Υπερφόρτωση
Ένα πλυντήριο που μόλις τελείωσε.Ένα σπίτι που θέλει καθάρισμα.
Ένα μπλογκ του οποίου η ανανέωση θα πρέπει να μετριαστεί.
Οι παπαγάλοι που μου έχουν κάνει την κουζίνα σαν τα μούτρα τους για άλλη μία μέρα.
Λογαριασμοί που πληρώθηκαν σήμερα μαζεμένοι.
Ένα mp3 player που χάλασε, ένας φακός επαφής που χάθηκε. 250 ευρώ χαράτσι.
Μία ασφάλεια αυτοκινήτου που θα πληρωθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Ένα σέρβις που θα γίνει στο καπάκι.
Φίλοι που θέλω να δω και δεν προλαβαίνω.
Βιβλία που θέλω να διαβάσω και δεν προλαβαίνω.
Ταινίες στον κινηματογράφο που θέλω να δω και δεν προλαβαίνω.
Πίνακες που θα ήθελα να ξεκινήσω και δεν προλαβαίνω.
Η κιθάρα μου, που κάθε φορά που μπαίνω σπίτι με κοιτάει με παράπονο και που δυο φορές τώρα, την έχω δει ως και όνειρο στον ύπνο μου.
Φαγητό που θα έπρεπε να μαγειρεύω να παίρνω στη δουλειά μαζί μου για να τρώω σαν άνθρωπος, αλλά αντί αυτού καρφωμένη στον καναπέ χαζεύω τα φώτα της πόλης για ώρες που κυλούν μέσα σε λίγα μόλις λεπτά.
Τα λουλούδια μου, παραμελημένα. Θέλουν καθάρισμα.
Ένα κρεββάτι που πρέπει κάποια στιγμή να αγοράσω, αλλιώς θα πετάξω και το κομοδινάκι, έτσι, για να έρθω στα ίσα μου.
Εκκρεμότητες με ΔΙΚΑΤΣΑ, εχμ... συγνώμη ΔΟΑΤΑΠ ήθελα να πω. Όταν ασπρίσουν ίσως όλα τα μαλλιά μου, θα έχουν βρει τα ζώα από την Αγγλία το transcript του δεύτερου χρόνου που έχουν χάσει.
Τα CD μου... χωρίς ετικέτες. Κι εκείνο το αγαπημένο μου, που τόσα και τόσα ταξίδια μου έβγαλε στο repeat, ανάθεμα κι αν θυμάμαι πού το έχω βάλει...
Θέλω χρόνο να φτιάξω ένα ίδιο με κείνο.
Θέλω χρόνο να κατεβάσω όλα αυτά που έχω μαζέψει στο Streamload. Οι από κει φίλοι ρωτούν πού είμαι, τί κάνω, γιατί δεν μπαίνω...
Λεφτά για να βάλω wireless.
Τα DVD που στοιβάζονται στο τραπεζάκι του σαλονιού, χωρίς να τα έχω δει μία φορά.
Λεφτά για να πάρω ένα επιπλάκι της προκοπής να τα στοιβάξω νοικοκυρεμένα.
Λεφτά για το ταξίδι στην Αφρική το Σεπτέμβρη.
Λεφτά για το νοίκι κάθε μήνα.
Χρόνο και ησυχία να δουλέψω εκείνα τα δύο projects που έχω για το σπίτι για τους πελάτες που τα περιμένουν.
Λεφτά, λεφτά, λεφτά.
Χρόνος, χρόνος, χρόνος.
Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια.
Ώσπου έρχεται η στιγμή που ο εγκέφαλος χτυπά κόκκινο.
Ρίχνω μία ματιά στον καθρέφτη. Οι άσπρες τρίχες όλο και πληθαίνουν.
Θυμάμαι τον Δημήτρη, μετά θυμάμαι και τον Χάρη (όχι, δεν είναι τα δικά τους τα ονόματα δύο αρχικά μόνο, και Μάκη... συγνώμη, το ξέρω ότι θα σου έρθει απότομο όταν το διαβάσεις).
Σκέφτομαι τον μπαμπά του Η. και τον μπαμπά της Μ.
Έχουν καρκίνο.
Κουνάω το κεφάλι με οίκτο και περιφρόνηση και ρίχνω δυο μούντζες στο ψωριάρικο, σκυθρωπό, μίζερο είδωλο που βλέπω να κλαψουρίζει μπροστά μου εκείνη την ώρα. Αν μπορούσα να το χαστουκίσω θα το έκανα. Αν μπορούσα να το κλωτσήσω, θα το έκανα κι αυτό, με όλη μου τη δύναμη. Και στο κατόπι του, θα έβαζα και μία αγέλη λύκους.
Μερικές φορές, είμαι σίγουρη ότι αυτό που με έχει σώσει στη ζωή μου μέχρι στιγμής, είναι η ίδια μου η μικρότητα.
Λέω να πάω να απλώσω τα ρούχα τώρα. Κι αύριο ίσως πάω να δω και κανένα σινεμά...
posted by mindstripper @ 3/13/2006 09:44:00 pm
37 Comments:
αχ τι μας κάνει αυτός ο καθρέφτης και γράφουμε και ωραία κείμενα, μα πιο πολύ μας βοηθάει να κοιτάμε μέσα μας ;)
Ψυχραιμίίίία … είπαμε ψυχραιμία!
Που να μην ησουν και ταξιδακι το Σ/Κ.
Να ονειρεύεσαι την Αφρική, βρε! (Αφρική; που Αφρική; για πες!)
Κατά τα λοιπά, ευτυχώς που μπήκα και είδα το ποστ σου διότι είχα ετοιμάσει το πλυντήριο, θεωρητικώς περίμενα το νυχτερινό να το βάλω και φυσικά είχα ξεχαστεί στα ιντερνέτια..
..να μπορούσαμε να κάναμε piñata το μίζερο και παραλυμένο (από την ανάγκη, το φόβο, την έλλειψη θέλησης ++) εαυτό μας, να μιά ενδιαφέρουσα ιδέα.
Νομίζω πάντως πως αυτό το post αποπνέει αισιοδοξία, κατά βάθος. Αν μη τι άλλο, φαίνεται πιά φως στο βάθος του τούνελ ...
φουλ αισιοδοξία όμως
Κοινώς τρίσκατα τα βλέπω τα πράγματα...
από όλα έχει ο μπαξές....
για σκέψου να μην είχες να κάνεις όλα αυτά;
με άλλα λόγια....
μια χαρά παιδί είσαι!!!
Αφρική ε; βγάλε μία φωτογραφία με αυτό το ψηλό ζωάκι...πως το λένε; α! καμηλοπάρδαλη.. :-))))) !!!
Είσαι μια πολυάσχολη γυναίκα...Εύγε! Το καλύτερο αγχωλυτικό νομίζω είναι να φαντάζεσαι το ταξίδι στην Αφρική.
Πάντος για καλό και για κακό έλεγξε ότι έχεις σβησμένο το θερμοσίφωνα.
Cofidis mindstripper! Μ΄ ένα τηλεφώνημα καθάρισες!:-)
όλα θα γίνουν! Ένα- ένα! b cool!κατά τη γνώμη μου καλύτερα ένα σχετικά φορτωμένο πρόγραμμα παρά ένα τίποτα και να βαριέσαι!Χαλαρα όμως ε; όχι πίεση, μας πιέζουν οι άλλοι δεν χρειάζεται να πιεζόμαστε και μονοι μας.
φιλιά φίλη!
Πατάς το κόκκινο κουμπί
Κι όλο το δάκρυ κι ο ιδρώτας
απ' τα σώματα
ανατινάζεται αυτόματα.
Πατάς το κόκκινο κουμπί
και γίνεται η κάμαρα
γίνεται η κάμαρα
παράσταση θαμπή.
Φτάνει να υπάρχει αυτό το κόκκινο κουμπί κάπου εκεί, έστω κι αν χρειάζεται να το ανακαλύψουμε ψαχουλευτά...
keep up...εγώ δεν έχω πλυντήριο, και σε 15 μέρες δε θα 'χω ούτε σπίτι. το μπλογκ ανέρχεται σε σταθερή αξία (κι ας μετριαστεί η ανανέωση).
@armiriki που τα θυμήθηκες τα σκουριασμένη χείλη ρε γαμώτη;
...όχι πως θα νοιώσεις πολύ καλύτερα, αλλά νομίζω όλοι πάνω-κάτω στα ίδια είμαστε! keep on smiling λοιπόν...και προσφέρομαι να βοηθήσω με το καθάρισμα των λουλουδιών πάντως, θέλουν κι αυτά το χαιδολόγημα τους ξέρεις!
northaura, «τα σκουριασμένα χείλια» είναι δίσκος κλασικός, δε ξεχνιέται με τίποτε, «το κόκκινο κουμπί ήταν το πρώτο διαμαντένιο track, ακολουθούν άλλα 10, με καλύτερο κατά τη γνώμη μου το «Πως έφυγες»...μείνε συντονισμένος και θα υπάρξει στο μέλλον και σχετικό Post στο blog μου
armiriki μαζί σου είμαι, απλά είναι από τους δίσκους που με τσακίζουν (και ειδικά το "πως έφυγες") και ξέρεις πώς είναι η κακιά η ώρα
όλα θα γίνουν :))
καλημερουδιααα!
εγω μπορω να βοηθησω καπου καλο μου? πες ναι και εφτασα...
γιαγια αμεσου δρασεωςςςςς!!!
;)
Καλημέρα! Ξεκίνα από το δισκάκι του Κοκοβιού και άρχισε να "ταξιδεύεις".
Πνεύμα, στα δύσκολα κάνει τα κουμάντα του ο άνθρωπος, εκεί φαίνεται και το μέσα και το έξω του. Πολλά φιλιά. ;-)
Ανδρέα, καλή η ψυχραιμία, αλλά ακόμα καλύτερη η ψυχραιμία, ε; Καλημέρες! :-)
Archive, γι αυτόν ακριβώς το λόγο επήλθε η υπερφόρτωσις. Αν ήταν κανένα πενταήμερο θα έπεφτε ο γενικός. :-P
Μιραντολίνα, πρόκειται για την Νότια Αφρική, όπου τον Σεπτέμβρη θα παντρευτεί ένας ξάδερφος αγαπημένος σαν αδερφός. Προς Μπλουμφοντέιν μεριά (εγώ τα φοβάμαι όλ' αυτά τα πάρκα με τα λιοντάρια και τους πάνθηρες να σου πω την αλήθεια - είμαι μεγάλη χeστρα).
Μεγάλη εφεύρεση το νυχτερινό ρεύμα, να υπήρχε και μία ανακάλυψη για το αντίστοιχο αυτόματο άπλωμα τί ωραία που θα ήτανε... ;-)
Αστέρη, πολύ ωραία η ιδέα σου! Piñata world, με γλυκά και χρώματα και μεταμφιεσμένες φοβίες. Και ναι, πάντα θα υπάρχει μία ιδέα φωτός, είτε μέσα, είτε βαθυά πέρα, στο τέλος του τούνελ. :-)
Chaca-Khan φίλε μου, you read my mind. Φουλ στοπ. ;-)
Λαμπρούκο μου, θα καλοκαιριάσει και μαζί με τα σύννεφα, θα σκορπίσουν και πολλές έννοιες (είσαι ένας Νομάρχης μάλαμα, εγώ αυτό έχω να πω - κι ας είσαι και Μπαοκτζής). :-P
Μεθυσμενάκι, έκατσα και συλλογίστηκα την ερώτησή σου... Αν δεν τα είχα κάνει όλ' αυτά τελικά, όλο και κάτι άλλο θα είχα σκεφτεί (ή αλλιώς, τί έχουν τα έρμα και ψοφάνε). :-P
Θα σου φέρω γω αμανάτι μία φωτογραφία αγκαζέ με μία στρουθοκάμηλο. Τύφλα να έχουν τα σταντ απ κόμεντι. :-)
Δημήτρη, νά 'σαι καλά, αλλά μακάρι να ήμουν στ' αλήθεια μία πολυάσχολη γυναίκα. Τα δύο τρίτα της ημέρας μου φεύγουν στη δουλειά (όπως είναι και η περίπτωση για τόσους άλλους ανθρώπους βέβαια), κι αυτό είναι που με κάνει να "κλωτσάω" τελικά (αυτό με το θερμοσίφωνα πού το ήξερες, μπας και έχουμε κοινούς γνωστούς;) :-P
Angelito, θα κρατήσω την συμβουλή σου για μελλοντική χρήση. Κάτι ξές εσύ και το λες, κάτι ξές... :-)
Blogarismenh, ε, τί να σου πω και σένα. Ή μάλλον τί να μου πω και μένα. Κατάλαβες... Φιλιά πολλά ρε φιλενάδα, κι όλα καλά εύχομαι. :-)
Αρμυρίκι, καλά λέει ο Northy, θυμήθηκες δίσκο αγαπημένο που τσακίζει, αλλά χαλάλι της μεγάλης Κυρίας (και χαλάλι μας κι εμάς).
Μόνο ψαχουλευτά πρέπει να το ανακαλύψουμε το κόκκινο κουμπί. Για να μην το φοβηθούμε και να μην μας φοβηθεί κι αυτό. ;-)
Northy, ντεν έκει πλυντήριο καρντιά μου; :-P Δεν πειράζει, σε 15 μερούλες, μια καινούργια αρχή σε περιμένει κι ένα νέο σπίτι θα σε υποδεχθεί (σημείωσέ το όμως, να τσεκάρεις αν έχει νυχτερινό ρεύμα). ;-)
Eco-galaxy, έχεις απόλυτο δίκιο. Και το χαϊδολόγημά τους θέλουνε, και τα χαμόγελά τους και τη μουσικούλα τους. Πάντως, ένα χεράκι θα το χρειαστώ σε μελλοντική μεταφύτευση κάκτου που από τα πολλά χαϊδολογήματα έχει εξελιχθεί σε γίγαντα. Να έχεις το νου σου. ;-)
Γιάννη, Mango Groove είπες; Ονομαστικώς δεν τους ξέρω. Να έχεις το CD έτοιμο (θα τα καταφέρω να σε χωρέσω σε καμμιά βαλίτσα και θα σε πάρω μαζί, μη μου μελαγχολείς). Φιλιά πολλά πολλά. :-)
Vas, no need to panic, ε;... Τα φιλιά μου, να είσαι καλά! :-)
Γεια σου βρε Βασιλική! Δεν τις παιδεύω εγώ τις γιαγιούλες γιατί τις αγαπάω πολύ, αλλά και μόνο που έτρεξες προς βοήθειά μου, κερνάω ό,τι θες. Καλημέρα. :-)
Καλημέρα Juanita μου. Προς το παρόν ακούω για εκατοστή δέκατη όγδοη φορά τα "Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας". Νά 'σαι καλά που έβαλες κι εσύ το χεράκι σου για να κάνει ο Angelito το αφιερωματάκι που έκανε. ;-)
mou eleipse to blog sou!
τωρα ..δεν καταλαβα..σορυ...παραπονακια ειναι ολα αυτα.
μια και τα δικα μου δυο τριτα ,καποιες μερες και παραπανω, ειναι γραφειο ,θα θελα να πω ,ετσι ταπεινα οτι η ζωη ειναι ωραια !
αρκει να την ζεις.
οπου ,οπως ,οποτε!
καλησπερες.
Πολύ καλησπέρα :)
Άργησα λίγο να κάνω τους "γύρους" μου στα blogs αλλά τα κατάφερα.
Έχω και γω μια λίστα σα τη δική σου! Και τελικά ξέρεις τι είπα;
Κάτσε ρε.. μισό, γιατί αγχώνεσαι; Όλα θα γίνουν σιγά σιγά. Όλα μαζί πάντως δε γίνονται άρα, βάζουμε αφενώς προτεραιότητες και αφετέρου πρόγραμμα. Και στη τελική κι'αν δε κάψεις ένα cd δε χάθηκε ο κόσμος, αν δε δεις ένα έργο στο cinema πάλι δε χάθηκε ο κόσμος, θα τα κάνεις αυριο, μεθαύριο, την επόμενη εβδομάδα! Μη σε ορίζουν οι λίστες. Εσύ να τις ορίζεις.
Υποχρεώσεις και προτεραιότητες όπως νοίκι, ασφάλειες και λοιπά έξοδα είναι κάτι άλλο, αλλά και αυτά βγαίνουνε με ...λίγη καλή θέληση, υπομονή και επιμονή!
ps.σου απάντησα και στο σχόλιο σου στο ατελιέ, μου - για δες, ίσως σε ενδιαφέρει :)
Τέρμα οι ενοχές...
Για να συμπαρασταθείς σε όσους προς το παρόν σε φέρνουν στα ίσια σου δείχνοντάς σου το χειρότερο, πρέπει εσύ να εισαι καλά. Και δεν έπεσε η ζάχαρη στο νερό αν κι εσύ είσια κάποιες φορές πηγμένη, μην αυτοενοχοποιείσαι, στη ζωή είναι όολα...
Σκαφιδά, έτσι εξαφανίζεται ο κόσμος παιδί μου; Την επόμενη φορά θα πάρω παραμάσχαλα την ταυρομαχική σημαία και τη σπάθα και θα έρθω να διαμαρτυρηθώ. :-P Γουέλκομ, γουέλκομ!
Αέρα, καλώς ήρθες. :-)
Καλά κατάλαβες, παραπονάκια, μικρότητες, προβλήματα που υφίστανται not όλ' αυτά που γράφω. Η πραγματικότητα είναι γύρω μας και ή δεν την κοιτάμε πια, ή την έχουμε ξεχάσει. Αλλά να, είμαι λίγο αχόρταγη μερικές φορές, θέλω πιο πολύ καθαρό χρόνο γι αυτό το "οπου, οπως, οποτε". Θα μου πεις, αν τον είχα, ίσως και να μην ευχαριστιόμουν όπως ευχαριστιέμαι τώρα αυτό το "όποτε", όταν έρχεται. Μπορεί και να μην το αποζητούσα τόσο πολύ.
Λα βίτα ε μπέλα λοιπόν και καλησπέρα και σε σένα. :-)
Kουρκουμπίνι, προς το παρόν ο μπλόγκερ μου έχει ρίξει πόρτα στο ατελιέ σου, αλλά δεν θα του περάσει έτσι, θα συνεχίσω να προσπαθώ. :-) Έχεις δίκιο, το παν είναι οι προτεραιότητες και η ψυχραιμίίίία που είπε κι ο φίλος μου ο Κέρβερος πιο πάνω. Έρχεται κι ένα πλατύ χαμόγελο στο καπάκι, διαβάζοντας σχόλια σαν το δικό σου, και πάει... τέλεψε η υπόθεσις. Τα φιλιά μου προς το παρόν, και θα επισκεφτώ το ατελιέ σου όταν ο μπλόγκερ μου δώσει το ελευθέρας.
Μαίανδρε, ωχ, ωχ, ωχ... έδωσα σημάδια αυτοενοχοποίησης; Θα αυτομαστιγωθώ αμέσως (είπα, θα αυτομαστιγωθώ, άσε κάτω το τηλέφωνο, αμέσως να δώσεις το πρόσταγμα εσύ...)
Να το πω όπως το έλεγε κι ο Παντελής με τους Λαθρεπιβάτες;
"Δε φταίω γω που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή..."
Φιλιά πολλά (γαμώτη μου).
Α και να σας πω κυρία Μεθυσμένα Χρωματάκια μου! Έχω τα clopyrights πασας καμηλοπάρδαλης (και αναφοράς της) εντός μπλογκόσφαιρας! Ως εκ τούτου παρακαλείστε να καταβάλλετε πρόστιμο, ΦΠΑ, φακελάκι, 3 κιλά μέλι και μια μυγοσκοτώστρα στα ταμεία μας! :p
και να σας πω και εγώ κυρία κουρκουμπίνι μου...τα καμηλοπαρδαλέ σας clopyrights δεν τα αναγνωρίζω...! έχω κοιτάξει τη φύση εδώ και πολλά χρόνια στα χαρτιά της...!
πρόστιμο δεν έχει
ΦΠΑ ούτε με μπαζούκας
φακελάκι; αα! ώστε από αυτές είσαστε..!
μέλι ουδέν πρόβλημα...
λαδάκι δώρο από εμένα...(αυτό το ξεχάσατε )
με τη μυγοσκοτώστρα δεν είναι ξεκάθαρο. για αρσενικές ή για θηλυκές είναι!!!!
καλημερααα! κερνας? κατι σαν Πετρελη (που εχει και αναλογο ασμα..) εχεις?... ή αντε εστω κατι σε Σακη ( θα σου κανω μακαρονια με κιμα αν πεινας...)?...
;P
Πεινάω όμως εγώ τώρα που το αναφέρατε....
Κι εγώ, μεσημέριασε, δίκιο έχεις Μαίανδρε!
Αχ Vasiliki μου, σ' ευχαριστώ, αλλά το πήρα απόφαση πια και ξεκίνησα δίαιτα. Κράτα ένα ρέιν-τσέκ για κανένα δίμηνο ακόμα, ε; Και κανένα παγωτάκι (δίκιλο) για επιδόρπιο. ;-)
Στρατηγέ μου, μη μιλάς για πείνες εσύ. Αυτό το κουλούρι θα στο στείλω ταχυδρομικώς καμμιά ώρα! :-P
Χουανίτα, άστα αυτά, εσύ είσαι επικίνδυνη! Δεν μπαίνω πια στο μπλογκ σου πριν το μεσημεριανό γιατί, από τα σάλια, έχει βραχυκυκλώσει επανειλημμένα το πληκτρολόγιο με τις φωτογραφίες που ποστάρεις κατά καιρούς. :-P
Καλησπέρα,
εγώ θα έλεγα να δώσεις μια αγκαλιά σε αυτό το
"ψωριάρικο, σκυθρωπό, μίζερο είδωλο που βλέπεις να κλαψουρίζει μπροστά σου εκείνη την ώρα"
καλημερα! α! και 'συ?
join the club...λοιπον!
;)
Γιουτζίν, μερικές φορές το παίζουμε θύματα στον ίδιο μας τον εαυτό χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι. Και μετά, έτσι πως βολεύει κιόλας, το συνηθίζουμε κι αποκτούμε αυτόματα τη νοοτροπία ενός γιάπι loser. Γι αυτό λοιπόν, μερικές κλωτσιές εγώ τις επιτρέπω πού και πού (από μένα για μένα πάντα), έτσι για να ανάβουν και τα αίματα.
Αλλά για ετούτη τη δική σου αγκαλιά, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ! :-)
Καλό ΣουΚου all. :-)
"Η ζωή είναι δύσκολη και μετά πεθαίνεις"... έτσι δεν είναι; Αυτό ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει.
Ειδικά σε έναν κόσμο όπου κάθε τόσο η εφορία απλώνει τη χερούκλα της, οι ασφαλιστικές απλώνουν τη χερούκλα τους, όλοι απλώνουν τη χερούκλα τους και τα οχήματα και οι συσκευές υπόκεινται σε εκείνους τους διαβολεμένους νόμους της φθοράς.
Ειδικά σε ένα κόσμο όπου τα πλυντήρια έχουν μάθει να κάνουν μισές δουλειές και να σε κοιτούν με απάθεια όταν έρχεται η ώρα για το άπλωμα.
Ειδικά σε ένα σύμπαν όπου όλα έχουν την τάση να διαλύονται (2ος νόμος της θερμοδυναμικής) και χρειάζεται διαρκώς να παλεύεις για να τα βάζεις σε τάξη.
Ξέρεις όσο το σκέφτομαι, τόσο με εκπλήσσει: Τι θράσος το έχουμε να στεκόμαστε έτσι, ως Δαυιδ έναντι Γολιάθ, απέναντι σε έναν νόμο του σύμπαντος και να του τη σπάμε τόσο άγρια.
Βγάζεις όμως και ωραίες φωτογραφίες :-) Μ' ετούτη εδώ θαρρείς κι είσαι πάνω σε μοτοσυκλέτα που τρέχει διαβολεμένα μέσα σε εφιάλτη... Όμως έχει δίκιο ο Oneiros, έχει και φως στο βάθος! Τώρα αν είναι Αφρική στο βάθος του τούνελ δεν μπορώ να διακρίνω...
Καλημέρα με τη συνοδεία Πορτοκάλογλου και "Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε, έξω απ'το τούνελ" :-)
Eryx-t, ποιός ξέρει... μπορεί να είναι η Αφρική, μπορεί ακόμα και κείνο το άσπρο της μπουγάδας τελικά. :-)
Ξεκίνησα να γράφω ποιά ωρα και υπό ποίες συνθήκες τραβήχτηκε η φωτογραφία, αλλά τελικά το έσβησα. Η δική σου ερμηνεία μου αρέσει περισσότερο από την πραγματικότητα που έχω εγώ στο νου μου. Μη σου πω ότι κάπου εκεί στα σκοτάδια έχω αρχίσει να ξεχωρίζω κρυμμένη και μία σφεντόνα δηλαδή... ;-)
Τσέλιγκα, εμένα Πορτοκάλογλου δώσε μου ν' ακούω (αμονγκ άδερζ), κι άσε με λίγο ακόμα μέσα στο τούνελ, δεν πειράζει. ;-)
Post a Comment
<< Home