Δεν είναι πολύ παράξενο;
...το πόσο χαριτωμένες και μυστήριες ακούγονται οι αυτοσχέδιες λέξεις που χρησιμοποιούν τα παιδάκια που μαθαίνουν να μιλούν, και το πόσο γελοίες και ανούσιες ακούγονται αυτές ακριβώς οι ίδιες, όταν προέρχονται από το στόμα ενός 'μεγάλου';
Nανύ'τα μας...
posted by mindstripper @ 7/18/2005 12:01:00 am
7 Comments:
1ον ό,τι κάνουν τα μωρά δυστυχώς φαίνεται χαριτωμένο, που είναι και η πιθανότερη εξήγηση
αλλά 2ον να πούμε ότι τα μωρά στη φάση που μαθαίνουν να μιλούν, χρησιμοποιούν την πλήρη γκάμα των φωνημάτων που απαντώνται στις ανθρώπινες γλώσσες (καμιά 80αριά, από τα οποία η κάθε γλώσσα "διαλέγει" όχι περισσότερα από 40). Οι μεγάλοι απλά δε μπορούν να το κάνουν αυτό, αφού σε ηλικία 2-3 χρόνων έχασαν τα έξτρα φωνήματα. Όταν ο μεγάλος αναπαράγει τους ήχους του μωρού, λείπουν πολλά φωνήματα. Π.χ. το μωρό θα πει /wa/, ο Έλληνας γονιός θα το αποδώσει είτε /ua/ είτε /γua/. Ε, απώλεια πληροφορίας αποδώ, απώλεια πληροφορίας αποκεί, είναι σα να προσπαθείς να ηχογραφήσεις άρπα με κινητό και μετά να παίζεις αυτό που ηχογράφησες από τα μεγάφωνα στο Σύνταγμα.
[insert disclaimer here]
"το μωρό θα πει /wa/, ο Έλληνας γονιός θα το αποδώσει είτε /ua/ είτε /γua/"
Εντάξει με το wa.
Μ' αυτό το
ααγκου" τι γίνεται;
όταν η Β μού μιλούσε στο τηλέφωνο και την άκουσε ο μικρός Δ και την διόρθωσε... Β: Έλα μικρό μου... Δ: Ε όχι και μικρός σου μεγάλος είναι... Ακόμα γελάω... ;)
ό,τι κάνουν τα μωρά δυστυχώς φαίνεται χαριτωμένο
J95, απλή απορία... γιατί δυστυχώς; Κακό είναι να φεύγουμε από τη μιζέρια μας και την καθημερινότητά μας βρίσκοντας χαριτωμένα πράγματα που υπο διαφορετικές συνθήκες, θα μας ενοχλούσαν και ίσως ακόμα και να μας σπάγανε τα νεύρα;
Με αυτή σου την εκδοχή συμφωνώ πάντως.
Με την δεύτερη θα διαφωνήσω. Επειδή τα μωρά μπορούν να χρησιμοποιήσουν φωνήματα που οι μεγάλοι δεν έχουν πια την ικανότητα να προφέρουν (πράγμα το οποίο δεν το γνώριζα κιόλας - να το πω αυτό), αυτό θα πρέπει εξ' ορισμού να σημαίνει "περισσότερα, επομένως και καλύτερα, επομένως και χαριτωμένα λόγω ικανότητας σωστής προφοράς"; Και ποιά είναι η σωστή προφορά και επομένως η πιο χαριτωμένη; Με βάση τί ακριβώς την κρίνουμε; Δεν ξέρω, ως λογική δεν μου ταιριάζει, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο ερώτημα.
Aπο κεί και πέρα, πιστεύω ότι μεγάλο τμήμα της χαριτωμενιάς των μικρών, είναι και το γεγονός ότι αυτά όντως προσπαθούν κάτι να μας πουν εκείνη τη στιγμή. Απλά εμείς δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, και το ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Η διεργασία και μόνο, έχει πλάκα.
0 comments, το "γκίχου" πάλι τί σου λέει; :P
Spirit, ένα φοβερό μου το είπε η ανηψιά μου πριν από λίγο καιρό, και με πολύ σοβαρό ύφος μάλιστα:
"Εσύ το ξέρεις ότι το φεγγάρι παθαίνει κατάθλιψη;"
(τί έκλειψη, τί κατάθλιψη, σάμπως καταλαβαίνει αυτό; φεγγάρι είναι!)
γιατί δυστυχώς;
Γιατί δεν είναι.
Τα μωρά είναι τεράστια καθήκια, απλώς όχι με τόσο εξεζητημένο τρόπο όσο οι μεγάλοι. Αυτό περνάει για αθωότητα και είναι, αλλά μόνο με τη σχετική έννοια. Ξεχνάμε το "σχετική έννοια", αρχίζουν τα προβλήματα.
Αντικειμενικά μιλώντας, έχεις δίκιο. Υποκειμενικά όμως και με τη βοήθεια της "σχετικής έννοιας", τέτοιου είδους προβλήματα είναι τόσο σημαντικά όσο και το πόσο αλάτι θα βάλω στη χωριάτικη όταν έχω επισκέπτες σπίτι. Το θέμα είναι ίσως, το κατά πόσο τελικά επιλέγει ο καθένας να ξεχάσει (ή όχι) τη "σχετική έννοια". ;)
Post a Comment
<< Home