Re-generate

Σήμερα από το πρωί η μέρα ήταν μουντή και βροχερή. Ξύπνησα νωρίς, ήπια τον καφέ μου, περπάτησα σαράντα λεπτά έως την πόλη, έκανα τη βόλτα μου, πήγα από τα Debenhams που είχανε 50% έκπτωση, πήρα δύο χοντρά καλτσόν, μία φόρμα καλοκαιρινή, ένα σορτσάκι κι ένα σουτιέν για δεκατέσσερις λίρες. Την ώρα που χάζευα τα είδη κουζίνας με πλησίασε μία πολύ ευγενική ηλικιωμένη κυρία, φανερά ντροπιασμένη, και μου ζήτησε να της πιάσω έναν βραστήρα -το τελευταίο κομμάτι- από ένα ράφι ψηλό που η ίδια δεν το έφτανε. Της χαμογέλασα, είχε κοκκινήσει και μου ζητούσε επανηλλημένα συγνώμη. Έτσι μου ήρθε να της χαϊδέψω τα άσπρα της κοντά μαλλάκια, η ίδια δεν θα μπορούσε να συλλάβει το πόσο πολύ καλό μου έκανε αυτή της η παράκληση.

Έρχεται o καιρός, που το να ανακαλύπτεις πόσο υποκριτικά είναι όλα γύρω σου, σε κάνει να γαντζώνεσαι σε ίχνη ανθρώπινης ζεστασιάς, να την αναζητάς σε μέρη που δεν υπάρχει λόγος. Το να επαληθεύεσαι με κάθε χτύπο του ρολογιού σε αυτή σου την αντίληψη, είναι παραπάνω από αφορμή να αλλάξεις μέσα σου. Είναι ο λόγος που θα επαναπαραχθείς από γενετήριες δυνάμεις έξω από σένα και θα φτάσεις στο σημείο να μην μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτε άλλο από το να παρακολουθείς με χαμόγελο θλιμένο και συγκαταβατικό, το νέο σου καφετί δέρμα να καλύπτει το παλιό, άλλοτε ροδαλό και τρυφερό.

Δεν είναι κάτι το τρομαχτικό τελικά. Είναι μόνο η προστασία που σου προσφέρει η φύση από το κρύο.

posted by mindstripper @ 6/21/2008 11:36:00 pm