@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Monday, March 13, 2006

Υπερφόρτωση

Ένα πλυντήριο που μόλις τελείωσε.
Ένα σπίτι που θέλει καθάρισμα.
Ένα μπλογκ του οποίου η ανανέωση θα πρέπει να μετριαστεί.
Οι παπαγάλοι που μου έχουν κάνει την κουζίνα σαν τα μούτρα τους για άλλη μία μέρα.
Λογαριασμοί που πληρώθηκαν σήμερα μαζεμένοι.
Ένα mp3 player που χάλασε, ένας φακός επαφής που χάθηκε. 250 ευρώ χαράτσι.
Μία ασφάλεια αυτοκινήτου που θα πληρωθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Ένα σέρβις που θα γίνει στο καπάκι.
Φίλοι που θέλω να δω και δεν προλαβαίνω.
Βιβλία που θέλω να διαβάσω και δεν προλαβαίνω.
Ταινίες στον κινηματογράφο που θέλω να δω και δεν προλαβαίνω.
Πίνακες που θα ήθελα να ξεκινήσω και δεν προλαβαίνω.
Η κιθάρα μου, που κάθε φορά που μπαίνω σπίτι με κοιτάει με παράπονο και που δυο φορές τώρα, την έχω δει ως και όνειρο στον ύπνο μου.
Φαγητό που θα έπρεπε να μαγειρεύω να παίρνω στη δουλειά μαζί μου για να τρώω σαν άνθρωπος, αλλά αντί αυτού καρφωμένη στον καναπέ χαζεύω τα φώτα της πόλης για ώρες που κυλούν μέσα σε λίγα μόλις λεπτά.
Τα λουλούδια μου, παραμελημένα. Θέλουν καθάρισμα.
Ένα κρεββάτι που πρέπει κάποια στιγμή να αγοράσω, αλλιώς θα πετάξω και το κομοδινάκι, έτσι, για να έρθω στα ίσα μου.
Εκκρεμότητες με ΔΙΚΑΤΣΑ, εχμ... συγνώμη ΔΟΑΤΑΠ ήθελα να πω. Όταν ασπρίσουν ίσως όλα τα μαλλιά μου, θα έχουν βρει τα ζώα από την Αγγλία το transcript του δεύτερου χρόνου που έχουν χάσει.
Τα CD μου... χωρίς ετικέτες. Κι εκείνο το αγαπημένο μου, που τόσα και τόσα ταξίδια μου έβγαλε στο repeat, ανάθεμα κι αν θυμάμαι πού το έχω βάλει...
Θέλω χρόνο να φτιάξω ένα ίδιο με κείνο.
Θέλω χρόνο να κατεβάσω όλα αυτά που έχω μαζέψει στο Streamload. Οι από κει φίλοι ρωτούν πού είμαι, τί κάνω, γιατί δεν μπαίνω...
Λεφτά για να βάλω wireless.
Τα DVD που στοιβάζονται στο τραπεζάκι του σαλονιού, χωρίς να τα έχω δει μία φορά.
Λεφτά για να πάρω ένα επιπλάκι της προκοπής να τα στοιβάξω νοικοκυρεμένα.
Λεφτά για το ταξίδι στην Αφρική το Σεπτέμβρη.
Λεφτά για το νοίκι κάθε μήνα.
Χρόνο και ησυχία να δουλέψω εκείνα τα δύο projects που έχω για το σπίτι για τους πελάτες που τα περιμένουν.

Λεφτά, λεφτά, λεφτά.
Χρόνος, χρόνος, χρόνος.
Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια.

Ώσπου έρχεται η στιγμή που ο εγκέφαλος χτυπά κόκκινο.
Ρίχνω μία ματιά στον καθρέφτη. Οι άσπρες τρίχες όλο και πληθαίνουν.
Θυμάμαι τον Δημήτρη, μετά θυμάμαι και τον Χάρη (όχι, δεν είναι τα δικά τους τα ονόματα δύο αρχικά μόνο, και Μάκη... συγνώμη, το ξέρω ότι θα σου έρθει απότομο όταν το διαβάσεις).
Σκέφτομαι τον μπαμπά του Η. και τον μπαμπά της Μ.
Έχουν καρκίνο.

Κουνάω το κεφάλι με οίκτο και περιφρόνηση και ρίχνω δυο μούντζες στο ψωριάρικο, σκυθρωπό, μίζερο είδωλο που βλέπω να κλαψουρίζει μπροστά μου εκείνη την ώρα. Αν μπορούσα να το χαστουκίσω θα το έκανα. Αν μπορούσα να το κλωτσήσω, θα το έκανα κι αυτό, με όλη μου τη δύναμη. Και στο κατόπι του, θα έβαζα και μία αγέλη λύκους.

Μερικές φορές, είμαι σίγουρη ότι αυτό που με έχει σώσει στη ζωή μου μέχρι στιγμής, είναι η ίδια μου η μικρότητα.

Λέω να πάω να απλώσω τα ρούχα τώρα. Κι αύριο ίσως πάω να δω και κανένα σινεμά...


posted by mindstripper @ 3/13/2006 09:44:00 pm

37 Comments:

Blogger Unknown said...

αχ τι μας κάνει αυτός ο καθρέφτης και γράφουμε και ωραία κείμενα, μα πιο πολύ μας βοηθάει να κοιτάμε μέσα μας ;)

3/13/2006 11:39:00 pm  
Blogger NetKerveros said...

Ψυχραιμίίίία … είπαμε ψυχραιμία!

3/13/2006 11:56:00 pm  
Blogger xryc agripnia said...

Που να μην ησουν και ταξιδακι το Σ/Κ.

3/13/2006 11:59:00 pm  
Blogger Mirandolina said...

Να ονειρεύεσαι την Αφρική, βρε! (Αφρική; που Αφρική; για πες!)

Κατά τα λοιπά, ευτυχώς που μπήκα και είδα το ποστ σου διότι είχα ετοιμάσει το πλυντήριο, θεωρητικώς περίμενα το νυχτερινό να το βάλω και φυσικά είχα ξεχαστεί στα ιντερνέτια..

3/14/2006 12:30:00 am  
Blogger Oneiros said...

..να μπορούσαμε να κάναμε piñata το μίζερο και παραλυμένο (από την ανάγκη, το φόβο, την έλλειψη θέλησης ++) εαυτό μας, να μιά ενδιαφέρουσα ιδέα.

Νομίζω πάντως πως αυτό το post αποπνέει αισιοδοξία, κατά βάθος. Αν μη τι άλλο, φαίνεται πιά φως στο βάθος του τούνελ ...

3/14/2006 02:08:00 am  
Blogger Chaca-Khan said...

φουλ αισιοδοξία όμως

3/14/2006 03:22:00 am  
Blogger Λαμπρούκος said...

Κοινώς τρίσκατα τα βλέπω τα πράγματα...

3/14/2006 10:32:00 am  
Blogger nyctolouloudo said...

από όλα έχει ο μπαξές....
για σκέψου να μην είχες να κάνεις όλα αυτά;
με άλλα λόγια....

μια χαρά παιδί είσαι!!!

Αφρική ε; βγάλε μία φωτογραφία με αυτό το ψηλό ζωάκι...πως το λένε; α! καμηλοπάρδαλη.. :-))))) !!!

3/14/2006 11:26:00 am  
Blogger Dimitris Nikolsky said...

Είσαι μια πολυάσχολη γυναίκα...Εύγε! Το καλύτερο αγχωλυτικό νομίζω είναι να φαντάζεσαι το ταξίδι στην Αφρική.
Πάντος για καλό και για κακό έλεγξε ότι έχεις σβησμένο το θερμοσίφωνα.

3/14/2006 11:48:00 am  
Blogger Filotas said...

Cofidis mindstripper! Μ΄ ένα τηλεφώνημα καθάρισες!:-)

3/14/2006 12:20:00 pm  
Blogger Blogarismenh said...

όλα θα γίνουν! Ένα- ένα! b cool!κατά τη γνώμη μου καλύτερα ένα σχετικά φορτωμένο πρόγραμμα παρά ένα τίποτα και να βαριέσαι!Χαλαρα όμως ε; όχι πίεση, μας πιέζουν οι άλλοι δεν χρειάζεται να πιεζόμαστε και μονοι μας.
φιλιά φίλη!

3/14/2006 01:46:00 pm  
Blogger Τζων Μπόης said...

Πατάς το κόκκινο κουμπί
Κι όλο το δάκρυ κι ο ιδρώτας
απ' τα σώματα
ανατινάζεται αυτόματα.

Πατάς το κόκκινο κουμπί
και γίνεται η κάμαρα
γίνεται η κάμαρα
παράσταση θαμπή.

Φτάνει να υπάρχει αυτό το κόκκινο κουμπί κάπου εκεί, έστω κι αν χρειάζεται να το ανακαλύψουμε ψαχουλευτά...

3/14/2006 01:57:00 pm  
Blogger northaura said...

keep up...εγώ δεν έχω πλυντήριο, και σε 15 μέρες δε θα 'χω ούτε σπίτι. το μπλογκ ανέρχεται σε σταθερή αξία (κι ας μετριαστεί η ανανέωση).

@armiriki που τα θυμήθηκες τα σκουριασμένη χείλη ρε γαμώτη;

3/14/2006 02:41:00 pm  
Blogger eco-galaxy said...

...όχι πως θα νοιώσεις πολύ καλύτερα, αλλά νομίζω όλοι πάνω-κάτω στα ίδια είμαστε! keep on smiling λοιπόν...και προσφέρομαι να βοηθήσω με το καθάρισμα των λουλουδιών πάντως, θέλουν κι αυτά το χαιδολόγημα τους ξέρεις!

3/14/2006 02:41:00 pm  
Blogger Τζων Μπόης said...

northaura, «τα σκουριασμένα χείλια» είναι δίσκος κλασικός, δε ξεχνιέται με τίποτε, «το κόκκινο κουμπί ήταν το πρώτο διαμαντένιο track, ακολουθούν άλλα 10, με καλύτερο κατά τη γνώμη μου το «Πως έφυγες»...μείνε συντονισμένος και θα υπάρξει στο μέλλον και σχετικό Post στο blog μου

3/14/2006 02:55:00 pm  
Blogger northaura said...

armiriki μαζί σου είμαι, απλά είναι από τους δίσκους που με τσακίζουν (και ειδικά το "πως έφυγες") και ξέρεις πώς είναι η κακιά η ώρα

3/14/2006 06:30:00 pm  
Blogger vasvoe said...

όλα θα γίνουν :))

3/14/2006 10:10:00 pm  
Blogger Βασιλική Παπαδημητρίου said...

καλημερουδιααα!
εγω μπορω να βοηθησω καπου καλο μου? πες ναι και εφτασα...
γιαγια αμεσου δρασεωςςςςς!!!
;)

3/15/2006 10:18:00 am  
Blogger Juanita La Quejica said...

Καλημέρα! Ξεκίνα από το δισκάκι του Κοκοβιού και άρχισε να "ταξιδεύεις".

3/15/2006 10:44:00 am  
Blogger mindstripper said...

Πνεύμα, στα δύσκολα κάνει τα κουμάντα του ο άνθρωπος, εκεί φαίνεται και το μέσα και το έξω του. Πολλά φιλιά. ;-)

Ανδρέα, καλή η ψυχραιμία, αλλά ακόμα καλύτερη η ψυχραιμία, ε; Καλημέρες! :-)

Archive, γι αυτόν ακριβώς το λόγο επήλθε η υπερφόρτωσις. Αν ήταν κανένα πενταήμερο θα έπεφτε ο γενικός. :-P

Μιραντολίνα, πρόκειται για την Νότια Αφρική, όπου τον Σεπτέμβρη θα παντρευτεί ένας ξάδερφος αγαπημένος σαν αδερφός. Προς Μπλουμφοντέιν μεριά (εγώ τα φοβάμαι όλ' αυτά τα πάρκα με τα λιοντάρια και τους πάνθηρες να σου πω την αλήθεια - είμαι μεγάλη χeστρα).
Μεγάλη εφεύρεση το νυχτερινό ρεύμα, να υπήρχε και μία ανακάλυψη για το αντίστοιχο αυτόματο άπλωμα τί ωραία που θα ήτανε... ;-)

Αστέρη, πολύ ωραία η ιδέα σου! Piñata world, με γλυκά και χρώματα και μεταμφιεσμένες φοβίες. Και ναι, πάντα θα υπάρχει μία ιδέα φωτός, είτε μέσα, είτε βαθυά πέρα, στο τέλος του τούνελ. :-)

Chaca-Khan φίλε μου, you read my mind. Φουλ στοπ. ;-)

Λαμπρούκο μου, θα καλοκαιριάσει και μαζί με τα σύννεφα, θα σκορπίσουν και πολλές έννοιες (είσαι ένας Νομάρχης μάλαμα, εγώ αυτό έχω να πω - κι ας είσαι και Μπαοκτζής). :-P

Μεθυσμενάκι, έκατσα και συλλογίστηκα την ερώτησή σου... Αν δεν τα είχα κάνει όλ' αυτά τελικά, όλο και κάτι άλλο θα είχα σκεφτεί (ή αλλιώς, τί έχουν τα έρμα και ψοφάνε). :-P
Θα σου φέρω γω αμανάτι μία φωτογραφία αγκαζέ με μία στρουθοκάμηλο. Τύφλα να έχουν τα σταντ απ κόμεντι. :-)

Δημήτρη, νά 'σαι καλά, αλλά μακάρι να ήμουν στ' αλήθεια μία πολυάσχολη γυναίκα. Τα δύο τρίτα της ημέρας μου φεύγουν στη δουλειά (όπως είναι και η περίπτωση για τόσους άλλους ανθρώπους βέβαια), κι αυτό είναι που με κάνει να "κλωτσάω" τελικά (αυτό με το θερμοσίφωνα πού το ήξερες, μπας και έχουμε κοινούς γνωστούς;) :-P

Angelito, θα κρατήσω την συμβουλή σου για μελλοντική χρήση. Κάτι ξές εσύ και το λες, κάτι ξές... :-)

Blogarismenh, ε, τί να σου πω και σένα. Ή μάλλον τί να μου πω και μένα. Κατάλαβες... Φιλιά πολλά ρε φιλενάδα, κι όλα καλά εύχομαι. :-)

Αρμυρίκι, καλά λέει ο Northy, θυμήθηκες δίσκο αγαπημένο που τσακίζει, αλλά χαλάλι της μεγάλης Κυρίας (και χαλάλι μας κι εμάς).
Μόνο ψαχουλευτά πρέπει να το ανακαλύψουμε το κόκκινο κουμπί. Για να μην το φοβηθούμε και να μην μας φοβηθεί κι αυτό. ;-)

Northy, ντεν έκει πλυντήριο καρντιά μου; :-P Δεν πειράζει, σε 15 μερούλες, μια καινούργια αρχή σε περιμένει κι ένα νέο σπίτι θα σε υποδεχθεί (σημείωσέ το όμως, να τσεκάρεις αν έχει νυχτερινό ρεύμα). ;-)

Eco-galaxy, έχεις απόλυτο δίκιο. Και το χαϊδολόγημά τους θέλουνε, και τα χαμόγελά τους και τη μουσικούλα τους. Πάντως, ένα χεράκι θα το χρειαστώ σε μελλοντική μεταφύτευση κάκτου που από τα πολλά χαϊδολογήματα έχει εξελιχθεί σε γίγαντα. Να έχεις το νου σου. ;-)

Γιάννη, Mango Groove είπες; Ονομαστικώς δεν τους ξέρω. Να έχεις το CD έτοιμο (θα τα καταφέρω να σε χωρέσω σε καμμιά βαλίτσα και θα σε πάρω μαζί, μη μου μελαγχολείς). Φιλιά πολλά πολλά. :-)

Vas, no need to panic, ε;... Τα φιλιά μου, να είσαι καλά! :-)

Γεια σου βρε Βασιλική! Δεν τις παιδεύω εγώ τις γιαγιούλες γιατί τις αγαπάω πολύ, αλλά και μόνο που έτρεξες προς βοήθειά μου, κερνάω ό,τι θες. Καλημέρα. :-)

Καλημέρα Juanita μου. Προς το παρόν ακούω για εκατοστή δέκατη όγδοη φορά τα "Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας". Νά 'σαι καλά που έβαλες κι εσύ το χεράκι σου για να κάνει ο Angelito το αφιερωματάκι που έκανε. ;-)

3/15/2006 02:38:00 pm  
Blogger drskafidas said...

mou eleipse to blog sou!

3/15/2006 04:39:00 pm  
Blogger αερας said...

τωρα ..δεν καταλαβα..σορυ...παραπονακια ειναι ολα αυτα.
μια και τα δικα μου δυο τριτα ,καποιες μερες και παραπανω, ειναι γραφειο ,θα θελα να πω ,ετσι ταπεινα οτι η ζωη ειναι ωραια !
αρκει να την ζεις.
οπου ,οπως ,οποτε!

καλησπερες.

3/15/2006 04:43:00 pm  
Blogger Melina's Art said...

Πολύ καλησπέρα :)
Άργησα λίγο να κάνω τους "γύρους" μου στα blogs αλλά τα κατάφερα.
Έχω και γω μια λίστα σα τη δική σου! Και τελικά ξέρεις τι είπα;
Κάτσε ρε.. μισό, γιατί αγχώνεσαι; Όλα θα γίνουν σιγά σιγά. Όλα μαζί πάντως δε γίνονται άρα, βάζουμε αφενώς προτεραιότητες και αφετέρου πρόγραμμα. Και στη τελική κι'αν δε κάψεις ένα cd δε χάθηκε ο κόσμος, αν δε δεις ένα έργο στο cinema πάλι δε χάθηκε ο κόσμος, θα τα κάνεις αυριο, μεθαύριο, την επόμενη εβδομάδα! Μη σε ορίζουν οι λίστες. Εσύ να τις ορίζεις.
Υποχρεώσεις και προτεραιότητες όπως νοίκι, ασφάλειες και λοιπά έξοδα είναι κάτι άλλο, αλλά και αυτά βγαίνουνε με ...λίγη καλή θέληση, υπομονή και επιμονή!
ps.σου απάντησα και στο σχόλιο σου στο ατελιέ, μου - για δες, ίσως σε ενδιαφέρει :)

3/15/2006 05:19:00 pm  
Blogger nonplayer said...

Τέρμα οι ενοχές...

Για να συμπαρασταθείς σε όσους προς το παρόν σε φέρνουν στα ίσια σου δείχνοντάς σου το χειρότερο, πρέπει εσύ να εισαι καλά. Και δεν έπεσε η ζάχαρη στο νερό αν κι εσύ είσια κάποιες φορές πηγμένη, μην αυτοενοχοποιείσαι, στη ζωή είναι όολα...

3/15/2006 09:34:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Σκαφιδά, έτσι εξαφανίζεται ο κόσμος παιδί μου; Την επόμενη φορά θα πάρω παραμάσχαλα την ταυρομαχική σημαία και τη σπάθα και θα έρθω να διαμαρτυρηθώ. :-P Γουέλκομ, γουέλκομ!

Αέρα, καλώς ήρθες. :-)
Καλά κατάλαβες, παραπονάκια, μικρότητες, προβλήματα που υφίστανται not όλ' αυτά που γράφω. Η πραγματικότητα είναι γύρω μας και ή δεν την κοιτάμε πια, ή την έχουμε ξεχάσει. Αλλά να, είμαι λίγο αχόρταγη μερικές φορές, θέλω πιο πολύ καθαρό χρόνο γι αυτό το "οπου, οπως, οποτε". Θα μου πεις, αν τον είχα, ίσως και να μην ευχαριστιόμουν όπως ευχαριστιέμαι τώρα αυτό το "όποτε", όταν έρχεται. Μπορεί και να μην το αποζητούσα τόσο πολύ.
Λα βίτα ε μπέλα λοιπόν και καλησπέρα και σε σένα. :-)

Kουρκουμπίνι, προς το παρόν ο μπλόγκερ μου έχει ρίξει πόρτα στο ατελιέ σου, αλλά δεν θα του περάσει έτσι, θα συνεχίσω να προσπαθώ. :-) Έχεις δίκιο, το παν είναι οι προτεραιότητες και η ψυχραιμίίίία που είπε κι ο φίλος μου ο Κέρβερος πιο πάνω. Έρχεται κι ένα πλατύ χαμόγελο στο καπάκι, διαβάζοντας σχόλια σαν το δικό σου, και πάει... τέλεψε η υπόθεσις. Τα φιλιά μου προς το παρόν, και θα επισκεφτώ το ατελιέ σου όταν ο μπλόγκερ μου δώσει το ελευθέρας.

Μαίανδρε, ωχ, ωχ, ωχ... έδωσα σημάδια αυτοενοχοποίησης; Θα αυτομαστιγωθώ αμέσως (είπα, θα αυτομαστιγωθώ, άσε κάτω το τηλέφωνο, αμέσως να δώσεις το πρόσταγμα εσύ...)
Να το πω όπως το έλεγε κι ο Παντελής με τους Λαθρεπιβάτες;
"Δε φταίω γω που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή..."
Φιλιά πολλά (γαμώτη μου).

3/15/2006 11:51:00 pm  
Blogger Melina's Art said...

Α και να σας πω κυρία Μεθυσμένα Χρωματάκια μου! Έχω τα clopyrights πασας καμηλοπάρδαλης (και αναφοράς της) εντός μπλογκόσφαιρας! Ως εκ τούτου παρακαλείστε να καταβάλλετε πρόστιμο, ΦΠΑ, φακελάκι, 3 κιλά μέλι και μια μυγοσκοτώστρα στα ταμεία μας! :p

3/16/2006 01:15:00 am  
Blogger nyctolouloudo said...

και να σας πω και εγώ κυρία κουρκουμπίνι μου...τα καμηλοπαρδαλέ σας clopyrights δεν τα αναγνωρίζω...! έχω κοιτάξει τη φύση εδώ και πολλά χρόνια στα χαρτιά της...!

πρόστιμο δεν έχει
ΦΠΑ ούτε με μπαζούκας
φακελάκι; αα! ώστε από αυτές είσαστε..!
μέλι ουδέν πρόβλημα...
λαδάκι δώρο από εμένα...(αυτό το ξεχάσατε )

με τη μυγοσκοτώστρα δεν είναι ξεκάθαρο. για αρσενικές ή για θηλυκές είναι!!!!

3/16/2006 06:11:00 am  
Blogger Βασιλική Παπαδημητρίου said...

καλημερααα! κερνας? κατι σαν Πετρελη (που εχει και αναλογο ασμα..) εχεις?... ή αντε εστω κατι σε Σακη ( θα σου κανω μακαρονια με κιμα αν πεινας...)?...
;P

3/16/2006 10:52:00 am  
Blogger nonplayer said...

Πεινάω όμως εγώ τώρα που το αναφέρατε....

3/16/2006 11:28:00 am  
Blogger Juanita La Quejica said...

Κι εγώ, μεσημέριασε, δίκιο έχεις Μαίανδρε!

3/16/2006 01:59:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Αχ Vasiliki μου, σ' ευχαριστώ, αλλά το πήρα απόφαση πια και ξεκίνησα δίαιτα. Κράτα ένα ρέιν-τσέκ για κανένα δίμηνο ακόμα, ε; Και κανένα παγωτάκι (δίκιλο) για επιδόρπιο. ;-)

Στρατηγέ μου, μη μιλάς για πείνες εσύ. Αυτό το κουλούρι θα στο στείλω ταχυδρομικώς καμμιά ώρα! :-P

Χουανίτα, άστα αυτά, εσύ είσαι επικίνδυνη! Δεν μπαίνω πια στο μπλογκ σου πριν το μεσημεριανό γιατί, από τα σάλια, έχει βραχυκυκλώσει επανειλημμένα το πληκτρολόγιο με τις φωτογραφίες που ποστάρεις κατά καιρούς. :-P

3/16/2006 02:25:00 pm  
Blogger Γιουτζίν said...

Καλησπέρα,
εγώ θα έλεγα να δώσεις μια αγκαλιά σε αυτό το
"ψωριάρικο, σκυθρωπό, μίζερο είδωλο που βλέπεις να κλαψουρίζει μπροστά σου εκείνη την ώρα"

3/16/2006 04:26:00 pm  
Blogger Βασιλική Παπαδημητρίου said...

καλημερα! α! και 'συ?
join the club...λοιπον!
;)

3/17/2006 01:25:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Γιουτζίν, μερικές φορές το παίζουμε θύματα στον ίδιο μας τον εαυτό χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι. Και μετά, έτσι πως βολεύει κιόλας, το συνηθίζουμε κι αποκτούμε αυτόματα τη νοοτροπία ενός γιάπι loser. Γι αυτό λοιπόν, μερικές κλωτσιές εγώ τις επιτρέπω πού και πού (από μένα για μένα πάντα), έτσι για να ανάβουν και τα αίματα.
Αλλά για ετούτη τη δική σου αγκαλιά, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ! :-)

Καλό ΣουΚου all. :-)

3/17/2006 05:18:00 pm  
Blogger eryx-t said...

"Η ζωή είναι δύσκολη και μετά πεθαίνεις"... έτσι δεν είναι; Αυτό ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει.
Ειδικά σε έναν κόσμο όπου κάθε τόσο η εφορία απλώνει τη χερούκλα της, οι ασφαλιστικές απλώνουν τη χερούκλα τους, όλοι απλώνουν τη χερούκλα τους και τα οχήματα και οι συσκευές υπόκεινται σε εκείνους τους διαβολεμένους νόμους της φθοράς.
Ειδικά σε ένα κόσμο όπου τα πλυντήρια έχουν μάθει να κάνουν μισές δουλειές και να σε κοιτούν με απάθεια όταν έρχεται η ώρα για το άπλωμα.
Ειδικά σε ένα σύμπαν όπου όλα έχουν την τάση να διαλύονται (2ος νόμος της θερμοδυναμικής) και χρειάζεται διαρκώς να παλεύεις για να τα βάζεις σε τάξη.
Ξέρεις όσο το σκέφτομαι, τόσο με εκπλήσσει: Τι θράσος το έχουμε να στεκόμαστε έτσι, ως Δαυιδ έναντι Γολιάθ, απέναντι σε έναν νόμο του σύμπαντος και να του τη σπάμε τόσο άγρια.

Βγάζεις όμως και ωραίες φωτογραφίες :-) Μ' ετούτη εδώ θαρρείς κι είσαι πάνω σε μοτοσυκλέτα που τρέχει διαβολεμένα μέσα σε εφιάλτη... Όμως έχει δίκιο ο Oneiros, έχει και φως στο βάθος! Τώρα αν είναι Αφρική στο βάθος του τούνελ δεν μπορώ να διακρίνω...

3/18/2006 02:51:00 pm  
Blogger τσέλιγκας said...

Καλημέρα με τη συνοδεία Πορτοκάλογλου και "Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε, έξω απ'το τούνελ" :-)

3/18/2006 07:13:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Eryx-t, ποιός ξέρει... μπορεί να είναι η Αφρική, μπορεί ακόμα και κείνο το άσπρο της μπουγάδας τελικά. :-)
Ξεκίνησα να γράφω ποιά ωρα και υπό ποίες συνθήκες τραβήχτηκε η φωτογραφία, αλλά τελικά το έσβησα. Η δική σου ερμηνεία μου αρέσει περισσότερο από την πραγματικότητα που έχω εγώ στο νου μου. Μη σου πω ότι κάπου εκεί στα σκοτάδια έχω αρχίσει να ξεχωρίζω κρυμμένη και μία σφεντόνα δηλαδή... ;-)

Τσέλιγκα, εμένα Πορτοκάλογλου δώσε μου ν' ακούω (αμονγκ άδερζ), κι άσε με λίγο ακόμα μέσα στο τούνελ, δεν πειράζει. ;-)

3/19/2006 10:29:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home