Summertime
Μπάνιο στην Ανάβυσσο με τη Μ.Υπερβολική κίνηση στο πήγαινε.
Άφιξη στην παραλία μετά από δύο ώρες.
Δε μας ένοιαξε, στο δρόμο αναλύσαμε τα υπαρξιακά μας, το χρώμα των μαλλιών μας, τις αλλεργίες και τον έρπη μας, το άγχος της Μ. για την πρώτη μέρα αύριο στη νέα της δουλειά, τους μεγάλους έρωτες των οποίων τα σημάδια πάνω μας είναι ακόμα και τώρα νωπά, το νερό στο μπουκάλι της Κόκα-Κόλας που δεν πινόταν, "Τί έκανε λέει, έχασε η Τσεχία από την Γκάνα;"...
Γέλια πολλά.
Στην αμμουδιά, οι πετσέτες και οι ξαπλώστρες η μία πάνω στην άλλη.
Δε μας ένοιαξε, η Μ. έφερε από το αυτοκίνητο το καρεκλάκι της, εγώ άπλωσα στα πόδια του την πετσέτα μου και βρήκαμε τη δική μας γωνιά στον ήλιο.
Η θάλασσα σπασμένο καφεθαλλασί από τη λασπουριά.
Και πάλι δε μας ένοιαξε. Είμαστε βολικοί άνθρωποι η Μ. κι εγώ, γι αυτό έχουμε καταλήξει να κάνουμε και παρέα. Αυτό που έχουμε, αυτό εμπιστευόμαστε. Κι όταν έρθει η ώρα για το βαθύ γαλάζιο, τότε θα είμαστε ευτυχισμένες.
Απλά.
Ο ήλιος έπαιζε μαζί μας, μας σημάδευε με το ηλιοπίστολό του και μας ανάγκαζε κάθε τόσο να καταφεύγουμε στη δροσιά της θάλασσας με αναστεναγμούς ευχαρίστησης.
Το beach bar από πίσω βάραγε κάθε τόσο ό,τι θυμόταν. Paint it black και Manu Chao με διαφορά 10 λεπτών μεταξύ τους.
Οι κοπέλες-Μαλιμπού με τα κόκκινα κερνούσαν οινόπνευμα και χάριζαν δώρα στους λουόμενους.
Η Μ. πλήρωνε τον τρίτο γύρο ποτών, καθώς εγώ υπέκυπτα στον πειρασμό και αγόραζα από την πλανόδια πωλήτρια ασημένιες χαριτωμενιές.
Μια παρέα μεγάλη όλοι στο μπαρ, χορεύουμε anything but reggea στους UB40. Το πολύ γέλιο δημιουργεί μούδιασμα της κάτω σιαγόνας. Δεν πειράζει, αύριο, καθημερινή, δεν θα είναι η κάτω σιαγόνα μου αυτή που θα πιαστεί από το καθησιό και τις 8 ώρες της ύπαρξής μου μέσα σε ένα πνιγηρό γυάλινο κλουβί με μη ανακυκλώσιμο αέρα.
Ο ήλιος έφυγε πριν απο μας.
Υπερβολική κίνηση στο έλα.
Δε μας ένοιαξε ούτε αυτό, στο δρόμο αναλύσαμε μικρούς καημούς, ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, σκηνές που κάποτε ξημέρωσαν δίπλα στο κύμα, I wanna dance with somebody στο ραδιόφωνο και αναμνήσεις από πάρτυ των 80s, το τελευταίο επεισόδιο του Sex and the City, την επερχόμενη έξοδο του Σαββάτου σε στέκι αγαπημένο, τα κερασμένα ποτά και το χαμένο στοίχημα, "Break a leg;... Μα τί μου λέει αυτός στο κινητό καλέ;", "Καλή επιτυχία σου λέει ρε βλημα", "Καλή επιτυχία να σπάσω το πόδι μου;", "Έκφραση είναι ντε!", "Έκφραση; Και τους πήρε πολύ να την σκεφτούνε; Τοκ, τοκ, τοκ, είναι τρελλοί αυτοί οι Άγγλοι"...
Γέλια πολλά.
Κουβέντα καμμία για τους καημούς τους μεγάλους, η ώρα της επιστροφής είναι η πλέον επικίνδυνη κι η πιο σκοτεινή για κουβέντες τέτοιου είδους, τα διαβόλια βγαίνουν παγανιά και σου την έχουν στημένη, γι αυτό ποτέ να μην τους δείξεις ότι είσαι εύθραυστος και παραπονεμένος. Να προσποιείσαι. Kαι πού 'σαι... την ώρα εκείνη, να θυμηθείς να το κάνεις ακόμα καλύτερα από όλες τις άλλες ώρες. Αλλιώς τα διαβόλια θα τρυπώσουν στην ψυχή σου και θα κάνουν και τη μέρα που πέρασε μαύρη, σαν την νύχτα που θά 'ρθει.
Σπίτι μου σπιτάκι μου στις 11 το βράδυ.
Περπατώντας ξυπόλητη στο μάρμαρο, ακούω έναν μελωδικό ήχο. Είναι η νεοαποκτειθήσα χαριτωμενιά στο πόδι μου.
Λύνω τα μαλλιά μου κι ο αέρας τριγύρω μου μυρίζει αλάτι.
Το δέρμα μου μυρίζει αντηλιακό κι ας μην έχω βάλει καθόλου.
Το μυαλό μου είναι καθαρό και ξεκούραστο κι ας αισθάνομαι το σώμα μου βαρύ και καταπονημένο κι ανυπόμονο να πέσει με αναστεναγμούς ευχαρίστησης και να κουρνιάσει στο κρεββάτι του, μέχρι το ξημέρωμα.
Summertime and the living is easy.
Το είπε ως και η Janis.
Τα καλοκαίρια, κάθε μέρα που φεύγει, είναι κι ένας λόγος παραπάνω για να ζω.
Καλή εβδομάδα σε σένα και καλή αρχή στη Μ.
Διότι τα καλά μπορεί να είναι ήδη εδώ.
One of these mornin's you gonna rise up singin'
Spread your wings and you'll take the sky...
posted by mindstripper @ 6/19/2006 01:58:00 pm
15 Comments:
Όντως, η πιό ωραία νύστα έρχεται μετά τα αλάτια και τα παιχνίδια στον ήλιο. Μακριά τα διαβόλια (keep the vampires from your door, που λένε κι οι Frankie) και να έχεις μιά όμορφη μέρα αύριο, με ανάσες απ' τη σημερινή.
Καλή βδομάδα Μάιντ!
Είμαι με το ηλίθιο "πήγα-μόλις-διακοπές"-χαμόγελο...
Καλημέρα ρε ψυχή! 16 και σήμερα.
kalh ebdomada me poli alati kai apo mena!!
Aυτό και αν είναι "νόστιμο" post, άλατι ηρτυμένω!
bonjour cherie!
το αλάτι μύρισε μέχρι εδώ!
:-)
Άντε βρε , μια χαρά πέρασες...αν εξαιρέσεις το πήγαιν-έλα 2 ωρών έκαστο!
Δημήτρη, και το πήγαιν' έλα, μέσα στην τελετουργία ήταν κι αυτό τελικά. ;-)
Μαίανδρε, δε μπορώ, δε μπορώ να περιμένω. :-)))
Αλατισμένα φιλιά με μυρωδιά καρύδας σε όλους και όλες. :-)
Από όλη την παραλία ... το χόρτο βρήκες να βγάλεις φωτογραφία;
(ακριβώς έτσι ένοιωθα και εγώ χτες βράδυ)
λίγο πιο κει ήμουν και εγώ στη Σαρωνίδα στο Eden, μόνο που πήγα Σάββατο για να γλιτώσω τον πανικό της Κυριακής ;)
καλή εβδομάδα, αγάπη. τέτοια γράφεις κι όταν κατέβω θα σε πνίξω στις αγκαλιές.
χε,ίσα που τα βλέπω τα διαβολάκια να τρέχουν στην αντίθετη κατεύθυνση βλαστημώντας για το αλάτι και την καρύδα που κόλλησε πάνω τους σαν πίσσα με πούπουλα!
καλή βδομάδα όμορφη :-)
Kervere, ναι, αλλά τί χόρτο, έτσι; ;-P
Spirit, αυτές τις μέρες όλο εκεί γυρνοκοπάω. Κι ας κάνει όσο πανικό θέλει. Όταν η ώρα φτάνει 8 και μισή κι εγώ χαμογελάω ακούγοντας το κυματάκι από την ξαπλώστρα μου, I'm safe from harm. ;-)
Wisdom, και μένα μ' αρέσει πάρα πολύ, και η καφέ και η άσπρη! (αυτοί οι πλανόδιοι στο Μοναστηράκι φθηνά την γλυτώνουν κάθε φορά) ;-)
Πολύβιε, δικαιούμαι μία τελευταία ευχή.
Ένα ζευγάρι βατραχοπέδιλα. :-P
Northy, χαχαααα, φοβερή περιγραφή. Σαν να μου φαίνεται ότι απο δω και στο εξής, εκείνη η ώρα όταν θά 'ρχεται, δεν θά 'ναι και τόσο δύσκολη, χάρη σε σένα.
Αγκαλιά!
Τι συμπτωση..πριν απο ενα λεπτο εψαχνα να βρω που ειναι η Λακκα Αναβύσσου λεει..δε μου κανεις ενα σχεδιαγραμμα πως θα φτασουμε εκει ερχομενοι απο Σαλλλλονικα;;...:-)
(..αληθεια το λεω..)
Είσαι πολύ αλα..τιάρα γυναίκα! Φιλιάδες!:-)
Post a Comment
<< Home