Αναπνοή
Τις τελευταίες μέρες έχω μπει σε ένα περίεργο τριπάκι.Σαν να ζω μόνιμα μέσα σε μία κατάσταση απεξάρτησης.
Όταν το πρωινό ξύπνημα δεν συμπεριλαμβάνει καθόλου χουζούρεμα.
Όταν το μέσα μου είναι σε κατάσταση επαγρύπνισης και συναγερμού ώρες ακόμα πριν ανοίξω τα μάτια μου για ν' αντικρύσω το πρώτο φως της ημέρας.
Όταν η αναπνοή μου είναι μία λειτουργία του σώματός μου, που αντί να με διευκολύνει με επιβαρύνει τρομαχτικά, σαν άβγαλτη χαζο-μπίμπο που έχει ρουφήξει τρία τσιγαριλίκια μονοκοπανιάς και μετά είναι ανίκανη να ορίσει τις κινήσεις των άκρων και τη σειρά των σκέψεών της.
Όταν αυτή η αναπνοή, δεν μ' αφήνει να ησυχάσω... δεν ησυχάζει και η ίδια ποτέ.
Όταν δεν έχει ρυθμό, ούτε αρμονία, αντίθετα είναι υστερικά παράφωνη και συνθλίβει την ανάγκη του μυαλού μου να μείνει άπραγο και σιωπηλό και αδρανές και νεκρό, όπως το φίδι που χωνεύει ένα γιγάντιο θήραμά του.
Έτσι πλέον, με το πέρασμα του καιρού το έχω μάθει, ότι η αναπνοή μου είναι πολύ ύπουλο πράμα.
Κι όπως όλα τα ύπουλα πράγματα, έχω μάθει να την μελετάω και να την αφουγκράζομαι.
Σαν τα τραγούδια στο ραδιόφωνο.
Ξέρω πως όταν ο αχός της είναι δυνατότερος ακόμα κι απ' αυτά, έχει έρθει ο καιρός να την υποβιβάσω εκεί που της αξίζει.
Να της υπενθυμίσω ότι ναι μεν είναι βασική ζωτική λειτουργία του είναι μου, αλλά ότι δεν το ορίζει κιόλας, κι ότι η πανουργία της να το υποβιβάσει σε υπάκουη μαριονέτα, το μόνο που θα καταφέρει στο τέλος είναι να εξοντώσει κι αυτήν την ίδια.
Να την ταπεινώσω, να την ξεφτιλίσω, γιατί τέτοια υπεροψία δε την μπορώ, δεν την αντέχω.
Απλά να την ξεχάσω βρε αδερφέ.
Κοιτάζω μία από τις πρώτες ζωγραφιές που μου χάρισε η πανέμορφη αγάπη μου, η ανηψιά μου, όταν ακόμα ήταν μικρούλα πολύ. Δύο λουλουδάκια και τρεις καρδιές, η μία κόκκινη, οι δύο μπλε.
Πριν λίγα λεπτά είδα από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα, ένα κόκκινο μπαλόνι σε σχήμα καρδιάς να ταξιδεύει πέρα, προς τη θάλασσα.
There she goes
There she goes again
Racing through my brain
And I just can't contain
This feeling that remains
posted by mindstripper @ 5/21/2006 03:23:00 pm
24 Comments:
Δεν πάμε καμιά παραλία λέω εγώ ... καθόμαστε και φιλοσοφούμε τη ζωή! (Don't even think not to smile today!)
Αγία Άννα;;;
Χάνω την αναπνόη, χάνω και τη μιλιά..
Άστην την καημένη την αναπνοή, κι αυτή αλλού βαράει προσοχές...
Κέρβερε big smile for you. Όσο για παραλία... δύο και σήμερα. :-)
Καλέ μου φίλε Μετανάστη, πάω να βρω την αναπνοή μου. ;-)
Μαίανδρε, για το καλό της τα λέω, να σταματήσει να βαράει προσοχές. :-P
υπέροχο. απλά. κάτι παίζει σήμερα..
Παιζει ζεστη...αφορητη.
Ουυυυφ!
;) την έκανα επιτέλους τη βουτιά μου, πολλή ζέστη, αλλά αρκετά δροσερή θάλασσα, όχι όμως και παγάκια
Κρίση είναι θα περάσει. Ψυχραιμία γιατί προβλέπεται ζόρικη εβδομάδα.
πω πω έχει πέσει τρελή έμπνευση !!!
μπράβο ρε σύ (η φωτό ειναι σούπερ)
κλαπκλαπκλαπ
Chaca, το σήμερα έγινε χθες. Πάει καλιά του (ευτυχώς - φορ νάου).
Κοπελιά, ο Θεός είναι μεγάλος (και του αρέσει και η ηλιοθεραπεία). :-P
Πνεύμα, με γειες και καλό καλοκαίρι επισήμως λοιπόν! :-)
Δημήτρη, when the going gets tough, the tough gets going. Καλή μας εβδομάδα.
Ελέφαντα, άμα συνεχίσει να έρχεται έτσι η έμπνευση θα χρειαστώ ασφυξιογόνα μάσκα (όχι ότι είναι κακό, απλά θα δυσκολεύομαι να κοιμάμαι μπρούμυτα). Αλλά σ' ευχαριστώ ρε συ, τέτοια κουβέντα από σένα θα την κάνω T-shirt. :-)
Σου το έγραψα και αλλού, θα το ευχηθώ και εδώ: Να την κουμαντάρεις σύντομα την άτιμη και μόνο να χαίρεσαι τις βαθειές ανάσες Mind! Καλή Εβδομάδα και Καλό Καλοκαίρι!
Εχω μπλεχτεί άσχημα....ο ένας λέει καλή θα είναι η βδομάδα, ο άλλος λέει όχι.
Εγώ τι να κάνω? Να χαρώ ή να κλάψω???
Και πρόσεχε την εμπνευση..... άσχημο πράγμα....του διαβόλου!!!
:))))
Νά 'σαι καλά βρε Χουανίτα! Και συ βαθιές ανάσες για τις εξετάσεις, ε; (και τη συναυλία βεβαίως-βεβαίως) ;-)
Ολλανδέζα, τώρα φταίω γω; Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ. :-P
..τι θυμήθηκα τώρα:
Mary: Why are you alive?
John Preston: I'm alive... I live... to safeguard the continuity of this great society. [..]
Mary: It's circular. You exist to continue your existence. What's the point?
John Preston: What's the point of your existence?
Mary: To feel. 'Cause you've never done it, you can never know it. But it's as vital as breath. And without it, without love, without anger, without sorrow, breath is just a clock... ticking.
--Equilibrium (2002)
Πολύ όμορφο post...
Breathe, breathe in the air.
Don't be afraid to care.
Leave but don't leave me.
Look around and choose your own ground.
Long you live and high you fly
And smiles you'll give and tears you'll cry
And all you touch and all you see
Is all your life will ever be.
Run, rabbit run.
Dig that hole, forget the sun,
And when at last the work is done
Don't sit down it's time to dig another one.
For long you live and high you fly
But only if you ride the tide
And balanced on the biggest wave
You race towards an early grave.
Καλημέρα σου :)
@ Mindstripper νομιζω θα 'πρεπε να ασχοληθεις με γιογκα εσυ..θα σου ταιριαζε πολυ..πολλα φιλια και την καλημερα μου!
Αερικό, καλημέρα. Ίσως και νά 'χεις δίκιο. Αν και όλα αυτά τα χαλαρωτικά που επιβάλουν ένα είδος ακινησίας (εκτός από αυτήν του αλκοόλ ή της βαρυστομαχιάς) με αγχώνουν (ξέρεις εσύ...) ;-)
Αστέρη, με έπιασες αδιάβαστη, δεν την έχω δει την ταινία. Αλλά μετά από το σχόλιό σου και το quote αυτό, κάτι μου λέει ότι δεν θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να την δω. Καλημέρα στην όμορφη Θεσσαλονίκη. :-)
Μαρκησία, τί ωραίο...
And all you touch and all you see
Is all your life will ever be
Αν η διάθεση είχε χρώμα, η δική μου τώρα θα ήταν γαλανή.
Ευχαριστώ, καλημέρα σου και σένα. :-)
"You wake up in the morning
And fall out of your bed
Mean cats eat parakeets
And this one's nearly dead.
You dearly wish the wind would shift
And greasy windows slide
Open for the parakeet
Who's colored bitter lime.
Open the window
And lift into your dreams
lately, baby
you can barely breathe.
A broken wrist
An accident
You know that something's wrong
You fold the leavings of your past
No one knows you've gone.
The sunspot flares of the early
Nineties light up your wings.
And scan the shotwave radio
It's tracking outer rings.
The tectonic dispatcher shifts
To smooth the ocean floor
And flattens out to warmer winds
Of Brisbane's sunny shore.
Where Buddhas tend to mending wrists
A tea made from the leaves
Of eucalyptus fragrances
And coriander seeds.
You wake up in the morning
To warm Pacific breeze
Where mean cats chew on licorice
And cannot climb the trees.
Open the window
And lift into a dreams
Baby, baby
Baby starts to breathe."
Καλημέρες φιλενάδα!...(Μη μου πεις ότι δεν ξέρεις αυτό το τραγούδι!...)
Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα... (κάπως έτσι δεν το γράφει ο Ελύτης;)
Το equilibrium που αναφέρθηκε είναι όντως καταπληκτική ταινία, σπεύσατε...
Τα χαμόγελά μου. :D
Κρατάσω τον πονοκέφαλο για την πάρτη μου, είπα να γίνω καλή απόψε.
Angelito, γίνεται REM και να μην το ξέρω; (δε γίνεται) :-) Ζεστή, ηλιόλουστη, καλοκαιρινή καλημέρα!
Μανταλένα, έχω την εντύπωση ότι αναφέρεσαι στο παρακάτω σημείο (το κοπιάρω όπως το βρήκα από εδώ):
Επειδή και ὦρες γύριζαν ὅπως οἱ μέρες
μὲ πλατιὰ μενεξεδένια φύλλα στὸ ρολόι τοῦ κήπου
Δείχτης ἤμουν ἐγὼ
Τρίτη Τετάρτη Πέμπτη
ὁ Ἰούνιος ὁ Ἰούλιος ὁ Αὔγουστος
Ἔδειχνα τὴν ἀνάγκη ποὺ μοῦ ἐρχόταν ἅρμη
καταπρόσωπο
Καταπρόσωπο λοιπόν! ;-)
Ελίζα, αφού ρίχνεις κι εσύ την ψήφο εμπιστοσύνης σου, θα σπεύσω τάχιστα λοιπόν! :-) Ο πονοκέφαλος να φύγει, τα χαμόγελα να μείνουν και σήμερα κι απόψε και κάθε μέρα. ;-)
My life is brilliant.
My love is pure.
I saw an angel.
Of that I'm sure.
She smiled at me on the subway.
She was with another man.
But I won't lose no sleep on that,
'Cause I've got a plan.
You're beautiful. You're beautiful.
You're beautiful, it's true.
I saw your face in a crowded place,
And I don't know what to do,
'Cause I'll never be with you.
Λίγο σαχλό, λίγο γλυκό, λίγο μελαγχολικό, λίγο γλυκανάλατο, λίγο νοσταλγικό, εεεε αυτό μου ήρθε για την «ασθένειά» σου, 3 φορές την ημέρα με γεμάτο στομάχι!
Εμ δε γίνεται πουλάκι μου!:-)
Απεξάρτηση από τη κουκλίτσα μου?
Θες μια σαλονικα?
Post a Comment
<< Home