Καμάκι του... φαναριού
Τελικά αυτά τα φανάρια έχουν πολύ σουξέ στην καθημερινή μου ζωή τον τελευταίο καιρό...Τύπος μελαχροινός, με μισό κιλό τζέλ στο μαλλί, γυαλί ηλίου Σταρ Τρεκ και συνοδευτική τσίχλα, μέσα σε Fiat Uno, χρώματος κόκκινου. Σταματά δεξιά μου σε φανάρι που στρίβει για αριστερά. Κατεβάζει το παράθυρο στο τέρμα από το ήμισι που το είχε πριν και βγάζει όξω το χεράκι με το ρολόι το χρυσαφούλι. Βλέπω παλινδρομική κίνηση του κεφαλιού μπρος-πίσω, μπρος-πίσω, μπρος-πίσω και ακούω στο τέρμα αυτό το τελευταίο πασίγνωστο hit των Chemical Brothers που όλο μου διαφεύγει ο τίτλος του (ψέμματα λέω, ποτέ δεν τον έμαθα).
Γυρνάει, κατεβάζει το γυαλί και σκάει ένα χαμόγελο.
Κι εκείνη την ώρα θα ορκιζόμουν ότι τα αυτιά μου είχαν αρχίσει να βγάζουν ίχνη καπνού. Απορούσα πώς δεν είχε ανατιναχτεί ακόμα το πορτ μπαγκάζ του, γιατί στάνταρ με τόσο μπάσο που χτύπαγε, εκεί θα τον είχε χωμένο τον ενισχυτή της οικογενειακής συσκευασίας των 2.5 τόνων.
Πώς έρχεσαι ρε μάγκα και μου χαλάς το καλύτερο σημείο του αγαπημένου μου κομματιού που έπαιζε εκείνη την ώρα ο εμ-πι-θρι πλέιερ μου?
Ανάβει το φανάρι, ρίχνω κι εγώ μία στροφή προς τα δεξιά στο volume του πλέιερ και καθώς το κομμάατι των Chemical Brothers τελείωνε, χαιρετώ του τον πλάτανο τραγουδώντας:
Κράτα κι έναααααα ποτηράαααααααακι, με το πιο πικρόοοοο φαρμάααακιιιιι,
να το πιωωωωω κι απ' την καρδιάααα μουυυυ να σου ευχηθώωωωω,
καλύ τύχηηηηηη, γεια χαράααααααα σου, μην πετάαας τα όνειράααα σουυυ,
μην τα βρω ποτέεεε στο δρόμοοοο και σε λυπηθώωωωω...
Κρίμα που δεν μπορούσα να δω τη φάτσα του φεύγοντας. Τον έκλεισε μία νταλίκα. :P
posted by mindstripper @ 6/25/2005 11:05:00 pm
0 Comments:
Post a Comment
<< Home