@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Sunday, February 06, 2011

Το κάθε εμπόδιο είμαι εγώ

Έπεσα κι αρρώστησα ξανά και μπόρεσα να ανοίξω πάλι την πορτούλα και να μπω εδώ μέσα, που το σκεφτόμουν τόσο καιρό. Πάντα υπάρχει κάτι καλό που μπορείς να πάρεις, μέσα απ' οτιδήποτε άσχημο συμβαίνει. Κάποτε πίστευα ότι αυτή ήταν μία συμπεριφορά στυλ "σου χαϊδεύω το κεφάλι", αλλά δεν είναι έτσι. Κι ακόμα κι αν είναι, δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που την υιοθετούν για πολύ καιρό αν δεν την πιστεύουν στ' αλήθεια. Μία αβίαστη συμπεριφορά είναι αντίθετη της υποκρισίας. Το πρώτο είσαι εσύ απέναντι σ' έναν καθρέφτη, το δεύτερο είσαι πάλι εσύ απέναντι σε όλους αυτούς που φοβάσαι. Η ξεκαθάριση ανάμεσα σ' αυτά τα δύο είναι μία νύμφη που δρα αυτόνομα και απροειδοποίητα, χωρίς απολύτως καμμία έγκριση από μέρους σου. Επίσης έχει τις ιδιότητες ενός φαντάσματος - μπορεί εσύ να μην τη βλέπεις, αλλά να φανερώνεται σε όλους γύρω σου. Μπορεί και το αντίθετο. Όπως και νά ΄χει, εγώ το πιστεύω. Κάθε εμπόδιο για καλό.

Το καλό λοιπόν δεν είναι ότι έκατσα και ασχολήθηκα με το μπλογκ. Το καλό είναι ότι μέσα από την αρρώστεια το μυαλό μου μπήκε σε δεύτερη μοίρα και επιτέλους το σώμα μου αφέθηκε λίγο να ξεκουραστεί. Κοιμήθηκα πολύ, έφαγα πολλές σούπες, ήπια πολλά τσαγάκια του βουνού με μέλι και λεμονάκι, έχω να βάλω τσιγάρο στο στόμα μου δύο μέρες τώρα και ελπίζω να το κρατήσω έτσι, σταμάτησα να σκέφτομαι τί πρέπει να γίνει πότε, σταμάτησα να καταδιώκομαι από τον χρόνο, ακύρωσα όλες τις δουλειές που είχα να κάνω το Σαββατοκύριακο, θα ακυρώσω και όλες τις δουλειές των επομένων δύο-τριών ημερών. Αδιαπραγμάτευτα. Επειδή μου κάνει καλό.

Πριν δυο χρόνια που είχα επιστρέψει σε τούτη τη χώρα μετά από έναν χρόνο διαμονής στο εξωτερικό, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξαναπέσω πάλι στο λούκι της ζωής στην Αθήνα, να μην αφήσω άλλη φορά ξένους να οριοθετήσουν δικές μου προτεραιότητες. Και κατάφερα να πετύχω το δεύτερο σε τέτοιο βαθμό, όπου έχει έρθει πλέον ο καιρός που συνειδητοποιώ ότι ο λόγος που παρέβηκα το πρώτο σκέλος των στόχων μου είναι ακριβώς αυτό. Σε μπέρδεψα, να στο πω αλλιώς. Κάποτε άφηνα να με κυνηγούν δουλειές και διορίες και πελάτες κι εγώ έτρεχα να τα προλάβω όλα, επειδή στο βάθος του μυαλού μου υπήρχε πάντα η ασάφεια του αύριο, η αβεβαιότητα του μέλλοντος. Τώρα αφήνω και με παρασέρνει το πάθος μου για πράγματα τα οποία αγαπώ και το πείσμα μου να προλάβω να προσφέρω εκεί όπου ο χρόνος ακόμα μου επιτρέπει, επειδή στο βάθος του μυαλού μου υπάρχει η σαφήνεια του τέλους και η σιγουριά της απώλειας. Και καταλαβαίνω ότι τελικά, η ζωή είναι ένα παιχνίδι που θα σε κάνει να χορέψεις στο σκοπό του με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Το θέμα είναι να μπορέσεις να επιλέξεις εσύ, όσο μπορείς, όσο σου είναι επιτρεπτό από τις καταστάσεις και την τύχη σου, το σκοπό αυτό. Το θέμα είναι να πλησιάσεις αυτό το κιτς jukebox που σε περιμένει κάθε μέρα στη γωνία κάτω απ' το σπίτι σου, κι αντί να το αφήσεις στο random, να του επιλέξεις εσύ το κομμάτι που θα παίξει. Κι αυτή την ώρα, και την επόμενη. Και τη μεθεπόμενη. Και την ακόμα πιο μετά.

Είναι εξαντλητικό, το ξέρω. Αλλά γι αυτό, να ξέρεις, υπάρχουν που και που, οι αρρώστειες. Όποιας φύσης κι αν είναι αυτές.

posted by mindstripper @ 2/06/2011 08:51:00 pm

9 Comments:

Blogger ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Περαστικά από την ασθένεια, αλλά όχι από τα θετικά που έστω και μέσω αυτής υιοθέτησες
Καλή σου και χαρούμενη εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

2/06/2011 09:58:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Σ' ευχαριστώ πολύ Γλαρένια μου, να είσαι καλά. :)
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα και σε σένα.

2/06/2011 10:34:00 pm  
Blogger BLUEPRINTS said...

φύσικα μόνοι θέτουμε εμπόδια σε αυτά που θέλουμε και κάνουμε, περαστικά και κράτα αυτή τη συμπεριφορά για τα καλά όμως, φιλιά

2/06/2011 11:24:00 pm  
Blogger ZissisPap said...

Περαστικά σας :-)
Μεγάλη χαρά και ικανοποίηση όταν επιλέγεις τα τραγούδια της ζωής σου με τη σειρά που θέλεις! Είναι όπως όταν γράφαμε κασέτες για να "αφιερώσουμε" :-)

2/07/2011 12:17:00 pm  
Blogger mindstripper said...

Blueprints, προσπαθώ-προσπαθώ. Φιλιά, καλή εβδομάδα και στην άνοιξη μαζί σου κι εγώ (το ξέρεις). ;-)

Ευχαριστούμε για τα περαστικά Ζήση. Καλά είναι άμα διαλέγεις τη σειρά, που και που χαμηλώνεις τη φωνή, άλλοτε έχει παράσιτα, άσε, μη μιλήσω για το πόσες φορές οι κασέτες γίνονταν βεντάλιες από το μάσημα... αλλά εντάξει, τό 'χουμε το νόημα μωρέ (ή προσπαθούμε τουλάχιστον). :-)

2/07/2011 02:43:00 pm  
Blogger Кроткая said...

περαστικά, αγαπημένη, κράτα δυνάμεις, αρχές μαρτίου έχουμε δουλειές! :)

2/08/2011 01:15:00 am  
Blogger mindstripper said...

Επ, καλώς την. Τί νόμιζες βρέ, εγώ επίτηδες το διάλεξα να κρεβατωθώ Αλκυονίδες μέρες, για να έχω το Μάρτη καθαρό. Άσε, ξέρω τί κάνω!

Ευχαριστώ κορίτσι. :)

2/08/2011 11:03:00 am  
Blogger Σταυρούλα said...

Εμείς επιτρέπουμε να μας βάζουνε τις τρικλοποδιές. Μας σαμποτάρουμε ώρες ώρες κανονικά.(Το μα ςόχι μεγαλοπρέπειας, αλλά κοινός πληθυντικός)

Χμ. Ανυπομονώ για την Παρασκευή.

2/14/2011 09:15:00 pm  
Blogger mamma said...

Τώρα πιά θα είναι περαστικά. Κι εγώ πάντως που αρρώστησα το χρειαζόμουν ;)

2/17/2011 08:44:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home