Προσωπική αφιέρωση #2
Στην ξανθιά πρωταγωνίστρια...
Είναι ωραία να πέφτεις
Μανώλης ΦάμελλοςΣυμφορές, αίμα, δράματα, στην αυλή μου άγρια σκυλιά
μα όσα ήταν να πάθω τα 'παθα και δε με τρομάζουν πια
γύρω μου ο τόπος καίγεται, σπρώχνω ιδρωμένα σώματα
και πηδάω σ' ένα ηφαίστειο από πεινασμένα στόματα
Όποια πόρτα εδώ κι αν ανοίξεις, τραγικές σκηνές θ' αντικρίσεις
μα οι προσευχές αν γυρίζουν πίσω ξανά
και οι στροφές δε μας οδηγούν πουθενά
είναι ωραία να πέφτεις, αν αντέχεις να πέφτεις
ίσως μάθεις να πετάς τελικά
Δεσποινίς ξανθιά πρωταγωνίστρια, κλαίει πάνω στο σενάριο
δεσποινίς ξανθιά πρωταγωνίστρια, κλαίει για του κόσμου τ' άδικο
μα εγώ δεν τα πάω άσχημα κι όλους τους σταυρούς στο στήθος μου
τους φυλάω για παράσημα, που θα με κρατάν στο ύψος μου
Όποια πόρτα κι αν είχα ανοίξει, πίσω με περίμενε η θλίψη
μα οι προσευχές αν γυρίζουν πίσω ξανά...
Εγώ έχω το τραγούδι μου, που 'χει σώμα κι ήχο στέρεο
πίσω απ' το χάος μου 'φερε έναν εαυτό ακέραιο
Όποια πόρτα εδώ κι αν ανοίξεις, πάλι στην αρχή θα κυλήσεις
μα οι προσευχές αν γυρίζουν πίσω ξανά...
Μουσική/Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
posted by mindstripper @ 7/19/2005 12:22:00 pm
0 Comments:
Post a Comment
<< Home