χαχα! Συνήθως πίνω τεκίλα! Είμαι περήφανη να δηλώσω ότι δεν έχω προσθέσει/πειράξει απολύτως τίποτε στην φωτογραφία (το ότι βγήκε βέβαια έτσι από σπόντα δεν θα το κάνουμε και θέμα...)
Δε βαριέσαι, όλες οι φωτογραφίες από σπόντα βγαίνουν: περπατάς στο δρόμο και κάθε τόσο τσουπ! τα υποψήφια θέματα σου τραβάνε το μανίκι δεξιά κι αριστερά σαν τα γυφτάκια "δώσε κι εμένα μπάρμπα"... [εγώ τους δίνω πάντως]
ή άλλες φορές χοροπηδάνε γύρω-γύρω σαν το γαϊδουράκι του Shrek: "pick me! pick me!" ...
Όχι απλά δεν το παράκανες, αλλά μου έφερες στο νου και μία πολύ όμορφη εικόνα που έχω από μία τέτοια περίπτωση! (coming soon in a blog near you...) ;) Την καλημέρα μου.
Αχ, πόσο δίκιο έχεις βρε spirit... Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την ώρα σε θυμήθηκα. Δεν νομίζω να έχω πιει -ή να πιω- πιο γλυκό ρακόμελο στη ζωή μου.
Καλώς ήρθες κι από δω. :)
Sadistria, η άφεση είναι μεγάλο πράγμα και ναι, έχεις δίκιο, ποιός μπορεί τελικά να μας την δώσει; Ίσως απλά η ίδια η ζωή. Ίσως να γινόμαστε άξιοι να την πάρουμε, αφού μάθουμε να την δίνουμε πρώτα.
9 Comments:
Πρέπει το πρηγούμενο σχόλιό μου να το αναιρέσω μου φαίνεται: Προφανώς δε γύρισες ακόμη...
Βάσιμες οι υποψίες σου Eryx. Θα σου πω μόνο πως σκεφτόμουν για ώρα να δώσω στο ποστ τίτλο 'self-portrait'. :)
self-portrait???
Δε μου λες, τί πίνεις;
[είναι αλήθεια ότι το έκανες πολύ πιο παραπλανητικό... αλήθεια το motion blur μπροστά υπήρχε ή το προσέθεσες εσύ; είναι πολύ ωραίο το εφέ του]
χαχα! Συνήθως πίνω τεκίλα!
Είμαι περήφανη να δηλώσω ότι δεν έχω προσθέσει/πειράξει απολύτως τίποτε στην φωτογραφία (το ότι βγήκε βέβαια έτσι από σπόντα δεν θα το κάνουμε και θέμα...)
Δε βαριέσαι, όλες οι φωτογραφίες από σπόντα βγαίνουν: περπατάς στο δρόμο και κάθε τόσο τσουπ! τα υποψήφια θέματα σου τραβάνε το μανίκι δεξιά κι αριστερά σαν τα γυφτάκια "δώσε κι εμένα μπάρμπα"... [εγώ τους δίνω πάντως]
ή άλλες φορές χοροπηδάνε γύρω-γύρω σαν το γαϊδουράκι του Shrek: "pick me! pick me!" ...
[μήπως το παράκανα με τις παρομοιώσεις;]
Όχι απλά δεν το παράκανες, αλλά μου έφερες στο νου και μία πολύ όμορφη εικόνα που έχω από μία τέτοια περίπτωση! (coming soon in a blog near you...) ;)
Την καλημέρα μου.
καλώς σε βρήκα... μήπως ήσουν κάπου στις κυκλάδες;;;
ουπς μόλις είδα το ποστ για την Αμοργό, από τα αγαπημένα μου νησιά... αχ το ρακόμελο που σε κερνάνε στη Χοζοβιότισσα
Αχ, πόσο δίκιο έχεις βρε spirit... Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την ώρα σε θυμήθηκα. Δεν νομίζω να έχω πιει -ή να πιω- πιο γλυκό ρακόμελο στη ζωή μου.
Καλώς ήρθες κι από δω. :)
Sadistria, η άφεση είναι μεγάλο πράγμα και ναι, έχεις δίκιο, ποιός μπορεί τελικά να μας την δώσει; Ίσως απλά η ίδια η ζωή. Ίσως να γινόμαστε άξιοι να την πάρουμε, αφού μάθουμε να την δίνουμε πρώτα.
Post a Comment
<< Home