Alcohol attack
Ξενύχτισσα.Ανοίγω τις κουρτίνες, μετά τα πατζούρια, έπειτα διάπλατα τα παράθυρα.
Ο ουρανός της Αθήνας μυρίζει Manchester.
Το mood κλειδώνει αυτόματα στη θέση μηδέν, τη θέση με σήμα το ανθρωπάκι, το ανθρωπάκι που κρατάει το κεφάλι του ανάμεσα στα χέρια του και κοιτάει τα παπούτσια του, αυτά τα παπούτσια που έχουν καθηλωθεί στην ίδια θέση εδώ και δέκα - κλεισμένα / κλειδωμένα / συμπληρωμένα / άλλα - χρόνια.
CD ταξιδιού στο player.
Ο διπλανός με κοιτάει έντονα, χαμηλώνω την ένταση από το τανγκό του Αλ και κλείνω εντελώς το παράθυρο γιατί το άρωμα είναι δικό μου εκείνη την ώρα και κανένας άλλος δε θα σνιφάρει εκτός από μένα. Έτσι γουστάρω σήμερα, φταίει ο ουρανός και τα φαντάσματα της βροχής που χθες βράδυ για πέντε λεπτά αποπειράθηκαν να αφήσουν τη μορφή τους στο φθηνό πλαστικό πάνω από τα κεφάλια μας.
Κόκκινο φανάρι στην Τραλέων.
Στην αντιπροσωπεία μοτό ακριβώς δεξιά μου, ένα αθέατο πουλί από το κλουβί του, κοντεύει να βγάλει τα πνευμόνια του.
Διαγώνια απέναντι, η μπουλντόζα τινάζεται με κινήσεις κινηματογραφικές.
Η Κάλλας θρηνεί.
Αυτή φταίει που ξαφνικά φοβάμαι.
Βέβαια αυτή φταίει, δεν μπορεί να φταίει κάτι άλλο...
Σκέφτομαι ξαφνικά ότι η συντέλεια του κόσμου θα είναι μία τεράστια μαύρη τρύπα αντί για θάλασσα, κι εγώ θα το καταλάβω απότομα μία όμορφη, ηλιόλουστη μέρα, που θα βουτήξω μέσα της για να δροσιστώ.
Έχω κολλήσει με τη μπουλντόζα που τώρα χορεύει σχεδόν σχιζοφενικά μπροστά στα μάτια μου, μέσα στο κενό που λίγο πριν υπήρχε η θάλασσα.
Η Κάλλας ουρλιάζει.
Έχω αγριευτεί όπως τότε που σερνόμουν επί έναν μήνα από τον λευκό θάλαμο νούμερο ένα στον λευκό θάλαμο νούμερο δύο.
Ευτυχώς, μέσα σε μία στιγμή, η ασφάλεια της αυτο-προστασίας πέφτει πριν προλάβει να καεί.
Οι αισθητήρες της ακοής παύουν να είναι γήινοι. Μέσα από νεκρά κύματα ξεπηδούν οι απόκοσμες αρμονικές που είναι τέλεια συντονισμένες με το σίδερο που τρυπάει τη γη.
Ημι-φανταστικοί μεταφυσικοί κραδασμοί αρχίζουν να μου ζεσταίνουν το μυαλό.
Η κίνηση της μπουλντόζας αποκτά ξανά την πραγματική της, μικρή, ξεφτιλισμένη υφή.
Το CD επιστρέφει σε manic-depression state με Faithless.
Το φανάρι ανάβει πράσινο, βάζω πρώτη.
Και φεύγω.
Αυτή τη στιγμή, έξω από το παράθυρο στο Μάτριξ, χιονίζει νιφάδες από άνοιξη.
posted by mindstripper @ 4/28/2006 03:16:00 pm
9 Comments:
πω πωωωωω, τί κάψιμο!
γαμώ!
(Η ώρα είναι τρεις και πέντε. Αλλά γιατί πας τόσο δεξιά βρε πουλάκι μου!)
Να πίνεις πιο συχνά!:-)
Που πας;;;
Ελα δω.
:)
νομίζω ότι έχεις ένα κλαράκι στο παρμπρίζ σου!
Καλό δρόμο ;-)
Mικρη μου,αν και στα ταξιδια μ'εκνευριζει η γκρινια σου,σου αφηνω ταξιδιαρικα φιλια.
Wait for me.
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!
Κοίτα κάτι περίεργα παιχνίδια! Σήμερα εδώ ο καιρός θύμιζε Ελλάδα (μέχρι το μεσημέρι τουλάχιστον, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας!!).
Καταλαβαίνω απόλυτα το "Manchester -> mood σε θέση μηδέν" ιδιαίτερα σε συνδυασμό με ταξίδια.
Cure στο player και φεύγω...
:)
Chaca, disco inferno φάση (η βροχή τα έφταιξε όλα).
Angelito, τελικώς δεν είναι το πόσο συχνά, αλλά με ποιούς πίνω. (το να οδηγείς στο πέταλο του Μαλιακού κέντρο, σημαίνει ότι θα το πατάς λιγάκι, και το ότι θα το πατάς λιγάκι σημαίνει ότι το πας φιρί-φιρί να βγεις μία πολύ ωραία φωτογραφιούλα που θα σου έρθει κομματάκι πιο ακριβή απ' αυτές που αγοράζεις μια βραδυά στην Βανδή).
Πίθηκα, δεξιά εσύ, αριστερά εγώ. Πρέπει να πιάσουμε κέντρο κάποια στιγμή ρε παιδί μου.
Λαμπρούκο, καλά τό 'δες. Από τη μέσα μεριά. Όταν (ποτέ) καθαρίσω το αυτοκίνητο, το κλαράκι αυτό θα πεταχτεί. Και δεν είναι προς τιμή μου αυτό που θα πω, αλλά φέτος είναι το δεύτερο Πάσχα που λιάζεται εκεί μπροστά στο παμπρίζ (με θες ακόμα για ψηφοφόρo σου;)
Ευχαριστώ Τσέλιγκα (μάζεψε τα κοπάδια από το δρόμο, καιρός να τ' ανεβάσεις στα βουνά, ζέστανε τώρα).
Ρε κοπελιά, μου έχεις λείψει γαμώτο. Άντε έλα, να 'ρθω κι εγώ, να πάμε μαζί στην αρένα, να γίνει χαμός μεγάλος (ξεσηκώθηκα).
Κωστή, ευτυχώς που ό,τι θέλω να σου πω, ξέρω καλά ότι το ξέρεις ήδη (ή δυστυχώς; αυτό ακόμα δεν το έχω ξεδιαλύνει, αλλά δεν με πειράζει να μείνει κι έτσι για πάντα). Cure; Έρχομαι κι εγώ! (δεν πα' να βρέχει...)
Κοκοβίκο μου, έχεις δοκιμάσει ποτέ μετά το Casta Diva, στο καπάκι να ακούσεις το Drifting Away σε special opera έκδοση; [άμα σου αράδιαζα όλη την playlist εδώ, θα έφριττες τόσο που μπορεί να μου ζητούσες και καμμιά κόπια :-P] Σε καλό δρόμο δεν ξέρω αν είμαι, αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι δεν είμαι στον ίδιο δρόμο. ;-) Φιλιά πολλά μικρέ!
Λοιπόν mindita, άντε να πιούμε και καμιά φορά μαζί! (Ηταν να κατέβω Αθήνα για το Φόρουμ το επόμενο Σ-Κ αλλά μια πολύ καλή μου φίλη παντρεύεται εκτάκτως λόγω εγκυμοσύνης και με δεσμεύει για να παίξω στον γάμο της!)
Post a Comment
<< Home