Ο Έλλην, το δάχτυλο και το φεγγάρι

Σήμερα το πρωί έστειλα ένα e-mail σε φίλους και γνωστούς με τον τίτλο "Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε". Το mail περιείχε ένα link σε αυτό εδώ το άρθρο που ξεχώρισα στα tweets του αγαπητού theskyetc. Από εκείνη την ώρα έχω μιλήσει με πολλούς, κυρίως για το ποιοί είναι οι Γερμανοί που θα γυρίσουν να το παίξουν μάγκες και σωτήρες του έθνους μας, όπως επίσης και για το αν άσχετα με αυτό, το συγκεκριμένο άρθρο λέει όντως αλήθειες για εμάς και την κατάντια μας - ναι ή όχι. Μερικές συζητήσεις/διαφωνίες/συμφωνίες ήταν η ερμηνεία του δημιουργικού διαλόγου, από τις κουβέντες που χαίρεσαι να κάνεις με σκεπτόμενους ανθρώπους. Μερικές άλλες, τις έχω ήδη ξεχάσει, λόγω ποιοτικής διαχείρισης χρόνου, όπως έχει πει και μία καλή διαδικτυακή φίλη.

Πριν λίγη ώρα έλαβα ένα e-mail, από μία φίλη μπλόγκερ που είχα τη χαρά να γνωρίσω κι από κοντά πριν λίγους μήνες και που έχει φύγει για προσωπικές της δουλειές στο εξωτερικό, σε χώρα της Μεσογείου. Δεν θα πω το όνομά της, θα σεβαστώ την πιθανή επιθυμία που μπορεί να έχει να μην εκτεθεί εδώ, καθώς είμαι αυτή τη στιγμή στη φούρια μου και απλά πρέπει να γράψω αυτό εδώ το ποστ. Θα ήθελα αυτό το e-mail, να το αποτυπώσω σε ετούτο το μπλογκ ακριβώς όπως μου εστάλει, χωρίς να αλλάξω ούτε μία τελεία, ούτε ένα κόμμα επάνω του.

Άστα ρε Εύη...

Προχθές, την ώρα του φαγητού στη δουλειά γυρνάει ένας συνάδελφος και μου λέει "Στις ειδήσεις λένε πως για πολλά χρόνια κοροιδεύατε την ΕΕ και τρώγατε τα λεφτά των άλλων μια χαρά. Τώρα χρωστάτε όσο κανένα άλλο μέλος"... Γύρισαν όλοι και με κοίταξαν κι ένιωσα ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί. Του είπα ότι δε μου κάνει εντύπωση, ότι έτσι είναι, προσπαθώντας να φανώ ήρεμη και cool, ενώ ένιωθα τόση ντροπή...

Εδώ που είμαι έχω ακούσει ένα σωρό ειρωνίες για το πως βγήκε η δημοκρατία από μια χώρα σαν την Ελλάδα, για τους Έλληνες και την νοοτροπία τους. Αλλά έχω σταματήσει καιρό τώρα να προσθέτω σ' αυτές τις συζητήσεις τη γνωστή γκρίνια για τους ανάξιους πολιτικούς και τις ηλίθιες κυβερνήσεις και αυτούς που τα παίρνουν και το σύστημα και... Εμείς είμαστε όλοι αυτοί.

Θα ήθελα αν υπήρχε Θεός, να τον ευχαριστήσω που έκανε κι άλλους ανθρώπους να προβληματίζονται, να βασανίζονται και να μοιράζονται μαζί μου αυτά που μας παιδεύουν, και θα μας παιδεύουν μέχρι το τέλος.
Αλλά επειδή Θεός δεν υπάρχει, θα ευχαριστήσω εμένα και μόνο εμένα, τον Έλληνα, εμένα που όταν το δάχτυλο μου έδειχνε το φεγγάρι, εγώ κοίταζα το δάχτυλο.

Εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

posted by mindstripper @ 2/19/2010 09:24:00 pm