Μέρα Γυναίκας
Ψιλό-χιονο. Ώρα 7 και μισή. Μενίδι.Κάπου στην Πάρνηθος, από ένα Ρώσικο σούπερ μάρκετ, το οποίο φέρνει μία συγκεκριμένη μάρκα αεριούχου νερού που πίνει η μάνα μου (της κάνει λέει καλό στην πέτρα που έχει στο νεφρό), αγοράζω -μία στο τόσο- μαζεμένα κασόνια από δαύτο.
Η πωλήτρια, μία συμπαθέστατη στρουμπουλούλα ανοιχτόχρωμη Ρωσίδα γύρω στα 40 με 45, με ξέρει από προηγούμενες επισκέψεις μου. Πριν πάω, πάντα μιλάμε στο τηλέφωνο, κι όταν μπαίνω στο μαγαζί, τα κασόνια με περιμένουν έτοιμα σε μία γωνία.
"Π(ου)όσα ίνι; Tρ(ου)ία;"
"Τρία, τρία είναι."
"Ιντάξει..." (μούμπλε μούμπλε)... "Ιξίντα ιβρώ."
"Ιξίντα ευρώ, ορίστε", μου ξεφεύγει και μένα της βλακέντιας εκείνη την ώρα.
Της δίνω δύο πενηντάευρα. Μου λέει "σιγκνώμι" και κρύβεται λίγο πιο μέσα στον πάγκο για να βρει ψιλά να μου δώσει, προσπαθώντας να μην αποκαλύψει το μέγεθος των εισπράξεών της, που έχει ταξινομήσει σε χαρτοφακέλλους.
Ρίχνω μία ματιά τριγύρω.
Το μάτι μου πέφτει σε ένα κουτί με γλυφιτζούρια.
Τό 'χω χούι... τί να κάνω;
"Αυτά πόσο τα έχετε;" φωνάζω προς το βάθος.
Με κοιτάει και χαμογελάει.
"Πάρτ(ου)ο, πάρτ(ου)ο", μου λέει καθώς επιστρέφει στη θέση της και απλώνει το χέρι της προς το δικό μου να μου δώσει τα ρέστα.
Μαζί μ' αυτά, με μία ταχυδακτυλουργική κίνηση, μου βάζει στο χέρι δύο σοκολάτες.
"Πάρι κι αυτές. Είνι η μέρα της γ(ου)υναίκας σήμερα. Άντι, κρόνια πουλλά."
Δεν ξέρω στ' αλήθεια τί εστί μέρα της γυναίκας, ξέρω όμως ότι το χαμόγελο αυτής της γυναίκας έδωσε στον απόηχο της δικιάς μου μέρας, χρώματα νεραϊδένια.
Νύχτα καλή σου εύχομαι.
Απόψε οφείλω να πιώ μία μαργαρίτα στην υγειά αυτής της τόσο όμορφης κυρίας.
posted by mindstripper @ 3/08/2006 10:20:00 pm
23 Comments:
Μερικές φορές η καλοσύνη των ξένων
είναι τόσο αναπάντεχη μα και τόσο
ευπρόσδεκτη..
Και απέραντα λυτρωτική Λολίτα μου. Και τόσο απέραντα λυτρωτική...
..και το αγαπημένο μου πειστήριο για την ορθότητα της θεωρίας της ανθρωπιάς. Καλή μέρα και σ' όποιον βρεθεί στο δρόμο του χαμόγελου σου αύριο :-)
Δεν έχουν πεθάνει όλοι οι άνθρωποι όπως φαίνεται. Καλημέρα :)
Δώσε και τη διεύθυνση βρε - να πάμε εκεί για ρώσικα τουρσάκια νεξτ τάιμ! Και να της χαμογελάσουμε κι εμείς!
Ρωσσίδες δίμετρες καλλονές έχει το κατάστημα; Μεε την καλή έννοια πάντα
Χθες ήμουν στη τελευταία συνάντηση ενός 5ήμερου σεμιναρίου. Χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα οι υπόλοιποι, κάποια από όσους συμμετείχαμε, πήρε την πρωτοβουλία και έφτιαξε ένα μικρό μπουφέ με μεζεδάκια, η οργανώτρια το κρασί και έγινε ένα μικρό, σύντομο άλλα τόσο ανθρώπινο τσιμπούσι. Από το τίποτα και από ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους ήταν παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους. Νότα χαράς αλλά και -κυρίως- ελπίδας.
Καταλαβαίνω απόλυτα πόσο όμορφα ένοιωσες Mind.
Πολύ καλημέρα σας Αστέρη! :-) Αυτή η θεωρία πολύ μου αρέσει λοιπόν. ;-)
Alombar, εμένα μου φαίνεται ότι είναι πολλοί - όμως κρύβονται. Βγαίνουν μόνο μετά από αναγνωριστικά βλέμματα και συνθηματικές κινήσεις. Όμορφη μέρα του γιου του. :-)
Μιραντολιώ, δύσκολο δεν είναι να το βρεις καθόλου, πάνω στο δρόμο που προανέφερα. Κάνει μπαμ η ταμπέλα του που είναι στα Ρώσικα (και είχε και κάτι λιχουδιές σοκολατοειδείς μπροστά-μπροστά στα ράφια χτες, τί να σου λέω...) Δεν κοινοποιώ την διεύθυνση γιατί αν το κάνω, προβλέπω έφοδο του Λαμπρούκου δια την βελτιστοποίησην και την εξασφάλιση των θυληκών υπαλλήλων του καταστήματος και τις συνθήκες εργασίας των και γιατί όχι και ψυχαγωγίας των... (με την καλή έννοια πάντα Λαμπρούκο μου). :-P
Juanita, φαντάζομαι τη σκηνή έτσι όπως την περιγράφεις και σχεδόν ακούω τα γέλια και αισθάνομαι τη ζεστασιά του χώρου και της παρέας σας. Αυτά είναι τα όμορφα ρε γαμώτο... :-)
Τόσο ξαφνικά, τόσο όμορφα!
Γειά και χαρά σου mind!
Ωραίο συναίσθημα να ξέρεις ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν μερικοί ξεχωριστοί άνθρωποι!
ΥΓ. Θέλεις δηλαδή, να πιστέψουμε ότι ήπιες μόνο μία μαργαρίτα;
Επ, καλώς τον 0 com! Γεια σου και σένα κεφάτε φίλε μου. Κάτι έχεις κάνει εσύ... Όποτε εμφανίζεσαι, σαν να φυσάει Νοτιαδάκι στο μπλόγκ μου. :-)
Ανδρέα, αποφάσισα να ελαττώσω την ποσότητα του αλκοόλ που καταναλώνω.
Όχι πια ποτά.
Μόνο σφηνάκια.
(Ξεκινάω από Δευτέρα) :-P
μια χειρονομια...χιλιες λεξεις!!!
το θεμα ειναι να 'χεις το κουραγιο να την κανεις!!!
;)))
είδες που έγινες και συ κλέφτης χαμογέλων; ;) τα απρόσμενα είναι τα πιο γλυκά πάντα τέτοια, άντε στην υγειά μας
Αααα...δεν παίζω ...θέλω κι εγώ μέρα του άνδρα να με κερνάνε σοκολάτες ρωσίδες ταμίες...γιατί τέτοια αδικία στον κόσμοοοοο εεεε?
Μώπως η εν λόγω ταμίας κάνει prive Show κατ οίκον? ε? ε?
Vasiliki, έχεις δίκιο πέρα για πέρα. Χίλιες λέξεις κι έναν κόσμο στο πιάτο. Καλώς ήρθες. :-)
Eβίβα Πνεύμα! Μία τέτοια κλεψιά τη μέρα, τα λεφτά τα κάνει πέρα. ;-)
Παραμυθά, άσε τις γκρίνιες και δε θα σε λυπηθώ καθόλου. :-P Πάρε μία Κουκουρούκου δανεικιά από τον αδερφό μου τον Νανάκο κι άσε την ταμία να μοιράζει τα χαμόγελά της σ' όλους εμάς τους στερημένους. Πολλά φιλιά. ;-)
Καλό ΣουΚου all. :-)
Δραπετεύω απ' τας Αθήνας και τρελλαίνομαι.
καλό σκ ό,τι καλύτερο οι μίνι αποδράσεις από την αθήνα ;)
Mera tis gynaikas ki egw tin perasa blepontas ena documentary stin Et1 gia tin kleitoridektomi (ethimo se kapoies fyles tis Afrikis...) Moy omorfynes ti mera pantws... Se filw, kalo mou, mou eleipses...
Mia sterimeni apo xamogela... ;)
Η πιο τρυφερή ανατροπή μιας μουντής ημέρας, ένα χαμόγελο! Κι είθε να συνατάς καθημερινά από ένα, δύο, τρία...Χαμόγελα!
Καλημέρα mindstripper!:-)
Συνέχισε να κάνεις ταξίδια και απ' ότι φαίνεται πέφτεις σε καλούς ανθρώπους. Α,ρε αθάνατη Ρωσία.
Πνεύμα, Sadie, Ανχελίτο, Κοκοβίκο μου, Δημήτρη, καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα. Επιστροφή στο γραφείο με συννεφιά και πολύ βροχή και δουλειά, κλαψ...
Φιλιά πολλά σε όλους. ;-)
...φέτος η ημέρα της γυναίκας τελικά ήταν ιδιαίτερη για πολλούς...εγώ βρήκα ένα κλαδάκι ανθισμένης φρέζιας να με περιμένει στο γραφείο μου και κυριολεκτικά μου φώτισε τη μέρα...ας ήταν όλες οι μέρες ξεχωριστές για όλους...γλυκές και φωτεινές μόνο1
Καλή Εβδομάδα Mind!
Καλή εβδομάδα Juanita μου. :-)
Έκο, ωραία πολύ θα ήτανε όλες οι μέρες να μοσχομυρίζαν σαν τις φρέζιες! Νά 'σαι καλά. :-)
Post a Comment
<< Home