Τουρλού
Έχω φάει το κοτοπουλάκι με τον φιδέ και κάθομαι λίγο να χαζέψω την τσιμεντούπολη την ώρα που σκοτεινιάζει. Μου λείπει το καλοκαίρι. Μου λείπει τόσο, που πολλές φορές ξεχνάω να πάω σπίτι μου τα βράδυα, αρνούμαι να φορέσω ρούχα χειμωνιάτικα, μπλούζες που εφαρμόζουν σαν κολάρα γύρω από το λαιμό, βαριά παλτά που πέφτουνε με δύναμη πάνω στους ώμους μου. Γι αυτό άλλωστε και τον τελευταίο καιρό είμαι συνέχεια με ένα μυξομάντηλο στο χέρι.Μέρες σαν και τούτη, που τάχα αρρωσταίνω και δεν πάω στη δουλειά, περνούν σαν το νεράκι. Να πάω super market, να φτιάξω τίποτα να φάω, να μαζέψω κανένα πλυντήριο, να σκαλίσω λίγο τα λουλούδια μου - ο δυόσμος έχει πετάξει ένα μικρό βλασταράκι παραδίπλα, τα χρυσάνθεμα που βούτηξα από τον κήπο της γιαγιάς γεμίζουν με νέα φύλλα μέρα με τη μέρα που περνάει.
Καθώς κοίταζα τους ηλιακούς θερμοσίφωνες της πόλης λίγο πριν πέσει ο ήλιος, σκεφτόμουν τί ωραία που θα ήτανε να έπαιρνε ο καθένας μας από έναν κουβά με μπογιά και να χρωματίζαμε ό,τι μεταλλικό υπήρχε πάνω τους - η Αθήνα από ψηλά θα φαινότανε σαν ένα ατσούμπαλο ψηφιδωτό. Κι αυτό το πράγμα στις πολυκατοικίες, ξέρεις, αυτό που πρέπει η πρόσοψη του κτηρίου να έχει μία συγκεκριμένη μορφή η οποία να προσδίδει στην ομοιομορφία της συνολικής εικόνας του κτίσματος... ε, μα τον Τουτάτη πάντα μου έσπαγε τα νεύρα. Γι αυτό κι αγαπούσα τόσο εκείνο το κτήριο στο τέλος της London Road. Όποτε το έβλεπα από το βάθος του δρόμου, καταλάβαινα το στόμα μου να σχηματίζει ένα πλατύ χαμόγελο με τρόπο εντελώς αναρχο-αυτόνομο. Ένα πράμα σαν το Mr. Brightside που ακόμα και μετά από κλάμα με λυγμούς, έχει καταφέρει να αδειάσει το μυαλό μου σε δευτερόλεπτα και μέσα του να σκορπίσει χιλιάδες εκατομμύρια μουσικές δέσμες φωτός - και τίποτα, μα απολύτως τίποτα άλλο.
Αυτά σκέφτομαι κάτι ώρες και μετά δε θυμάμαι γιατί ξεκίνησα να σκέφτομαι. Όχι ότι θά 'πρεπε κιόλας (έτσι, για αλλαγή).
Παρέα με τον Steve Lamacq και το ολοκαίνουργιο άλμπουμ των Eels, εύχομαι νύχτα καλή.
posted by mindstripper @ 1/18/2010 06:36:00 pm
7 Comments:
Γράφεις: να μαζέψω κανένα πλυντήριο
Διαβάζω: να χαζέψω κανένα πλυντήριο
Να χαζέψει πληντήριο;; Φάση trainspotting δηλαδή;
Λίγο πιο κάτω...
Γράφεις: Καθώς κοίταζα τους ηλιακούς θερμοσίφωνες
...
Αα λέω κάτι παίζει με τις ηλεκτρικές συσκευές σήμερα, αλλά εσύ όντως το έγραψες! χεχε
Νύχτα καλή και σε σένα.
θελουμε το καλοκαίρι πίσω ΤΩΡΑ. και γω περασα ολες τις γιορτές αρρωστη, και τωρα με τα μουτρα στο διάβασμα...
να σαι καλα για το ομορφο ποστ, και καλη σου χρονια!!!
Αυτό που λες το έχουν κάνει ήδη στα Τίρανα (δες εδώ).
Αλλά εκεί δήμαρχο ζωγράφο, όχι αστεία...
Σήμερα χιόνισε, λίγο.
Ο καιρός κρύωσε, λίγο παραπάνω.
Οι καμινάδες καπνίζουν λίγο παραπάνω απ' το κανονικό.
λίγο.
λίγο παραπάνω.
λίγο παραπάνω απ' το κανονικό.
λίγο παραπάνω.
λίγο.
"τί ωραία που θα ήτανε να έπαιρνε ο καθένας μας από έναν κουβά με μπογιά"
και
"πρέπει η πρόσοψη του κτηρίου να έχει μία συγκεκριμένη μορφή η οποία να προσδίδει στην ομοιομορφία της συνολικής εικόνας"
Πες τα, πες τα! Αθηνα τσιμεντοπετρα στης γης τον αφεδρώνα! Αμαν πια! :))
..λενε πως ειναι ευτυχισμενοι οι ανθρωποι με φαντασια.. ομως νιωθω ενα διαρκη ακρωτηριασμο.. Ωρες ωρες δεν αντεχεται αλλο..
φιλακια πολλα :) xxxxxxxxxxxxxxxxxx
Μάνο, μα "να χαζέψω κανένα πλυντήριο";... Χαχαα! Ποιό Trainspotting, εδώ παίζει νέα γενιά σεναρίων! :P
Obsesssion, καλό κουράγιο και καλή επιτυχία ρε συ. Απόψε θα πάω Stranglers, μπας και πάρω καμμιά δόση καλοκαιριού μέσα στη χειμωνιά. Θα ξε-δώσω λίγο και για σένα. Φιλιά. :)
Ttallou, ζηλεύω γμτ. Αθήνα, Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα... Πφ...
Αχ βρε 0com, εσύ και η ποίησή σου χρωματίζετε τα μπλογκς.
Λίγο καλοκαίρι.
Λίγο.
(Λίγο.)
:P
Ροδιά, δεν έρχεσαι καμμιά βόλτα στα μαθήματα κεραμικής; Άμα στερεύει η δική μου φαντασία, κάνω ζαβολιά και πάω στο τμήμα των παιδιών για μερικές ώρες. Γεμίζω μπαταρίες στα κρυφά και μετά φτου ξανά κι απ' την αρχή. :)
κι εμένα μου λείπει το καλοκαίρι φίλη.
θέλω να έρθει και να βουτήξω το κεφάλι μου στη θάλασσα να μην ακούω τίποτα...
Post a Comment
<< Home