The end...
...is the beginning...
...is the end.
Άραγε πώς θα ήταν αν οι Smashing Pumpkins διασκεύαζαν Καζαντζίδη;
Στην υγειά του παππού Γιώργου του ελέφαντα.
posted by mindstripper @ 4/26/2006 12:03:00 pm
Wednesday, April 26, 2006
...is the end.
Άραγε πώς θα ήταν αν οι Smashing Pumpkins διασκεύαζαν Καζαντζίδη;
Στην υγειά του παππού Γιώργου του ελέφαντα.
13 Comments:
κάπως έτσι ήταν και η πρώτη απόπειρα γραψίματος τραγουδιού σε αρκετά νεαρή ηλικία Άρχισε το τέλος τέλειωσε η αρχή
και όλοι μας θα μπούμε σ' ένα μπλε ταξί
άρχισε το τέλος
τέλειωσε η αρχή
έφυγε και η μέση
πού πάει ρε αυτή
Χρόνια Πολλά ;)
χρόνια πολλά, χρόνια πολλά!
επιστρέψαμε στην adsl και πήραμε ανάσα, τόσες μέρες θέλω να σου ευχηθώ και με πέταγε έξω η ρημαδο-dial up! Φιλιά!!!
Αυτό το "the end" ακούγεται πάντα τρομακτικό.
Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά με υγείες!
Κι αν άκουγε ο Καζαντζίδης μια τέτοια διασκευή μπορεί να ανασταινόταν κι αυτός απ'την έκπληξή του.
Θέλω να υποθέσω πως πρόκειται για μια πηγή όπου πάει το παιδάκι και ο παππούς για να ξεγκανιάξουν από το φεστιβάλ χοληστερίνης αλλά, θα με πείτε μονοσήμαντο (πάλι!). Καμιά φωτό με πασχαλίτσες δεν τράβηξες? Από αυτές τις κουνημένες;!
Καλημέρα αδελφούλα :-Δ
Το βασίλειό μου για μία αιώνια μέση κι ένα μπλε ταξί. Χρόνια Πολλά Street Spirit! :-)
Xilaren, θα πρέπει κάποιος να σφυρίξει στο Μελ Γκίμπσον να την κάνει ταινία αυτήν την dial-up.
"Τα πάθη του blogger"
Μιλάμε για επιτυχία εκατό τοις εκατό. :-P
Χρόνια πολλά με υγεία!
Eryx-t, αληθώς ο Κύριος, χρόνια πολλά! Όντως ακούγεται τρομακτικό. Αλλά αυτή η χρήση του δυο φορές στον παραπάνω τίτλο, με τη λέξη beginning στο ενδιάμεσο, δεν σου φαίνεται να δίνει μία περίεργη ισορροπία; Σαν τρικυμία εν καταστολή...
Ρε συ αδελφούλη, με το που πλησίαζα πασχαλίτσα, αυτή πετούσε μακρυά μου...
(είχε δίκιο η μάνα, ίσως να έβαλα πολύ σκόρδο στο τζατζίκι τελικά)
(άσχετο / μαγική εικόνα) δε φοβούνται το γιγάντιο καβούρι; ;-)
Και η "τρικυμία εν καταστολή"... αυτή κι αν ακούγεται τρομακτική!
Μάλλον το γιγάντιο καβούρι φταίει.
it s the first day of the rest of ur life... ή καπως έτσι!!1 καλη ανοιξη!
Καλά πόσα χρόνια ήσουν στημένη με τη φωτογραφική μηχανή περιμένωντας να μεγαλώσει το παιδάκι? Μωρε μπράβο υπομονή !!!
Μερικοί άνθρωποι τα δίνουν όλα για την τέχνη ρε παιδί μου!
Φωτογραφία είσαι μιας στιγμής
που βγάλαμε μιαν άνοιξη ή χειμώνα
Ασπρόμαυρη μου έμεινες εικόνα
απο ένα ακόμα φιλμ της εποχής
Παγίδα μιας ατέλειωτης φυγής
Τι γρήγορα το φως που ταξιδεύει
Το αστέρι μας εκεί πια δεν σαλεύει
στο χάρτινο απόκομμα που ζεις
Μα δεν σωπαίνει αυτή η στιγμή
αχ, δεν σωπαίνει
Γυαλί σαν να 'ταν το χαρτί
το σπάει και βγαίνει
Μα δεν σωπαίνει αυτή η στιγμή
πως δεν σωπαίνει
Μέσα στη νύχτα με ξυπνάει
και με πεθαίνει
Φωτογραφία είσαι μιας ζωής
που θέλησα για μένα να κρατήσω
Νομίζοντας πως έτσι θα την κλείσω
στα δίχτυα μιας ασπρόμαυρης στιγμής
Χρόνια Πολλά Mindy!
Πω, πω, Αστέρη, μαγική εικόνα... μου θύμησες τη Μαγική Οθόνη τώρα. Ζωγράφιζες, έσβηνες με άμμο, ξαναζωγράφιζες, η άμμος κατάπινε πάλι τα πάντα με δύο κουνήματα. Χρόνια πολλά και καλά εκεί στα Βόρεια. :-)
Eryx, με μία Μαγική Οθόνη το γιγάντιο καβούρι θα βυθιστεί στην αμμοθύελλα κι έτσι πάει καλιά του. :-P
Δόκτωρ, the first, the last... who's counting... ;-)
Ήρα, από σπίτι σε σπίτι είμεθα. Σε τρεις-τέσσερις βδομαδούλες όμως αριβεντέρτσι Πετράλωνα, πάω για το απέραντο γαλάζιο. Χρόνια πολλά και καλά (είχα μία εξάδα σόδες στο σπίτι - χώνεψα μια χαρά).
Λαμπρούκο, πόσα χρόνια με ρωτάς;
(πώς σε λέν' εσένα είπαμε;...)
Αρμυρίκι, ο Καζαντζίδης πιστεύω, δεν θα είχε καμμία αντίρηση.
Κορυφαίο.
Φιλιά και χρόνια πολλά.
Και του Χρόνου mind!
Απέραντο γαλάζιο ακούω; Τυχερή, με το καλό! (Και τα Πετράλωνα πάντως καλά είναι, ειδικά τώρα που γνωρίσαμε τον "γάλλο" σας, καθώς και άλλα παραπλήσια ανθρώπινα ταβερνάκια και μεζεδοπωλεία...)
ρε βλέπετε κάτι που εγώ δε βλέπω; αντε και δεν έχω λεφτά για ψυχανάλυση
Post a Comment
<< Home