Σαν εικόνα μου μοιάζει εμένα...μου έρχεται να κάνω το σταυρό μου και να το φιλήσω!!!;-) Άλλο πείρα και άλλο μπύρα!!! Άντε στη υγεια σου Mindstripper!!!
Eryx, το ποστ αυτό είναι εμπνευσμένο και αφιερωμένο αποκλειστικά στον έναν και μοναδικό Douglas Adams και το νόημα της ζωής όπως αυτός μας το έμαθε (ή μπορεί και όχι) :-P Δική μου είναι η φωτογραφία, ναι (από προχθεσινοβραδυνή έξοδο - φρεσκότατη).
Πνεύμα, κάτι ξέρεις, κάτι ξέρεις... :-P
Archive, έτσι όπως τό 'πες, θυμήθηκα τον Λουκιανό: Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο σ' ένα βαθύ μπουντρούμι Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο μ' ένα μπουκάλι ρούμι... (Χαβάνα 5-0!)
Blogarismenh, χαχααααα, με ξεπέρασες. Εμένα πάλι μου έμοιζε με το κεφάλι του Ε.Τ., που με κοίταζε αφ' υψηλού όλο το βράδυ και μου είχε σπάσει τα νεύρα (τό 'πα γω, κάτι ξέρει ο street spirit...) Άντε γεια μας και περαστικά μας! ;-)
Αν μετά από 5 Αβάνες παίρνεις τέτοιες φωτογραφίες... χμ, επιβεβαιώνεται η εκτίμησή μου τόσο για τις φωτογραφικές σου ικανότητες, όσο και για το εν λόγω υγρό πνεύμα!
Όσο για την ερώτηση, γνωστή όπως και η αριθμητική της απάντηση. Εμένα μου άρεσε όμως η αντερώτηση απ'όπου και έβγαλα το δικό μου συμπέρασμα ότι κάθε ύποπτη απάντηση πληρώνεται με μια αθώα ερώτηση. [Όχι δεν πίνω το πρωί]
Καλά, η Blogarismenh έγραψε. Αυτό με το εικόνισμα που κάνει το σταυρό της και το φιλάει... αμίμητο!
Χεχε, ύποπτη απάντηση - αθώα ερώτηση, ε; [αλλά όμως κάπως έτσι δεν είναι πάντα; ;-)] Bασικά δύο μαργαρίτες ήταν όλες κι όλες, είμαι addicted στην τεκίλα - αλλά εσύ αν τελικά δεν πίνεις, μήπως να το άρχιζες; Μην ξεχνάς... το ύστατο ερώτημα! ;-P
9 Comments:
"Ποιό ήταν το Ύστατο Ερώτημα είπαμε;..."
Καλό!
... γιατί κάθε απάντηση χρειάζεται ένα νέο ερώτημα!
[και καταπληκτική φωτογραφία, δική σου;]
και πού να την πιεις ληγμένη... ;)
Το ονειρο της ζωης μου ειναι μια μερα να αντιστραφει ολη αυτη η θεωρια των θερμιδων.
Τοτε θα μπορω να πεθανω ησυχη μεσα σ'ενα βαρελι μπυρας.
Σαν εικόνα μου μοιάζει εμένα...μου έρχεται να κάνω το σταυρό μου και να το φιλήσω!!!;-)
Άλλο πείρα και άλλο μπύρα!!!
Άντε στη υγεια σου Mindstripper!!!
Eryx, το ποστ αυτό είναι εμπνευσμένο και αφιερωμένο αποκλειστικά στον έναν και μοναδικό Douglas Adams και το νόημα της ζωής όπως αυτός μας το έμαθε (ή μπορεί και όχι) :-P
Δική μου είναι η φωτογραφία, ναι (από προχθεσινοβραδυνή έξοδο - φρεσκότατη).
Πνεύμα, κάτι ξέρεις, κάτι ξέρεις... :-P
Archive, έτσι όπως τό 'πες, θυμήθηκα τον Λουκιανό:
Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
σ' ένα βαθύ μπουντρούμι
Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
μ' ένα μπουκάλι ρούμι...
(Χαβάνα 5-0!)
Blogarismenh, χαχααααα, με ξεπέρασες. Εμένα πάλι μου έμοιζε με το κεφάλι του Ε.Τ., που με κοίταζε αφ' υψηλού όλο το βράδυ και μου είχε σπάσει τα νεύρα (τό 'πα γω, κάτι ξέρει ο street spirit...)
Άντε γεια μας και περαστικά μας! ;-)
Αν μετά από 5 Αβάνες παίρνεις τέτοιες φωτογραφίες... χμ, επιβεβαιώνεται η εκτίμησή μου τόσο για τις φωτογραφικές σου ικανότητες, όσο και για το εν λόγω υγρό πνεύμα!
Όσο για την ερώτηση, γνωστή όπως και η αριθμητική της απάντηση. Εμένα μου άρεσε όμως η αντερώτηση απ'όπου και έβγαλα το δικό μου συμπέρασμα ότι κάθε ύποπτη απάντηση πληρώνεται με μια αθώα ερώτηση. [Όχι δεν πίνω το πρωί]
Καλά, η Blogarismenh έγραψε. Αυτό με το εικόνισμα που κάνει το σταυρό της και το φιλάει... αμίμητο!
Χεχε, ύποπτη απάντηση - αθώα ερώτηση, ε; [αλλά όμως κάπως έτσι δεν είναι πάντα; ;-)]
Bασικά δύο μαργαρίτες ήταν όλες κι όλες, είμαι addicted στην τεκίλα - αλλά εσύ αν τελικά δεν πίνεις, μήπως να το άρχιζες; Μην ξεχνάς... το ύστατο ερώτημα! ;-P
Ποτε πινεις εσυ ΔΥΟ μαργαριτες?
Τότε που κλείνουν νωρίς.
Post a Comment
<< Home