@Gmail
@Our magic bus
@Twitter

Previous Posts

Sunday, May 31, 2009

Yoav in Athens

Αυτό που λάτρευα και θα συνεχίσω να λατρεύω στη Βρεττανική μουσική σκηνή είναι το εύρος και η ποικιλομορφία της - όσο και ο κόσμος να κατευθύνεται μουσικά σε αηδίες εμπορικές και χιτάκια για να περνάει η ώρα, οι εναλλακτικές λύσεις βρίσκονται παντού τριγύρω, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση κοιτάξεις. Ένα πράγμα που μου είχε κοστίσει πολύ όλον τον καιρό που δούλευα και ζούσα πάνω, ήταν ότι ήμουν στην πηγή και δεν κατάφερα να πιω λίγο νεράκι. Η δουλειά και οι παρέες μου εκεί δεν με διευκόλυναν στο να πάω σε live και σε φεστιβάλ. Μαζί με αυτά και ένα τελικό, απόλυτα αναγκαίο κομμάτι κατάθλιψης που έπρεπε να περάσω, για να επαναπροσδιορίσω προτεραιότητες και να αξιολογήσω τη φιλία, τον έρωτα και το κυριότερο απ' όλα, την αγάπη.

Τον Yoav τον άκουσα για πρώτη φορά από μία εκπομπή της Jo Whiley για νέους καλλιτέχνες, στο πρωινό ραδιόφωνο του BBC 1. Η μουσική του με είχε καθηλώσει από τα πρώτα 10 δευτερόλεπτα. Μέσα στη μουγγαμάρα του γραφείου, θυμάμαι είχα αρπάξει το πρώτο χαρτί που βρήκα μπροστά μου για να προλάβω να σημεώσω τη σελίδα του στο MySpace, την ώρα που η Whiley έκανε spell το όνομά του για τους ακροατές. Το βράδυ που πήγα σπίτι, μπήκα στο MySpace με έντονη την περιέργεια και με μία σχετική δυσπιστία ως προς το ότι θα έβρισκα κι άλλα μουσικά κομμάτια που θα ήταν άξια αυτού του πρώτου ακούσματος που είχα από αυτόν.

Κι αυτό ήταν. Μόλις είχα ανακαλύψει φλέβα χρυσού.

Η χθεσινοβραδυνή συναυλία του στο Gagarin ήταν για μένα το μεγαλύτερο και πιο αναπάντεχο δώρο αυτού του καλοκαιριού. Όταν έχεις ακούσει αυτόν τον δίσκο εκατοντάδες φορές και μαζί με τη μουσική έχεις αφομοιώσει και αποφάσεις, προβλήματα, προβολές, αλήθειες, απώλειες, μικρές ευτυχίες, τότε ο αντιπρόσωπος αυτής σου είναι ήδη γνώριμος πριν βγει ακόμα στη σκηνή.

Ο Φ. δίπλα μου, τον οποίον είχα να δω σχεδόν τρία χρόνια και εντελώς τυχαία συνάντησα έξω από το Gagarin, παρατήρησε με απορία:

"Τί, μόνος του, με μία κιθάρα;"

Χαμογέλασα και του είπα.

"Ναι, όπου νά 'ναι θα βγάλει και τα παπούτσια του."

Το τρακ του ήταν φανερό, άλλωστε το επισήμανε κι ο ίδιος. Ο κόσμος το μυρίστηκε, θέλησε να τον εμψυχώσει, οι φωνές δυνατές, τα χειροκροτήματα συχνά, το πιο όμορφο σε τέτοιες "μικρές" συναυλίες είναι ότι ο καλλιτέχνης δεν έχει να αποδείξει τίποτε παραπάνω στον κόσμο απ' αυτό που ήδη είναι. Μέχρι το τέλος της συναυλίας, η γλώσσα του σώματός του έδειχνε ότι ο Yoav είχε "λυθεί" απέναντι στο κοινό του. Η γλυκύτητα με την οποία απολογήθηκε για το ότι είχε μόνο έναν δίσκο και περιορισμένο αριθμό τραγουδιών στο ενεργητικό του, έκανε τον κόσμο να πλυμμηρίσει με χαμόγελα και να ξεσπάσει για άλλη μία φορά σε χειροκροτήματα. Εκεί που ο χώρος γέμισε με απόλυτη προσήλωση, ήταν όταν τραγούδησε ένα από τα κομμάτια του καινούργιου δίσκου που ετοιμάζει. Ο ήχος στον οποίον έχει δουλέψει αυτή τη φορά ακούστηκε πιο ηλεκτρικός, κι αυτό που θα πω σε σένα που διαβάζεις ετούτο το κείμενο και ξέρεις τί εστί Yoav, είναι ότι κρίνοντας από αυτό το κομμάτι, ο νέος δίσκος θα έχει μεν το υπάρχον στυλ του, αλλά θα είναι σίγουρα διαφορετικός από τον πρώτο.

Νομίζω ότι ωραιότερο κλείσιμο για τη βραδυά από την έκφραση του ίδιου του καλλιτέχνη την ώρα που έφευγε από τη σκηνή με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του, δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Εκτός ίσως από τα χαμόγελα όλων μας, έτσι όπως βγαίναμε από το Gagarin και γεμάτοι από μουσικές και αγάπη γι αυτές, αποχωρούσαμε σιγά-σιγά για τα σπίτια μας.

posted by mindstripper @ 5/31/2009 11:52:00 pm

2 Comments:

Blogger μ said...

Έχω να σου εκφράσω δύο συναισθήματα.

Κατ'αρχάς αυτό της ζήλειας για την υπέροχη μουσική εμπειρία! :PPP
Πάντα τέτοια!

Κατά δεύτερον, σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια στο προηγούμενο σου post. Ο λόγος που είχα κλειστά τα σχόλια ήταν ότι δεν ήθελα να "αναγκάσω" τον αναγνώστη να μπει σε μια λογική συλλυπητηρίων. Αυτός όμως που θέλει πραγματικά να πει έναν καλό λόγο, θα βρει τον τρόπο. Και ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ γι'αυτό.

6/01/2009 08:46:00 am  
Blogger mindstripper said...

Μάνο, η αλήθεια είναι πως ναι, ήταν μία σχεδόν προσωπική εμπειρία (όπως μπορεί να είναι η μουσική για τον καθέναν μας άλλωστε). :-)

Και να μην ευχαριστείς. Εγώ σ' ευχαριστώ για ένα κείμενο που μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου. Να είσαι καλά και καλό απόγευμα να έχεις!

6/02/2009 07:09:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home