Φρίκες κι ευλογίες
Φρίκη πρώτη: ο ανελκυστήρ.Είναι από αυτούς που σφραγίζουν αεροστεγώς και μετά μέχρι να καταλάβω για πότε το αίμα έχει κατέβει στις φτέρνες μου, έχω φτάσει στον έκτο όροφο και βγαίνω έξω με μία έκφραση "μαμά, έκανα κακά μου" στο πρόσωπο. Όχι, δεν μου αρέσουν τα ασανσέρια που την έχουνε δει Μάτριξ, δε νιού τζενερέισιον. Μ' αρέσουν τα άλλα που φτιάχνουν και καφέ...
Φρίκη δεύτερη: το γιαπί.
Ο θόρυβος, το πριονίδι, τα γκαπ-γκουπ και οι κραυγές της λογίστριας που της πέφτει στο πόδι ο ισολογισμός του προηγούμενου έτους, καθώς τον βγάζει από την απάνω δεξιά κούτα της αριστερής ντάνας του κεντρικού διαδρόμου.
"Βρε καλώς την mind!" ακούω στερεοφωνικά.
Τα βλέμματα που ακολουθούν είναι συνομωτικά και λίγο περιπαιχτικά.
"Μπήκες με το δεξί;" μου λέει συνάδελφος που εισπράττει βλέμμα "Μία κουβέντα ακόμα και θα σε φάει η μαρμάγκα Χατζατζάρη"...
Φρίκη τρίτη: τα κουβούκλια.
Το καθένα για τέσσερα άτομα. Ό-κέι. Είναι μεγαλύτερα απ' ότι τα περίμενα. Αλλά μαζί μ' αυτό, είναι και πολύ περισσότερο αντιπαθητικά. Και απρόσωπα. Ασορτί με τα ντουβάρια γύρω γύρω. Και ψυχρά σαν τον αέρα που έρχεται από το σύστημα κλιματισμού.
"Πού θα κάτσεις;" με ρωτά ένα από τα αφεντικά.
"Μμμμ, να το σκεφτώ... Αυτό το τρίτο κουβούκλιο μου φαίνεται πολύ πιο ελκυστικό από τα υπόλοιπα, δε βρίσκεις;", απαντώ και φεύγω μουρμουρίζοντας λογιών-λογιών κοσμητικά επίθετα κάτω από τα δόντια μου.
"Πού πας;" μου φωνάζει γελώντας.
"Τί πού πάω; Ιντερνετ δεν έχουμε, τηλέφωνο δεν έχουμε... Πάω να πλύνω κανα πιάτο. Με ηρεμεί. Κι άμα σπάσω και δυο-τρία, ίσως να ηρεμήσω ακόμα περισσότερο!"
Τρείς ώρες μετά... Άδειασμα κουτιών. Πλύσιμο-καθάρισμα κουζίνας με υγρό κρεμοσάπουνο για τα χέρια - κάποιο απορρυπαντικό πιάτων ζει ακόμα ευτυχισμένο στην Νέα Ιωνία. Φαγητό στα Γκούντιζ. Ηχητική υπόκρουση η βοή και τα κορναρίσματα των οχημάτων στην Λεωφόρο. Γεμάτος ο τόπος με γιάπιδες. Μην κοιτάς, μην κοιτάς, είναι νωρίς ακόμα. Θυμήσου τις πρώτες μέρες στο καινούργιο σχολείο. Σιγά-σιγά το κεφάλι ψηλά. Μέρα με τη μέρα. Όχι μονοκοπανιάς.
"Τί θα πιεις mind;"
"Πιάσε μία μπύρα ποτήρι. Τη μεγάλη."
Τόση φασαρία γύρω, τόση -πρωτοφανή- ησυχία στο τραπέζι μας... Κοιτώ τους συναδέλφους. Βλέπω την έκφραση των ματιών τους όταν κοιτούν τριγύρω τους, όταν χαζεύουν τον δίσκο με το φαγητό τους. Έτσι μού 'ρχεται να τους πάρω όλους αγκαλιά. Ακόμα κι αυτόν τον Κ. που όταν αρχίσει να μιλάει, ξεχνάει πάντα να βάλει αυτή τη ρημαδιασμένη την τελεία στο τέλος και ακούγοντάς τον, μού ΄ρχεται η ανεξέλεγκτη επιθυμία να του κολλήσω ένα τσιρότο στο στόμα.
"Σύνελθε", σκέφτομαι. "Δεν είσαι μόνη σου."
Επιστροφή στα γραφεία.
Οι μάστορες έχουν φύγει.
Ένας-ένας οι συνάδελφοι αποχωρούν.
Στα κουβούκλια μένουμε εγώ με τον Σ.
Ένα παράθυρο είναι ανοιχτό.
Περιέργως, απ' έξω ακούγεται η πιο όμορφη μελωδία, το γλυκό κελάηδημα ενός πουλιού.
"Ακούς ότι ακούω;..." του φωνάζω από το κουβούκλιό μου.
"Τ' ακούω, τ' ακούω", μου χαμογελάει η φωνή του.
"Καλό σημάδι δεν είναι αυτό λες;..."
"Βέβαια, καλό είναι..."
"Να δούμε..." λέω και τον βλέπω μέσα από τα διαχωριστικά να κουνάει το κεφάλι του ενθαρρυντικά. Ξέρω ότι έχει κι αυτός μέσα του τη θλίψη για τη γειτονιά που αφήσαμε πίσω.
"Άντε καλά... Για μένα τελειώνει εδώ η σημερινή μέρα. Πάω να φύγω. Καλό βράδυ Σ."
"Καλό βράδυ μικρή μου. Τα λέμε αύριο."
Και ξαφνικά, όλη η ψυχική κούραση που έχω μαζέψει στις προηγούμενες ημέρες, βγαίνει με μία ανάσα μέσα από το στήθος μου. Γλυστράει στο δωμάτιο και σκορπίζει από το μισάνοιχτο παράθυρο στον πορτοκαλί απογευματινό ουρανό, πάνω από τις γειτονιές της παλιάς μου δουλειάς και πέρα από το χτες.
Γιατί όταν το αύριο ξεκινά με ένα γνώριμο πρόσωπο και μία χαμογελαστή καλημέρα, ακόμα κι όταν ξεκινά μ' αυτή τη φλυαρία του Κ. άνευ τσιρότου, δεν μπορεί παρά καλό να είναι.
Οι συνάδελφοί μου είναι τα καλύτερα παιδιά.
Με ή χωρίς κουβούκλιο τελικά.
Αφιερωμένο στον Πρόβατο, τον Μαίανδρο και τον Νανάκο μου (Νανάκο, θα σε ρωτήσω την περίληψη, στο λέω!)
Υ.Γ.#1 Πολλά τα τρεξίματα, πολλές οι δουλειές, πολλοί οι φίλοι, ο χρόνος λίγος. Δεν προλαβαίνω πια (άντε καλά, ίσως για λίγη γκρίνια ακόμα...)
Υ.Γ.#2 Θα σε δω στο πάρτι! ;-)
posted by mindstripper @ 4/18/2006 12:09:00 pm
15 Comments:
(Πωπω...φτηνα τη γλιτωσαμε.Εγω περιμενα να πεις περισσοτερα.)
Μην ξεχασεις τα εισιτηρια.
Σε φιλω για καλη αρχη.
εγώ πάντως το διάβασα όλο! να, φυλάω σταυρό: σματς σμουτς... για να το αποδείξω: αναφέρεις δύο φορές την λέξη τσιρότο...
είδες που το διάβασα;
(παλαβή μην μασάς είσαι απλά στρεσαρισμένη γιατί ακόμα είναι άφτιαχτο... μπεεεεευχαριστώ για την αφιέρωση)
α, και γιατί λες μόνο το χαζό τον νανάκο "μου"; εμείς δηλαδή είμαστε μαλάκες; δεν κατάλαβα... (χιχιχιχι)
Μωρό μου, το διάβασα ΟΛΟ (βασικά για να βγάλω την υποχρέωση της αφιέρωσης!!)Νομίζω πως το τέλειο στάιλινγκ για το καινούριο γραφείο είναι κοτσομπανάνα το μαλλί και ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ βάτες! Θα ΄σουν το τέλειο Εργαζόμενο κορίτσι!
Επίσης, σόρυ για τα χθεσινοβραδινά disclosure - το παλιοπρόβατο μου'πε πως σου έκατσαν κάπως βαρυά αλλά οι άλλοι με παρέσυραν! Χοχοχοχοχο!!!
Την καλημέρα, την αγάπη μου και τα χαιρετίσματα στα (2!) τσιρότα!
Τι εννοείς Νανάκο πως σε παρασύραμε εμείς; Σκασμένος ήσουν να τα πεις και στεναχώρησες και το κοριτσάκι μας!
Σούπερ γουάου μπίζνεςγούμαν θα μας γίνει στην Κηφισίας!
Θέλω ποστ με το εγκλωβισμένο αυτοκίνητο!!!!!
Kαλή προσαρμογή στα νέα σας γραφεία. Τουλάχιστον εσύ είχες το πλεονέκτημα να επιλέξεις κουβούκλιο. Κάτι είναι και αυτό.Και αν δείς ότι βαριέσαι, "πετάξου" απέναντι, μπές σ' ένα άλλο κουβούκλιο, πολύ πιο ωραίο, και δες τη πόλη από ψηλά.Καλημέρα σας.
Ψέματα λέει μάιντ ο ΝΑΝΑΚΟΣ δε το διάβασε, διάβασε μόνο την αφιέρωση στο τέλος μου το εξομολογήθηκε (νια νια νια νια να)
Κοπελιά, σήμερα άκουσα ότι έρχονται και οι Depeche! Με Raveonettes μαζί. Tί θα κάνουμε γμτ, λες να πουλήσω τον καναπέ;...
Μπροβατούλη, γιου κόλ μι έ ρέισιστ; Άνοιξε τα σχόλια σου και ετοίμασε τα πιο σπαραχτικά σου βελάσματα για την Κυριακή. Μουουουουου! :-P
Νανάκο, μωρ' τί λες; Δεν είναι από τα ντισκλόουζουρζ που μου έχει κρεμάσει το σαγόνι, από τα γέλια είναι. Άλλωστε, δεν σου είπα. Το επίθετό μου πριν την εγχείρηση ήταν Ηλιόπουλος.
Επίσης, αν έχετε κάτι σε Χάρισον Φορντ, εγώ ως και Σων Πεν σε Μπλέιντράνερ outfit ντύνομαι.
Μαίανδρε, πες τα, πες τα! Αυτό το εγκλωβισμένο αυτοκίνητο μου δίνει ιδέες δημιουργικές για επόμενη συνάντηση τώρα που το ξανασκέφτομαι... (μία εκδρομή στα Τουρκοβούνια π.χ.) :-P Τσέκαρε το mail σου. :-)
Δημήτρη, όποιοι ήρθαν πρώτοι, διάλεξαν και το κουβούκλιό τους. Η θέα δεν είναι άσχημη απο δω. Αυτό που με τσακίζει είναι τα παράθυρα που ανοίγουν ελάχιστα, κι ο θόρυβος του κλιματισμού πάνω από το κεφάλι μου που όλη την ώρα μου ψιθυρίζει "Προσοχή, βιομηχανοποιημένη ζώνη"...
Λαμπρούκο, Νανάκος και Πρόβατος μια ζωή στο σκονάκι είναι παιδάκι μου... Το κατάλαβα εκείνη τη φορά που τους ζήτησα να μου πούν την κεντρική ιδέα από ένα ποστ μου με τίτλο "Ποιά θα ήθελα να είμαι". Ο Πρόβατος είχε απαντήσει στην τύχη "Η Γουίτνει", κι ο Νανάκος που είχε χάσει τα γυαλιά του, είχε διαβάσει "Η Μπρίτνει". Χόουπλες σου λέω...
Άντε mindita! Με γεια την αποστείρωση! Να στείλω κανένα σιντί ή θα το δέσεις από το ποδαράκι το πουλάκι στο περβάζι να σου τραγουδάει συνέχεια?! (Δεν μπορώ να έρθω στο πάρτι ρε γαμώτη!)...Have Fun!
(^*%#^*^&)@^)!^)!#$^#@^)$&(@#$!&%&#%*)
(Τι να την πεις τωρα,ρε γαμωτο!)
Σε ποια πολη ζεις και το εμαθες τωρα;
Μπορεις να μου πεις ομως με ποιον τροπο εγω θα ειμαι 1 Αυγουστου στην Αθηνα;
(Βασικα 29 Ιουνιου παιζουν στη Σόφια και θα πανε κατι φιλοι.Το σκεφτομουν αλλα το αφεντικο μαλλωνει και δεν κανει να νευριαζει κιολας.)
Καλό Πάσχα καλή μου!!
κουβούκλια;; χμμμμ για δοκίμασε να τραγουδήσεις...λέω μηπως έχει καλή ακουστική και αρχίσετε τις ηχογραφήσεις...
lol
Μην κιοτεύεις. 'Αλλωστε δεν είναι καινούρια πράμματα αυτά... πριν δεκαετίες έτσι έκαναν και οι ανελκυστήρες του "Πύργου των Αθηνών", εκεί αρχές Μεσογείων στους Αμπελοκήπους...
Angelito, ευχαριστώ! Tο πουλάκι έχει έρθει και σήμερα να μας τραγουδήσει! Έχει τη φωλιά του σε κάποιο κοντινό δέντρο, δεν εξηγείται αλλιώς. Α-πα-πα, που θα το δέσω, άσε να ευχαριστιέται αυτό τουλάχιστον όση ελευθερία έχει σ' αυτήν την τσιμεντούπολη. Κρίμα, κρίμα που δεν θα έρθεις στο πάρτι. Αλλά είπαμε, κάποια στιγμή που θα ανηφορίσω, θα το πιούμε εκείνο το καφεδάκι. Besitos. :-)
Archive, καλά ντε, μη φωνάζεις... Το αφεντικό έχει πάντα δίκιο (καλά, όχι πάντα, αλλά για λίγο καιρό ακόμα σίγουρα). Τελεία και παύλα και μην τού τους κύκλους τάραττε.
Κάτι εισιτήρια που παραγγείλατε θα τά 'χω στο χέρι την Μεγάλη Πέμπτη. Άντε κόπιασε να τα παραλάβεις.
0 com, καλό Πάσχα, καλά φαγοπότια και καλή ξεκούραση φίλε μου! Φιλιά! :-)
Μπλογκαρισμένη, άμα το σκάσει το πουλί, το κρίμα στο λαιμό σου! :-P Τα λέμε το βράδυ φιλενάδα!
Επίκουρε, τον βλέπω στο βάθος τον Πύργο των Αθηνών. Μη σου πω ότι έτσι όπως τον κοιτάω κιόλας αυτή τη στιγμή, έχει και το θράσος να μου βγάζει τη γλώσσα. Λέω να μην κιοτέψω. Θα δείξει.
Τώρα, γιατί αυτό που περιγράφεις εμένα με εξιτάρει, δεν καταλαβαίνω. Καινούργια γραφεία ... καινούργια αρχή ... καινούργιο image …η εταιρία μεγαλώνει ... η δουλειές πάνε καλά!!!
Post a Comment
<< Home