@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Monday, June 04, 2007

...είναι κάτι.

Απόψε λοιπόν...
...μετά από έναν χρόνο σχεδόν, βρήκα τον Λούκας.
Με πυροβόλησε κατευθείαν.
Μετά με πήρε αγκαλιά.
Μου κέρασε κι ένα κουλούρι.
Και μου έβαλε στο χέρι δύο τυράκια.

Τώρα δε φοβάμαι τίποτα.

posted by mindstripper @ 6/04/2007 03:50:00 am

8 Comments:

Blogger Κωστής said...

Επομένως υπάρχει ελπίδα! :-)

Φιλιά

ΥΓ: Αύριο (κι αυτό είναι δέσμευση!)

6/04/2007 05:07:00 am  
Blogger Καπετάνισσα said...

Δεν είναι τυχαίο μικρή.
Και το ξέρεις.
Ευτυχώς.

6/04/2007 11:00:00 am  
Blogger mindstripper said...

Ναι ρε συ Κωστή. Αλλιώς δε γίνεται.

(άνταπόδωρεχαζέ) :-P

Φιλιά πολλά.


Γλυκιά Καπετάνισσα, πόσο δίκιο έχεις. Ευτυχώς ρε γαμώτο.

6/04/2007 01:08:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Σαν φλιπεράκι γελαστό, ξετρελαμένο
σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις


;) υπάρχουν πάντα εφεδρικές μπίλιες, μη φοβάσαι.

6/04/2007 11:46:00 pm  
Blogger Συνήθης Ύποπτη said...

Μου θύμισες ένα στίχο από ένα ωραιότατο τραγούδι.

"Είμαι εγώ μες στα πρόσωπα που νοσταλγώ.."

Δεν ξέρω αν έχει και πολλή σχέση, μα πότε μ' ένοιαξε κάτι τέτοιο;

Τα φιλιά μου,
φίλτατη.

:D

6/04/2007 11:49:00 pm  
Blogger nanakos said...

Εγώ πάντα στο έλεγα: όσο υπάρχουν χέρια που μας φέρνουν κουλουράκια, όλα καλά θα είναι!

Καλημέρα αδελφούλα μου :-)

6/05/2007 10:52:00 am  
Blogger Xilaren said...

:-))

6/05/2007 06:05:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Wisdom, όρεξη για φλιπεράκι να έχουμε... Έτσι όπως το τραγουδάει ο Βασίλης, δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς βέβαια. ;-)

Φάτσα μου ύποπτη, δεν το γνωρίζω το τραγούδι, αλλά μη σε νοιάζει. Μέσα έπεσες πάλι. Φιλιά πολλά, καλημέρα. :-)

Καλώς το αδελφούλι μου το αγαπημένο. Έλα δω, σού 'χω ένα κουλουράκι φρέσκο για πρωινό. Φιλί.

Xilaren, :-)))

6/07/2007 08:59:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home