:30:00 am
16 Comments:
"Μελωδική ακινησία" ... αυτό είναι!
Κι η ακινησία δεν είναι πια.
Όλα έχουν τη μουσική τους.. ακόμη κι ο θόρυβος, ακόμη και με την αρνητική έννοια.
Μέσα στη σούπα των ήχων όμως πρέπει για μια στιγμή να σταθείς, πρέπει να στήσεις αφτί για να ξεδιακρίνεις και ν'ακούσεις...
Πολύ μου αρέσει η φωτογραφία. Μελωδικότατη!
[Ή μήπως στη ρυθμική της βρίσκεται η γοητεία της;]
Den tha to pistepseis adelfoula: Ki egw to pathainw afto!! Akrivws to idio pragma kai kyriws me ena sygkekrimeno antikeimeno: ti mpataria (pes me kai vrysi!) tou niptira! Kollaw poly asxima me tin mpataria! Nomizw pws den thavmazw tipote perissotero apo ti mpataria! Oute kan tin Elli Kokkinou! Ase de pou nomizw pws afti i mpataria edw xamou exei sovarotero skopo sto kosmo ap' oti egw! To eixa pathei mia fora kai me ena polymikser alla den kratise gia poly...!
'piptontws, kali mas 'vdomada, adelfoula!
Και Καλή Εβδομάδα!
Eryx, όχι μόνο στη ρυθμική, αλλά και στην τοποθέτηση θα προσέθετα. :-) Κοίτα τες πως αιωρούνται σχεδόν, σε ζευγάρια των δύο... Εγώ που καθόμουν στο απέναντί είδωλό τους εκείνη τη στιγμή μόνη μου, ένοιωθα πως κατέστρεφα μία αρμονία (λες να είναι σοβαρή η κατάστασή μας;) :-P
Αδελφούλη, να, τέτοια κάνεις και με στεναχωράς (και μένα και την Έλλη). Τί θα κάνω τώρα εγώ που ο δικός μου ο νιπτήρας δεν έχει μπαταρία; E; Ε;...
(λες να πάρω πολυμίξερ; )
Καλημέρα μουσιού Τελαmon. Δεν συνηθίζω να ενοχλώ τους ανθρώπους με την ψηφιακή μου.
...
ναι...
χμ...
Μάλλον να το θέσω λίγο διαφορετικά (γιατί δεν με παίρνει):
Δεν συνηθίζω να ενοχλώ ανθρώπους που δεν ξέρω καλά με την ψηφιακή μου (εντάξει, καλύφθηκα). Προτιμώ τα αντικείμενα (δεν κλωτσάνε, δεν βαράνε, ξέρετε τώρα...) :-P
Kαλημέρα Juanita! Και καλή σου εβδομάδα! :-)))
Stin apithani periptwsi pou o niptiras sou den exei vrysi tote den legetai nyptiras alla mpintes!!
Stin antitheti periptwsi opws leei kai i Elli :"Pes mas ti pineis/esy kai den mas dineis!" Mpouxaxaxaxa!!
χαχαχααα, εγώ κόλλησα με την λέξη "μπαταρία" τρομάρα μου :-P
Χαλαστροβρύσιους!!!
(Είναι ξόρκι, το έμαθα στο Χάρυ Πότερ και σημαίνει ότι αν συνεχίσεις να με κοροϊδεύεις θα σου χαλάσει η βρύση - να για να μάθεις.)
Εγώ το παθαίνω αυτό με την παραλλαγή ότι δεν παρατηρώ, αλλά εστιάζω κάπως φλου σ' ένα συγκεκριμένο σημείο, σαν να κοιτάω κάτι αλλά το βλέμμα να είναι ετσιασμένο σε κάτι αόρατο στο μέσον της απόστασης με το σημείο. Και κάποια στιγμή φέρνω την εστιάση στο κανονικό σημείο και όλα κυλάνε κανονικά...Καλή εβδομάδα!...
Nai nai o/h angelito exei dikio(mperdeyomai me ta fyla). Ki egw ayto pathainw. Tis kalimeres mou...
Δεν πειράζει Sadie, μόνο να θυμάσαι: κατάληξη - ito masculino, κατάληξη -ita fenminino!
Angelito, σαν να κοιτάς έναν πίνακα από απόσταση, μόνο που δεν μισοκλείνεις τα μάτια, ε; Σε "κόβω" προς ακόμα πιο αφαιρετική σχολή εσένα. ;-)
Sadie, να θυμάσαι τον Pepito (διάβαζα πολύ Μικρό Σερίφη όταν ήμουν πιτσιρίκα). :-P
mikros serifis!!!!!
pou tn thimithikes re????
Υπήρχε κάποιος που τον έλεγαν Ζαπάτο ή έχω μπερδέψει τα ονόματα;
χι χι χι...καλο κι αυτό!!! αν κολλάς σε ανωδυνα σημεία και παραγματα καλά είναι...τι γίνεται αν το βλεμμα κολλάει αλλου... που δεν πρεπει...χωρις να το θέλει βέβαια... πα πα πα!!!
Κόβομαι δήλαδη?!!!...:)))Καλημέρες!
Drskafida, τί λες τώρα... :-P Μικρός Σερίφης, Μικρός Κάουμπόι, Μικρός Αρχηγός, όλα τα έσφαζα όλα τα μαχαίρωνα!
Τελαμώνα, με το συμπάθειο κιόλας, αλλά τί να κλ@σει κι ο κάπταιν Μάρκ (έχε χάρη που ετούτο το μπλογκ είναι κάποιας α΄ διαλογής που θα έλεγε και η Στυλιανοπούλου). :-P
Βρε συ Juanita, το Ζαπάτο μου φαίνεται πολύ γνώριμο, αλλά δεν θυμάμαι αν και σε ποιόν αντιστοιχούσε (πάνε τόσα χρόνια πλάκα-πλάκα)...
(με το κουλούρι στο στόμα - εξαιρετικά αφιερωμένο στον Μαίανδρο) Καλημέρα Angelito! Και βέβαια δεν κόβεσαι. Αντίθετα, γίνεσαι το πρότυπό μου. ;-)
Storyteller, είχα έναν φίλο που είχε βλέμμα σαν κι αυτό που περιγράφεις. Αποτέλεσμα: από ένα σημείο και μετά, χάσαμε το λογαριασμό και σταματήσαμε να μετράμε τα καντήλια. :-P
Εγώ πάντως το θέλω κουλουρίτο!
Post a Comment
<< Home