Αμμόλιθος
Κι έτσι όπως λιάζαμε τα κορμιά μας στην παραλία, ο Η. αρχίζει να μας αναλύει την ερωτική κοσμοθεωρία της -παντρεμένης αλλά ελευθέρας βοσκής κατά τ' άλλα- κυρίας Ι., η οποία τον γουστάρει τρελά, τόσο που αν ο Τιτανικός αποτελούσε επαγγελματικό δώρο, ήταν ικανή να του τον στείλει με κούριερ στη δουλειά του, πακεταρισμένο σε οικολογικό χαρτί με καρδούλες και με έναν μεγάλο μπλε φιόγκο για μόστρα στην κορφή."Για την κ. Ι.", αρχίζει να μας αναλύει ο φίλος μας με στόμφο όπως άρμοζε στην περίπτωση, "μία ερωτική σχέση είναι σαν την άμμο."
Νοιώθω το αριστερό μου φρύδι να παίρνει λίγο ύψος.
"Όταν πιάσεις λοιπόν την άμμο μέσα στη χούφτα σου και προσπαθήσεις να την κρατήσεις σφιχτά, τότε όσο περισσότερο σφίγγεις το χέρι σου για να την συγκρατήσεις, τόσο πιο εύκολα και γρήγορα αυτή σου ξεγλυστράει μέσα από τα δάχτυλα."
Περιττό να σου πω ότι εκείνη τη στιγμή το αριστερό μου φρύδι έχει πάρει την ανιούσα κανονικότατα.
Κι ο Η. συνεχίζει ακάθεκτος.
"Αντίθετα, όσο πιο χαλαρά την κρατήσεις στη χούφτα σου, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις οι απώλειες να είναι ελάχιστες, ίσως και μηδαμινές."
Το δεξί φρύδι έχει αποφασίσει να κάνει παρέα στο αριστερό, για να σμίξει μαζί του ευθύς αμέσως σε έκφραση Οβελίξ που είναι έτοιμος να τσουβαλιάσει και να φιμώσει τον Κακοφωνίξ δευτερόλεπτα προ της επερχόμενης άριας.
"Να σου πω κάτι;" τον διακόπτω. "Η κυρία Ι. μπορεί να γουστάρει να παίζει με την άμμο. Δε λέω, κι εγώ το παθαίνω κατά καιρούς. Τελικά όμως, για μένα δεν είναι η άμμος το ζητούμενο, αλλά η πέτρα. Βαριά, σταθερή και στέρεη. Γιατί τα πάντα είναι θέμα επιλογής και όχι ερμηνείας."
Το "άσταδιάλα" δεν θυμάμαι αν το είπα δυνατά ή αν το σκέφτηκα.
Κι επειδή μεράκλωσα τώρα, πάρε ένα Scarborough Fair όπως δεν το έχεις ακούσει ποτέ πριν, από τις νεραϊδοφωνές των παιδιών του Τρίφωνου. Θα πάθεις πλάκα.
Χτύπα και μία Συγχώρεση με συνοδεία τσέλων από τους Apocalyptica - αντί κερασακίου (αυτή η ομοιομορφία μου στις μουσικές με σκοτώνει).
What I've felt
what I've known
never shined through in what I've shown
never be
never see
won't see what might have been
Απόψε πριν κοιμηθώ, λέω να διαβάσω ένα παραμύθι. Νύχτα καλή.
Υ.Γ. Προς τον αγαπημένο μου φίλο Η.:
Στό 'πα, στό 'ταξα και στο υπογράφω. Eίσαι ο μούσος μου.
posted by mindstripper @ 7/26/2006 01:14:00 pm
17 Comments:
Μούστος ήθελες να πεις ε?!:Ρ
Μη σου πω και γλυκό τριαντάφυλλο Angelito. ;-)
Καλημέρες!
Eυτυχώς που δεν μας ποστάρισες Ζιώγαλα (σε έιχα πάρει από φόβο, να σου πω...)
:Ρ
Οι Τριφωνιστές, θέλουν τις σφαλιάρες τους, ε; Πώς το κάνανε έτσι μωρέ; Εγώ θα το ήθελα πιο ψυχεδελικό κι αυτοί το έβγαλαν σαν να το παίζει η ορχήστρα του Σπαθάρη.
καλημέρα
Μανταλένα, αν δεν ήμουν στη δουλειά όπου μας έχουν "κόψει" τα πάντα, ένα "Μόνη ξανά δε θα σ' αφήσω" το είχα ανεβάσει σε χρόνο ντε τε.
Τίποτα πια στην τύχη, τίποτα...
Αγαπάω Ζιώγαλα, λατρεύω Σπαθάρη και προσκυνώ Ερωφίλη, Δημήτρη Υφαντή και Νίκο Κουρουπάκη.
Καλημέρα. :-)
Εμμ που να καταλαβεις τι λεει ο μουσος αν δεν εισαι παντρεμενη καμια 10-20 χρονακια;; :-D
(Mind ανοιξε το gmail σουυυυυυ! :-)) )
Απίθανο το παραμύθι...
Τέλειο...
Καρδούλα μου χρόνια πολλά και καλά για την ονομαστική σου εορτή σήμερα!!!
να έχεις όλα τα καλά του Θεού
να είσαι γερή δυνατή,
με καλό γκόμενο πλούσιο και με μεγάλο παπάρι, που όταν το κάνετε να μην τελειώνει με τίποτα, να πρέπει να τον παρακαλέσεις να σε αφήσει να κοιμηθείς και να του αρέσουν όλες οι στάσεις που σου αρέσουν κι εσένα.
Αυτά.
Σε φιλώ πολύ
Μπεεεε μπεεε μπεεε
Α, να κερδίσεις και το Λόττο...
Αερικό, φυσάς πολύ απ' το σπασμένο μου το τζάμι, και γι αυτό σ' αγαπάω. Σ' ευχαριστώ πολύ! :-*
Sigmund, αυτό το κορίτσι έχει ταλέντο, όχι αστεία. Κι έχει κι άλλα όμορφα παραμύθια, όχι μόνο αυτό (το ξέρω ότι προπαγανδίζω, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς). :-)
Πρόβατε, χαχαχαχαχααααααα! Εσύ το παραξήλωσες. Αυτή η φαντασία ΣΟΥ-εσύ-ΕΣΥ-σου-ΣΟΥ-δικό-ΣΟΥ-εσύ-ΣΟΥ, ρίαλλλι αστόνισεζ μι.
...
Ακούς εκεί να κερδίσω το Λόττο...
Σ' ευχαριστώ πολύ γαμώτη, έχεις πάντα τον τρόπο σου να με συγκινείς.
Mικρη mind!
Παρε ενα .wav ασχετο με Ζιωγαλα κλπ κλπ!
Δε σε λεω τι ειναι και μη δεν το 'χεις μαθει ωσπου να ρθω, μεσ' στην πενταετια λεμε τωρα! :-))))
(Για τη γιορτουλα σου βρε!:-* )
Φιλακια και χρονια πολλα!
Και πως θα γίνει να διαβάσουμε και τα άλλα παραμύθια της;
Αερικούλα, λέγε τί άκουσα μην πάρω το αρεοπλάνο κι έρθω πάνω και σου κατασχέσω όλο το δίσκο (και το φούρνο - και τα ταψιά με τα ροξάκια). :-P
Sigmund, η συγγραφεύς διακοπεύει επί του παρόντος, αλλά έχω την εντύπωση ότι ένα βλέφαρο θα το ρίχνει σε τούτο τον απόμακρο κόσμο των μπλογκς πού και πού. Απευθύνσου στην ίδια για περισσότερες λεπτομέρειες. :-)
@Mind
:-DDDDDDDD
Αμα μου υποσχεθεις οτι σε ευλογο χρονικο διαστημα θα μαθεις να το παιζεις απταιστα κι οταν ερθω (μεσ΄στην πεναετια λεμε) θα εχεις μαθει και να το ερμηνευεις με το δικο σου αφταστο στυλ, τοτε θα σου πω τι ειναι..:-)))))))
..και θα σου ανεβασω κι ολο το σιντακι καπου να εχεις υλικο για τις ελευθερες ωρες σου! :-))))))))))))
Μια χούφτα άμμο, όχι για να την κρατήσεις μες στα χέρια, σφιχτά ή χαλαρά, μα για να σκορπιστεί στη μέρα σου και να την κάνει ολίγον θαλασσινή...
Όμορφος ο τόπος σου.
Κι οι μουσικές μαρτυρούν ψυχή παιδεμένη.
Φιλιά ταξιδεμένα.
..(..μου φυγε ενα τ απο την "πενταετια"..:-) )
Πωπω, τι γίνεται εδώ...
Τι ευχές διαβάζω, χαμπάρι δεν πήρα!
Εννοείται πως οι πιο αγαπημένες μου ευχές έρχονται κατευθείαν πακέτο από το όχι και τόσο μακρινό τελικά νησί όπου όντως διακοπεύω.
(Σ' ευχαριστώ για όσα είπες -κάνω τώρα και καλά ότι κοκκινίζω, χεχε- Κι ήλπιζα να περάσει απαρατήρητο... -λέμε τώρα-)
Πολλά θαλασσινά φιλιά και κυματιστούς χαιρετισμούς!!!
Αερικό, σου υπόσχομαι ότι από Σεπτέμβρη θα το μάθω. Αυτόν τον καιρό, είμαι ανελέητη, έχω αφήσει την κιθαρίτσα μου στη μοίρα της. Πού είναι το Μεθυσμενάκι να μου στείλει τα φωτογραφικά ντοκουμέντα να με ταρακουνήσουνε; Έχεις το λόγο μου, μέτρα μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι. Κι ελεύθερο χρόνο αν δεν έχω, θα τον γεννήσω. Ευχαριστώ ρε κορίτσι. :-)
Καπετάνισσα, βαθιά υποκλίνομαι και σ' ευχαριστώ. Κρατάω την άμμο σου για να φτιάξω ένα όμορφο κέντημα στην ακρογιαλιά.
Νά 'σαι καλά, έχεις πετύχει κατευθείαν στο στόχο. Κι αυτός ο ίδιος ο στόχος, που έχει μάθει να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, σε καλωσoρίζει. :-)
Ελίζα, έτσι πρέπει, να μην παίρνεις χαμπάρι! :-P Να μην κοκκινίζεις καθόλου, σιγά που θα την γλύτωνες κιόλας. Άντε μην κάνουμε joint forces με τον CM και φτιάξουμε κανένα fan club.
Να περνάς καλά εκεί. Και σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου παραμυθένια μου. :-)
Post a Comment
<< Home