Υποσυνείδητο για κλάμματα
Είδα χτες βράδυ στον ύπνο μου όνειρο πολύ άσχημο. Ότι ήμουν πολύ άρρωστη και παρ’ όλ’ αυτά κάπνισα ένα πακέτο τσιγάρα. Καλά, το άγχος το θυμάμαι να με κυριεύει την ώρα που κοιμόμουν κανονικότατα."Σταμάτα να καπνίζεις, δεν έχεις καιρό που το έκοψες", έλεγα στον εαυτό μου.
Και μετά από ώρα ενώ κόντευα να τελειώσω το πακέτο... "ΟΚ, από τώρα λοιπόν μπορείς να πεις ότι ξανάρχισες το τσιγάρο".
Το πρωί που ξύπνησα, είχα έντονο το συναίσθημα της δυσφορίας. Μετά θυμήθηκα το όνειρο όπως το περιγράφω τώρα και γούρλωσα τα μάτια. Είμαι γνωστή για το πόσο αφηρημένη είμαι στην καθημερινή μου ζωή και σε καθημερινά πράγματα, πολύ περισσότερο σε ότι αφορά τα όνειρα που βλέπω. Σπάνια τα θυμάμαι. Γι αυτό κι έχω πολύ συχνά στιγμές ντε ζα βου (όπως ο Neo με την μαυρό-γατα).
Δύο οι εξηγήσεις: η πρώτη είναι ότι το υποσυνείδητο κλωτσάει ακόμα για την στέρηση της πίσσας και της νικοτίνης και έψαχνε ευκαιρία να ξυπνήσει και να μου την φέρει πισώπλατα (και βρήκε την αμέσως επομένη από την παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος – στην προηγούμενη ζωή μου πρέπει να ήμουν μεγάλη ρουφιάνα, δεν το συζητάω). Και η δεύτερη εξήγηση, ονειροκριτική ετούτη, είναι ότι θα περάσω μεγάλη στεναχώρια. Και κάπνιζα και ήμουν άρρωστη και έκανα και ολόκληρο πακέτο. Κλασμεντέν τώρα που το σκέφτομαι. Αλλά ευτυχώς, ποτέ δεν μου βγαίνουν τα όνειρα που βλέπω για τον εαυτό μου. Αν έβγαιναν, τότε έπρεπε να βγει κι εκείνο το όνειρο που είχα δει το κίτρινο λουλούδι στη γλάστρα μου να ανθίζει και τα άνθη του στο καπάκι να γίνονται κατακόκκινα και να γεμίζουν με χρώμα και μυρωδιά όλο το μπαλκόνι. Τί ωραίο όνειρο ήταν εκείνο ρε παιδί μου... Τύφλα νά ‘χει το American Beauty.
"Ααααααα, χαρά! Χαρά και γρήγορη κιόλας!!" όλες οι ονειροκρίτισσες εκ του τηλεφώνου.
Αλλά ούτε γκόμενο είδα, ούτε φράγκα, ούτε καν μία καλή ταινία στην τηλεόραση βρε αδερφέ. Όχι ότι έχει σημασία. Η χαρά και η δροσιά που μου είχε αποπνεύσει εκείνη η εικόνα ήταν όλα τα λεφτά και οι γκόμενοι του κόσμου (ντάξει, για τις ταινίες υπάρχουν και τα DVD).
Η δεύτερη εξήγηση λοιπόν απορρίπτεται εμπειρικώς πια. Οπότε μένει η πρώτη. Άτιμο υποσυνείδητο...
Έχει τύχει κι έχω κάνει ένα απ’ αυτά τα τεστ που κυκλοφορούν στο Internet με τίτλο "Ποιός είσασταν στην προηγούμενη ζωή σας". Κορδωνόμουν σαν τον Mr. Bean όταν το αποτέλεσμα στην περίπτωσή μου έδειξε ότι ήμουν άντρας Σκωτσέζος και ευγενής παρακαλώ. Κάπου στο 1800 κάτι αν θυμάμαι καλά. Να δεις που στάνταρ θα είχα και πύργο. Και σίγουρα το βράδυ στον ύπνο μου θα έβλεπα εφιάλτες ότι αγόραζα στη γυναίκα μου δαχτυλίδια και κοσμήματα. Και πού έχω καταντήσει τώρα λέγω, το έτος 2005 πια, να ονειρεύομαι ότι κάνω ένα πακέτο τσιγάρα και να ξυπνάω τρομοκρατημένη! Πού να με έβλεπαν οι απόγονοί μου από τα Highlands. Θα με μπούφλιζαν οι άνθρωποι.
Προς συμπαράσταση στους αδελφούς Σκωτσέζους και διαμαρτυρία στο σκοτεινό και λαμόγιο υποσυνείδητό μου, απόψε θα δω στον ύπνο μου ότι έγινα καλά, ότι καπνίζω κανα πουράκι την εβδομάδα κι αυτό άμα θέλω, κι ότι η γλάστρα στο μπαλκόνι μου έχει πετάξει λελούδια θαλασσιά με φούξιες πιτσιλιές. Καληνύχτα μας.
posted by mindstripper @ 6/02/2005 12:48:00 am
2 Comments:
Nά 'σαι καλά Μάρκο :-) (έχεις δίκιο ρε γμτ, δεν θυμάμαι τίποτα πάλι). :-P
Ποιόν ύπνο σου ... εδώ εγώ το κάνω στο ξύπνιο μου. Συνειδητό για κλάμμα να δεις!
Post a Comment
<< Home