Ώρα γιατί
Θα μπορούσα να γράψω για τις διακοπές, για το καταφύγιό μου εκεί στα βόρεια της Νάξου κάτι μαύρα καλοκαίρια και μαζί κάτι καιρούς αφέλειας και μη συνειδητοποιημένης ευτυχίας, για τους φίλους που με αγαπάνε γι αυτό που σκέφτομαι χωρίς να τους λέω κουβέντα, για τον έρωτα που έρχεται, μου παραβιάζει σχεδόν την πόρτα και ύστερα μου την κλείνει κατάμουτρα, για τη θάλασσα και τον ήλιο που είναι πάντα οι ανάσες μου μέσα στον πόνο σε τούτη τη χώρα που μισώ και αγαπώ τόσο πολύ, για τη μουσική και το γράψιμο που είναι οι σανίδες σωτηρίας μου τόσα χρόνια τώρα.Αντί γι αυτό, θα γράψω για το πιτσιρίκι σήμερα στο καράβι, που ανάμεσα στη βοή και τους θορύβους ενός όχλου, άφησε αυτή την φράση-σίδερο με τη φωνούλα του, καθαρή και πυρωμένη μέσα στο κεφάλι μου:
"Δεν υπήρξε σου λέω. Δεν υπήρξε."
posted by mindstripper @ 8/08/2010 02:03:00 am
2 Comments:
Τι σου ειναι τα πιτσιρικια...
καλα να περασεις ματακια μου :)
Καλά πέρασα Ροδιά μου. Πάει τώρα, νά 'ταν κι άλλο. :)
Post a Comment
<< Home